Διδακτική ιστορία: Ο πατέρας που δεν είχε χρόνο για το παιδί του!
Ανάγνωση σε 1.8 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Ένας πατέρας γυρίζει αργά ένα βράδυ στο σπίτι του από την δουλειά του – κουρασμένος και εκνευρισμένος – και βρίσκει το εξάχρονο αγοράκι του να τον περιμένει άγρυπνο στο σαλόνι. Μόλις τον βλέπει, τρέχει κοντά του, τον αγκαλιάζει και ακολουθεί ο εξής διάλογος: -Μπαμπά, σε περίμενα. Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
-Ναι, βεβαίως αγόρι μου.
-Πόσα πληρώνεσαι για μια ώρα δουλειάς εκεί, στο γραφείο σου;
-Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά, απαντά εκνευρισμένος ο πατέρας.
-Σε παρακαλώ μπαμπάκα μου, θέλω να ξέρω, πες μου.
-Ε, αφού θέλεις να ξέρεις, να… παίρνω τριάντα ευρώ την ώρα.
-Ωχ! … Μπορείς σε παρακαλώ να μου δανείσεις 19 ευρώ;
-Άκουσε να σου πω. Αν ο μόνος λόγος που με περίμενες και με ρώτησες ήταν για να μου ζητήσεις χρήματα για ν’ αγοράσεις, σίγουρα, κάποιο χαζό καινούριο παιχνίδι, να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Δεν σκοτώνομαι εγώ στην δουλειά για τέτοιες απαιτήσεις.
Το παιδάκι μαζεύτηκε, τον φίλησε βιαστικά και πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του, κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Ο πατέρας, ξανασκέφτηκε την ερώτηση του παιδιού, νευρίασε και πάλι, κι αναρωτήθηκε: «Πως τόλμησε να με ρωτήσει πόσα παίρνω, μόνο και μόνο για να μου ζητήσει χρήματα;».
Μετά από αρκετή ώρα, λίγο πιο ξεκούραστος πια, ο πατέρας ηρέμησε κι άκουσε τις σωστές σκέψεις της γυναίκας του. Σκέφτηκε ότι δεν έκανε καλά προηγουμένως και, ίσως ο μικρός να χρειαζόταν ν’ αγοράσει κάτι χρήσιμο με τα 19 ευρώ. Ίσως κάτι για το σχολείο…
Πήγε λοιπόν, στην πόρτα του δωματίου του, την άνοιξε προσεκτικά και ρώτησε:
-Κοιμάσαι παιδί μου;
-Όχι μπαμπά.
-Σκέφτηκα ότι, ίσως, ήμουνα λίγο άδικος μαζί σου νωρίτερα. Αλλά να, ήταν μια δύσκολη μέρα στο γραφείο κι έβγαλα σ’ εσένα όλη μου την κούραση. Έλα να φιλιώσουμε. Και να, πάρε τα 19 ευρώ που μου ζήτησες. Όμως, δεν μου είπες τι θα τα κάνεις.
Ο μικρός χωρίς να απαντήσει, τον αγκάλιασε και τον φίλησε γεμάτος χαρά, έβαλε το χέρι του κάτω από το μαξιλάρι του κι έβγαλε ένα τσαλακωμένο χαρτονόμισμα μαζί με κάτι κέρματα. Σιωπηλός άρχισε να τα μετράει.
Ο πατέρας, βλέποντας ότι ο μικρός έχει ήδη κάποια χρήματα από το χαρτζηλίκι του, αισθάνθηκε να νευριάζει και πάλι, και τον ρώτησε αυστηρά:
-Αφού έχεις χρήματα, γιατί θέλεις και άλλα; Πες μου, τι θα τα κάνεις;
-Να. Είχα μόνο 11 ευρώ. Ενώ τώρα, μπαμπάκα μου, έχω 30 και μπορώ να σου πληρώσω μιας ώρας δουλειά, για να έρθεις αύριο πιο νωρίς στο σπίτι. Θέλω τόσο πολύ να κάτσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι…
Ο πατέρας συγκλονίστηκε και, βουρκωμένος, αγκάλιασε το παιδί του, ψιθυρίζοντας ένα καταλυτικό «συγγνώμη».
Πηγή: «5η εντολή – «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου…» – Μερόπης Ν. Σπυρόπουλου simeiakairwn.wordpress.com
( Αναγνώσεις: )
Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
Τη μνήμη του Αγίου Ιουστίνου,
του Φιλοσόφου και Απολογητού τιμά σήμερα, 1 Ιουνίου, η Εκκλησία μας. Ο
Άγιος Ιουστίνος γεννήθηκε στη Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης το 100 μ.X.
αι.
Οι γονείς του, Έλληνες ειδωλολάτρες (τον πατέρα του έλεγαν Πρίσκο
Βάκχιο), φρόντισαν ώστε ο Ιουστίνος να λάβει εξαιρετική θεολογική αλλά
και φιλοσοφική μόρφωση, η οποία ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να δώσει
απάντηση στα ερωτήματα που έθετε η ανήσυχη ψυχή του.
Ο Θεός βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των
αναζητήσεών του, ανταποκρίθηκε θαυμαστά. και κάποια ημέρα που ο
Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, ο οποίος ήταν
βαθύτατα καταρτισμένος στις αλήθειες των Θείων Γραφών, ο οποίος μετά το διάλογο δίδαξε στον Άγιο τη χριστιανική διδασκαλία.
Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος Πίος, ο Ιουστίνος μετέβη στη Ρώμη,
όπου παρέδωσε στον αυτοκράτορα απολογία, στην οποία εξέθετε τις βασικές
διδασκαλίες του Χριστιανισμού και αναιρούσε όλες τις εναντίον των
χριστιανών κατηγορίες και αποδείκνυε την πλάνη των ειδώλων,
χρησιμοποιώντας επιχειρήματα από την Αγία Γραφή. Δια την ενέργειά του
αυτή, εκλήθη και Απολογητής.
Η χριστομίμητη όμως δράση του Ιουστίνου, ο οποίος δεν έπαυε να κηρύττει το λόγο του Θεού και να συγγράφει έργα απολογητικού και ποιμαντικού χαρακτήρα προκάλεσε τη μήνι των ειδωλολατρών.
Για το λόγο αυτό ο μέγας φιλόσοφος και ευσεβής χριστιανός συνελήφθη
και αφού υπέστη διάφορα βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε το 165 μ.X.
αναδεικνυόμενος όχι μόνο απολογητής της ορθόδοξης πίστης αλλά και
αθλοφόρος μάρτυρας.
Απολυτίκιο: Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Φιλοσοφίας ταίς ακτίσιν εκλάμπων, θεογνωσίας υποφήτης εδείχθης, σαφώς
παραταξάμενος κατά των δυσμενών συ γαρ ωμολόγησας, αληθείας την γνώσιν,
και Μαρτύρων σύσκηνος, δι’ αθλήσεως ώφθης, μεθ’ ων δυσώπει πάντοτε
Χριστόν, ω Ιουστίνε, υπέρ των ψυχών ημών.
Τά παιδιά μας δεν μας ακούν…! Τι να κάνουμε; Πως να μιλάμε και να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας…! Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Πρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.
Υπάρχουν πολλές παιδαγωγικές
μέθοδοι και θεωρίες, για το πώς
πρέπει να μιλάμε, να φερόμαστε
καί να συμβουλεύουμε τα παιδιά
μας γενικά, αλλά ιδιαιτέρως όταν
περνούν τις δύσκολες ηλικίες τής
αμφισβήτησης και της αντίδρασης
έναντι των γονέων τους (πολλές
φορές έναντι και του Θεού). Οι
περισσότερες εξ αυτών αναφέρουν
ότι όλη η ενήλικη ζωή ενός παιδιού στην ουσία εξαρτάται σε μεγάλο
βαθμό από τη βρεφική και παιδική του ηλικία1 και από την οικογενειακή του ζωή, χωρίς βέβαια να αναιρείται και να μηδενίζεται η προσωπική ελευθερία, το αυτεξούσιο, η προσωπικότητα και οι μετέπειτα επιλογές του κάθε παιδιού.
Στούς «Αδελφούς Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφσκι, ο Στάρετς Ζωσιμάς αναφέρει το εξής σημαντικό: «Απ’ το πατρικό μου απεκόμισα μονάχα τις πολυτιμότερες αναμνήσεις, γιατί δεν υπάρχουν πολυτιμότερες
αναμνήσεις για τον άνθρωπο απ’ τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας στο πατρικό του σπίτι, κι αυτό γίνεται πάντα, αρκεί να ....βασιλεύει
στήν οικογένεια έστω κι ελάχιστη ομόνοια κι αγάπη».2
Πρίν χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, κατά τη διάρκεια ενός
προσκυνήματος στο Άγιον Όρος, επισκέφθηκα τον Άγιο Παΐσιο τόν
Αγιορείτη († 12 Ιουλίου). Μεταξύ των άλλων τον ρώτησα, πως να μιλάμε
καί να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας, και ο Γέροντας μου είπε τα εξής:
«Οι σύγχρονοι άνθρωποι, παιδί μου, από τότε που βγήκαν τα ηλεκτρονικά ρολόγια, έχουν ξεχάσει πως να κουρδίζουν. Όταν τα παλαιά
ρολόγια τα κούρδιζες παραπάνω, έσπαγε το ελατήριό τους. Θέλει τέχνη
καί διάκριση πότε και πόσο θα μιλήσεις στο κάθε παιδί. Άλλο είναι δεκτικό και αντέχει περισσότερα, άλλο λιγότερα. Να μιλάς, λοιπόν, στό
κάθε παιδί σου όσο αντέχει!».
1. Κάποιες σύγχρονες θεωρίες υπογραμμίζουν τη μεγάλη σημασία που διαδραματίζει η ζωή του εμβρύου στη μήτρα της μητέρας του, από τη σύλληψή του
έως τη γέννηση. Αυτό ακριβώς επεσήμαινε πρίν πολλά χρόνια ο θεοφόρος Άγιος
Πορφύριος. «Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’τήν ώρα της συλλήψεώς τους. Τό
έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναί, ακούει καί
βλέπει με τα (αυτιά και τά) μάτια της μητέρας…». (Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, «Βίος και Λόγοι», εκδ. Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά 22003, σελ. 415).
2. www.lingq.com/el/learn-greek-online/courses/1076841/6-ii-b-oliga-peri-tes-epi
draseos-13814497/
10
Αυτή η φωτισμένη παιδαγωγική του Αγίου έχει συνήθως εφαρμογή
όσο τα παιδιά μας είναι σχετικά μικρά ή όσο είναι σε κάποιο μεγάλο
ή μικρότερο βαθμό δεκτικά. Όταν όμως μεγαλώσουν και δεν ακούν τίποτα και πολλές φορές ξεφεύγουν, τότε τι μπορούμε να κάνουμε; Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς αναλωνόμαστε σε κηρύγματα, φωνές, απειλές και εντάσεις χωρίς αποτέλεσμα. Με καλή πρόθεση, βέβαια,
γιατί ανησυχούμε για τη λανθασμένη πορεία τους, μα σχεδόν πάντα μέ
ακατάλληλο τρόπο.
Καί πάλι θα προστρέξουμε στις αγιασμένες και χαριτωμένες συμβουλές του αγαπημένου μας Αγίου Παϊσίου, μεταφέροντας ένα περιστατικό που μας το εμπιστεύθηκε φιλικό μας πρόσωπο: «Ο μεγάλος γιός
τής οικογένειας, στη δύσκολη ηλικία των 18–19 ετών, είχε αρχίσει νά
βγαίνει τακτικά τα βράδια με διάφορες παρέες και να ξενυχτά. Έκανε,
όπως χαρακτηριστικά λέγεται, την επανάστασή του. Όπως ήταν φυσικό, αυτή του η συμπεριφορά προβλημάτιζε, ανησυχούσε και στενοχωρούσε τους γονείς του. Έτσι, κάθε φορά που επέστρεφε στο σπίτι
περασμένα μεσάνυχτα διαπληκτίζονταν, ιδιαίτερα με τον πατέρα του,
χωρίς βέβαια να βρίσκεται μιά λύση.
Πήγε, λοιπόν, στενοχωρημένος ο πατέρας στην «Παναγούδα», στό
κελλί του Αγίου στο Άγιον Όρος και του ανέφερε το πρόβλημα. Τότε
ο Γέροντας του είπε:
«Άκου να δείς. Όσο του μιλάς θα τσακώνεστε και δεν πρόκειται νά
αλλάξει κάτι. Ίσα-ίσα, από τις ενοχές του, θα βρίσκει αφορμή να τσακώνεστε περισσότερο. Γι’ αυτό τις επόμενες φορές που θα βγεί βράδυ,
εσύ θα κάθεσαι να τον περιμένεις, όσο αργά και εάν γυρίζει. Θα κάνεις
τήν προσευχή σου, κανένα κομποσκοίνι και θα διαβάζεις κάποιο πνευματικό βιβλίο. Κι όταν μπαίνει στο σπίτι, θα του λές: “Γύρισες παιδί μου;
Είσαι καλά;” και αφού τον καληνυχτίζεις θα πηγαίνεις να κοιμηθείς».
Έτσι κι έκανε ο πατέρας. Το πρώτο βράδυ που γύρισε πολύ αργά ο
γιός, βρήκε τον πατέρα του να τον περιμένει κάνοντας προσευχή. Μόλις τον είδε ετοιμάσθηκε για καβγά… Μα έμεινε έκπληκτος, όταν ο πατέρας του, αφού τον ρώτησε εάν είναι καλά, τον καληνύχτισε και πήγε
γιά ύπνο, χωρίς να αρχίσει τις φωνές και τις παρατηρήσεις! Αυτό έγινε
αρκετές φορές. Και κάθε φορά
ο γιός ήταν έτοιμος για καβγά,
όμως ο πατέρας δεν του έδινε την αφορμή. Ώσπου, σιγάσιγά σταμάτησε να ξενυχτά,
περιόρισε τις πολλές εξόδους
του και επέστρεφε στο σπίτι
φυσιολογικές ώρες.
Η παιδαγωγική των Αγίων
Πατέρων μας, όπως του Αγίου
Παϊσίου, βασίζεται στην προσευχή και στη βοήθεια του Θε
11
ού. Η προσευχή των γονέων και ιδιαίτερα της μητέρας στο Χριστό καί
τήν Παναγία μας δρά σαν βάλσαμο στις ψυχές των παιδιών μας καί
τίς μαλακώνει. Άλλωστε, αυτό συνιστούσε και ο Άγιος Πορφύριος (†
2 Δεκεμβρίου) στους γονείς που τα παιδιά τους αντιδρούσαν και επαναστατούσαν έναντι του Θεού και των γονέων τους: «Νά τα λέτε στό
Θεό. Να τους μιλάτε με την προσευχή. Να τα λέτε στο Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους!».3
Τίς περισσότερες φορές τα πολλά λόγια, τα κηρύγματα και οι νουθεσίες είναι περιττά και μάλιστα όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση μέ
τίς πράξεις μας. Η παιδαγωγική είναι σε τελική ανάλυση η επιστήμη
τής διάκρισης, αλλιώς κουράζει τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά, τα οποία αισθάνονται ότι καταπιέζονται.4 Και μπορεί όντως, στίς
περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις, αυτό το αίσθημα της καταπίεσης να οφείλεται στον εγωισμό των ίδιων των παιδιών, αλλά και στήν
επίδραση του περιβάλλοντος, όμως με την προσευχή, την ταπείνωση
καί τη μετάνοια των γονέων έρχεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος καί
αγκαλιάζει τις μπερδεμένες και τραυματισμένες ψυχές των παιδιών, τίς
δροσίζει «ως δρόσος Αερμών»,5 τις αλλοιώνει και τις θεραπεύει.
Δέν θα πρέπει να λησμονούμε ότι τα παιδιά δεν είναι δικά μας, αλλά
μοναδικά δώρα του Θεού, που μας τα εμπιστεύθηκε για να τα οδηγήσουμε κοντά Του, και θα δώσουμε λόγο στο Θεό γι’ αυτά. Πρέπει συνέχεια να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο Δεσπότης Χριστός μας προτρέπει και μας προσκαλεί να Του τα εμπιστευτούμε: «Άφετε τα παιδία καί
μή κωλύετε αυτά ελθείν πρός με…».6
«Αλλά για να μπορέσουμε να κατηχήσουμε καλά τα παιδιά μας πρέπει και εμείς να κάνουμε αυτό που θέλει ο Χριστός. Πως θέλουμε τα δικά μας παιδιά να μας υπακούουν, όταν εμείς δεν κάνουμε υπακοή στό
θέλημα του Ουρανίου Πατέρα μας; Και όταν λέμε να κάνουμε υπακοή,
εννοούμε ότι πρέπει και εμείς να γίνουμε καλοί χριστιανοί και να τηρούμε τις εντολές Του και είναι σίγουρο ότι τα παιδιά μας θα τα προσέχει και θα τα καθοδηγεί ο Ίδιος ο Θεός...».7
Κλείνοντας, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η διαπαιδαγώγηση τών
παιδιών μας έχει αφετηρία και τέλος στο δικό μας πνευματικό αγώνα να γίνουμε άγιοι και όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο Θεός.
Άλλωστε, αυτή είναι και η προτροπή Του σε καθένα από εμάς, που συνοψίζει το σκοπό της ζωής μας: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι».8
3. Άγιος Πορφύριος, «Βίος και Λόγοι», ό. α., σελ. 429.
4. «Άκου να σου πώ: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάεις. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Άμα διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν θα μεγαλώσουν,
θά αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως…». (Άγιος Πορφύριος, «Βίος και Λόγοι», ό. α.).
5. Ψαλμ. 132, 2.
6. Ματθ. 14, 2.
7. Μακαριστός μοναχός π. Ζωσιμάς (1937 – †2010)‧ https://apantaortodoxias.
blogspot.com/2011/11/blog-post_1843.html
8. Α΄ Πέτρου 1, 16. https://pefip.gr/wp-content/uploads/2022/12/WEB-%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-176.pdf
Γέροντας Θαδδαίος: Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση…
Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση…
Τώρα όλα μας είναι πιο ξεκάθαρα. Μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο εκείνο, που ο απόστολος Ιωάννης λέει για μάς’
«οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάνθησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών» (Άποκ. Ιωάννου 9, 20)…
«Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους».
Τί σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πως τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, που εξέπεμψαν στον αέρα που αναπνέουμε και στο νερό που πίνουμε…
Τα έργα των χεριών μας δημιούργησαν πολλά και διάφορα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι, πως τα τελευταία εκατό χρόνια δηλητηρίασαν τα πάντα, δηλαδή τον αέρα, το νερό και την γη. Όλα!
Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Μάθε λοιπόν, ότι το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις στα πάθη…
Μάθε λοιπόν, ότι το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις στα πάθη, δεν οφείλεται στη δική σου αρετή, αλλά στη χάρη του Θεού, που σε βαστάζει στα χέρια του, για να μη φοβηθείς.
Αυτά να σκέφτεσαι τον καιρό της πνευματικής χαράς σου, και όταν αρχίζεις να υψηλοφρονείς, είπε ο άγιος …αυτός πατέρας μας, κλάψε και δάκρυσε …και να θυμάσαι συνεχώς τα πρότερα παραπτώματα σου, στα όποια έπεσες με την παραχώρηση του Θεού.
Κάνε έτσι, για να αποκτήσεις ταπείνωση και να γλιτώσεις από την πτώση.
Όμως και πάνω στις πτώσεις σου, μην απελπισθείς, αλλά με ταπεινούς λογισμούς εξιλέωσε το Θεό και άφησε τον να συγχωρήσει τα αμαρτήματα σου.
Η υπερηφάνεια ταράζει τα νεύρα, θερμαίνει το αίμα, διεγείρει τη φαντασία, συντηρεί τη ζωή της πτώσεως. Η ταπείνωση γαληνεύει τα νεύρα, κατευνάζει την κυκλοφορία του αίματος, καταπαύει την ονειροπόληση, τερματίζει τη ζωή της πτώσεως, δίνει τη ζωή που έφερε ο Ιησούς Χριστός.
«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος» (Ιω. 12. 13) κράζει, πληγωμένη από θείο πόθο και θεία αγάπη, κάθε
ψυχή που ποθεί την ένωσί της με τον Νυμφίο Χριστό. Και Τον καλεί ακατάπαυστα,
στολίζοντας τη λαμπάδα της με τις αρετές.
Καμμιά προκοπή δεν θα κάνη η ψυχή που αγωνίζεται στο πνευματικό στάδιο, αν δεν
φλέγεται από αγάπη στον Κύριο Ιησού.
Για να μπορής νύχτα και μέρα ν’ ακολουθής με ζήλο τα ίχνη του Ιησού,
για να ενωθής μυστικά μαζί Του, πρέπει και η δική σου καρδιά
να είναι πληγωμένη από τη θεία αγάπη. Προσκολλήσου στον Κύριο με πάθος,
για ν’ απελευθερωθής από τα πάθη, να λυτρωθής από τις πτώσεις, να βρης έλεος
για τις αμαρτίες σου, όπως βρήκε και η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα του Ευαγγελίου:
«ότι ηγάπησε πολύ» (Λουκ. 7, 47). Πρέπει όμως να φλέγεσαι και να λιώνης από
θείο πόθο και να προσθέτης κάθε μέρα αγάπη στην αγάπη, ζήλο στον ζήλο, φλόγα
στη φλόγα.
Τα ξύλα που προσθέτεις στη φωτιά αυξάνουν τη φλόγα της. Έτσι και η συχνή προσευχή αυξάνει τη φλόγα της αγάπης στον
Θεό και διεγείρει στην καρδιά τον θείο έρωτα. Και όταν η καρδιά φλογισθή,
θερμαίνει και φωτίζει όλο τον έσω άνθρωπο· τον διδάσκει τα μυστικά της σοφίας
και τα άγνωστα μυστήρια του Θεού τον μετατρέπει σε πύρινο Σεραφείμ. Και τότε,
παρίσταται πλέον διαρκώς εν πνεύματι ενώπιον του Θεού.
Αναζήτησε λοιπόν τον Κύριο ακατάπαυστα και επίμονα. «Ο ζητών
ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7. 8). Όταν Τον βρης και Τον
ενθρονίσης στην καρδιά σου, θα πληρωθής απ’ όλα τα αγαθά. «Οι εκζητώντες τον
Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».
Κάθε πλούτος του παρόντος κόσμου
είναι μάταιος. Κάθε ηδονή ανούσια. Κάθε δόξα, ψέμμα και απάτη. Ένα μόνο πράγμα δεν έχει
ούτε σκιά ματαιότητος ή απάτης ή ψεύδους: η αγάπη και η ένωσις της νύμφης ψυχής
με τον Νυμφίο Χριστό. Μόνο αυτή παραμένει στον αιώνα. Ας είναι για σένα
παντοτεινή χαρά και αδιάκοπο πανηγύρι η θεία αγάπη Του και η παρουσία Του στη ζωή σου και στο βασίλειο της καρδιάς
σου.
Τίποτε καλύτερο και τιμιότερο και ενδοξότερο απ’ αυτό δεν θα βρης ούτε
στη γη ούτε στον ουρανό. Καμμιά γήινη απόλαυσις και κανένας ανθρώπινος ερωτάς
δεν δίνουν στην ψυχή τόσο απόλυτη και ατελεύτητη παρηγοριά, ευφροσύνη και χαρά,
όσο ο έρωτας του Θεού, η αγάπη προς τον Κύριο. Αγάπησε, αγάπησε τον Κύριο! Και μην ξεχνάς ποτέ: Απόδειξις της αγάπης σου προς Αυτόν
είναι η τήρησις των εντολών Του.
Αρχή της αγάπης σου είναι η τελωνική ταπείνωσις. Πλήρωμα της αγάπης σου
είναι η νίκη κατά των δαιμονικών παθών και η κάθαρσις της καρδιάς σου. Αποτέλεσμα
της αγάπης σου είναι η κατοίκησις στην καρδιά σου Εκείνου που είπε· «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν
όψονται» (Ματθ. 5. 8).
Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
(Από το βιβλίο “Πνευματικό Αλφάβητο” του Αγίου
Δημητρίου Ροστώφ,
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, 1996)
Διαβάστε περισσότερα από τις εκδόσεις της Ιεράς Μονής
Παρακλήτου πατώντας εδώ
“Η Άλλη Όψις θα ήθελε θερμά να ευχαριστήσει τον
Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής, για την ευλογία δημοσίευσης των αποσπασμάτων”
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Νιώθεις ανασφάλεια;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
