Απάντηση σε όσους ψευδώς υποστηρίζουν ότι η Ελληνική Επανάσταση είναι 'γνήσιο τέκνο' της Γαλλικής...


Ανάγνωση σε 3.5 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Η Ελληνική Επανάσταση δεν είναι γνήσιο τέκνο της Γαλλικής, όπως ισχυρίζεται το σχολικό βιβλίο της Γ ΄Γυμνασίου [αλλά και όλοι οι σύγχρονοι ραγιάδες του νεοταξισμού!]. Το κλασσικό κείμενο, το οποίο δίνει σαφή απάντηση ως προς την επίδραση του Δυτικού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επαναστάσεως στον Ελληνισμό, είναι η ακόλουθη συνομιλία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη με το Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον:

«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον της διοικήσεώς των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ως τοιούτος, ούτε να ορκισθή παρά μόνον ό,τι έκαμνεν η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε να θεωρήσει τον Ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους. Μίαν φοράν όταν επήραμεν το Ναύπλιον ήλθε ο Άμιλτον να με ιδή. Μου είπε ότι πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν, και η Αγγλία να μεσιτεύση. Εγώ του αποκρίθηκα, ότι αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς Καπετάν Άμιλτον ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γεννεά εις γεννεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα. – Με είπε, ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια.- Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά. Έτζι δεν με ωμίλησε πλέον».

Ο Θ. Κολοκοτρώνης, λοιπόν, ένας εκ των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως, αποσαφηνίζει ότι το 1821 δεν έχει ιδεολογική σχέση με τη Γαλλική Επανάσταση. Οι Έλληνες, δηλώνει ο Γέρος του Μοριά, αγωνίσθηκαν κατά αλλοεθνούς εχθρού, ενώ οι Γάλλοι εξεγέρθηκαν κατά της γαλλικής εξουσίας για κοινωνικούς λόγους. Επί πλέον τα λόγια του Κολοκοτρώνη υπογραμμίζουν και τη σπουδαιότητα της Μεγάλης Ιδέας ως του πνευματικού και πολιτικού προσανατολισμού των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θεωρείται ακόμη (370 χρόνια μετά τη θυσία του) ως ο βασιλεύς των Ελλήνων, οι κλέφτες και οι αρματολοί συνεχίζουν την απροσκύνητη στάση του. Το Έθνος έχει συνείδηση συνέχειας, η απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως και των εδαφών της Ρωμανίας/ Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι το ιδανικό που ξεσηκώνει τους Έλληνες. Οι επισημάνσεις αυτές του Κολοκοτρώνη, αν διδαχθούν στους σημερινούς μαθητές, θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν ότι ναι, μεν, κάποιοι Έλληνες λόγιοι επηρεάσθηκαν από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, όμως η κυριώτερη κινητήριος δύναμη του 1821 και των προηγηθεισών εξεγέρσεων ήταν η Ελληνορθόδοξη Μεγάλη Ιδέα: «να ξαναφτιάξουμε το Ρωμαίικο».


Θεωρώ υπερβολική και αντεπιστημονική την εξιδανίκευση του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επαναστάσεως.. Ίσως θα έπρεπε να εξηγηθεί στους μαθητές ότι ακόμη και οι συμπαθούντες προς τον Δυτικό Διαφωτισμό, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, απογοητεύθηκαν από τη βία, τα εγκλήματα και τις αθεϊστικές τάσεις των Γάλλων επαναστατών. Ο Χιώτης διδάσκαλος του Γένους έγραφε χαρακτηριστικά στον Ολλανδό φίλο του Κεύνο: «Για να σχηματίσετε μια ιδέα περί της καταστάσεώς μου εδώ και τρία χρόνια, σκεφθείτε έναν άνθρωπο ευαίσθητο και λάτρη της ελευθερίας του, μεταφερόμενο ξαφνικά σ’ έναν βάρβαρο κόσμο, στο κέντρο των Καννιβάλων, αγανακτισμένο με το να βλέπει, ότι το έγκλημα και η αμάθεια σηκώνουν αδιάντροπα το κεφάλι τους κάτω από τη σημαία της αθείας, ότι η αρετή και τα τάλαντα ξεψυχούν κάτω από το μαχαίρι των δολοφόνων».

Θα ήταν ιστορικά ορθότερη η εκπαίδευση των ελληνοπαίδων αν γνώριζαν από τα σχολικά τους βιβλία ότι ο υπόδουλος Ελληνισμός δεν περίμενε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό για να ασχοληθεί με τη Φυσική, τα Μαθηματικά, την Αστρονομία και τις άλλες θετικές επιστήμες. Είναι ενδεικτικό ότι, έναν αιώνα πριν από την διάδοση και ακμή του Διαφωτισμού, στα απόκρημνα βουνά της Ευρυτανίας Ορθόδοξοι κληρικοί και άλλοι λόγιοι δίδασκαν προχωρημένες για την εποχή εκείνη γνώσεις Θετικών Επιστημών. Ο καθηγητής Μαθηματικών του Ε.Μ.Π. Ηλίας Ντζιώρας έχει αποδείξει με μελέτες του ότι από τα μέσα του 17ου αιώνος στις σχολές των Αγράφων (Βραγγιανά, Φουρνά, Βράχα κ.α) διδάχθηκαν η Φυσική και τα Μαθηματικά με επίκεντρο της Παιδείας τα μοναστήρια.

Ούτε είναι ιστορικά ορθό να διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι οι πρόγονοί μας περίμεναν τη Γαλλική Επανάσταση για να μάθουν τι σημαίνει ξεσηκωμός. Δεκάδες κινήματα Ελλήνων κατά των Οθωμανών δυναστών καταγράφει ο Κωνσταντίνος Σάθας, τα οποία αγνοούνται από τα σχολικά βιβλία. Δεν ήταν μόνο η εξέγερση του Διονυσίου Φιλοσόφου- Σκυλοσόφου το 1601- 1611 και τα Ορλωφικά το 1770, όπως αναφέρεται σε πολλά σχολικά βιβλία παλαιότερα και σύγχρονα. Οι Έλληνες άρχισαν τις επαναστάσεις τους για την ελευθερία αμέσως μετά την Άλωση της Πόλης. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι πνευματικό τέκνο των Νεομαρτύρων και των ελληνορθοδόξων εξεγέρσεων των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (και Ενετοκρατίας για ορισμένα μέρη του Ελληνισμού). Είναι προσβλητικό να δίδεται η λανθασμένη εντύπωση ότι περιμέναμε τη Γαλλική Επανάσταση και τον Δυτικό Διαφωτισμό για να εξεγερθούμε.

Πηγή: Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017 του Κ. Χολέβα. Από διασκευή κειμένου, το οποίο περιλαμβάνεται στον Τόμο των Πρακτικών του Δ΄ Επιστημονικού Συνεδρίου της Ιεράς Συνόδου για το 1821 και κυκλοφορείται από τις εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, πηγή

                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Άγχος, στενοχώρια, λύπη…να ξέρετε ότι λείπει ο Θεός



                    -Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
                  -Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
                  Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια.
                  Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τι του δίνει ο Θεός κάθε... μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα.
                  Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
                  -Γέροντα, τι θέλετε να πήτε μ’ αυτό;
                  -Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ’ αυτήν την ζωή.
                  Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι, αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
                  -Δηλαδή, Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
                  -Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει.
                  Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
                  Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση. Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
                  Άγιος Παΐσιοςhttps://www.askitikon

                  Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2024/02/blog-post_08.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Παρά την οντολογική κλήση της Εκκλησίας, η σύγχρονη ενοριακή πραγματικότητα φανερώνει ένα πλήρωμα που δεν κοινωνεί.


                     Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας και τον βασικό χώρο φανέρωσης της εκκλησιολογικής ταυτότητας του πιστού. Στο λειτουργικό γεγονός συντελείται η ανακεφαλαίωση όλης της ιστορίας της σωτηρίας και ο άνθρωπος καλείται σε προσωπική μετοχή στο γεγονός της Θείας Οικονομίας.     Ωστόσο, η εκκλησιαστική εμπειρία του 21ου αιώνα καταδεικνύει ένα βαθύ λειτουργικό ρήγμα: οι πιστοί συχνά παρίστανται στη Λειτουργία χωρίς να μετέχουν ουσιαστικά, με αποτέλεσμα η ίδια η Εκκλησία να αποδυναμώνεται ως λειτουργική κοινότητα.
                     Η Ορθόδοξη λειτουργική παράδοση δεν αντιλαμβάνεται τη Θεία Λειτουργία ως απλή λατρευτική συνάθροιση, αλλά ως εσχατολογική συγκρότηση του σώματος του Χριστού εν χρόνω. Η σύναξη γύρω από το Ευχαριστιακό Ποτήριο δεν αποτελεί συμβολική πράξη, αλλά πραγματική εμπειρία της Βασιλείας. Η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου είναι ο καρπός της εν Χριστώ ενότητας, αλλά και η προϋπόθεση της Εκκλησίας ως σώματος.

                     Η λειτουργία της Εκκλησίας δεν τελείται ιδιωτικώς αλλά «εκκλησιαστικώς». Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεμονωμένη σωτηρία ή ατομική «καλή σχέση με τον Θεό», αλλά μετοχή στο σώμα του Χριστού δια της κοινωνίας των πιστών.
                    Παρά την οντολογική κλήση της Εκκλησίας, η σύγχρονη ενοριακή πραγματικότητα φανερώνει ένα πλήρωμα που δεν κοινωνεί. Οι περισσότεροι πιστοί παρευρίσκονται, ακούν, ακόμη και σέβονται το Μυστήριο, χωρίς όμως να μετέχουν. Η θεία Κοινωνία τείνει να ιδιωτικοποιείται και να μετατρέπεται σε προσωπική επιλογή ή επιβράβευση ατομικής αρετής.
                  Η απομάκρυνση αυτή έχει ψυχολογικά, κοινωνικά και θεολογικά αίτια:
                    Α) Ψυχολογικά, πολλοί πιστοί αισθάνονται «ανάξιοι» να προσέλθουν, όχι με βάση την πατερική διάκριση μεταξύ ταπείνωσης και μετανοίας, αλλά ως αίσθημα φόβου και ενοχής.
                    Β) Κοινωνικά, η θρησκευτικότητα έχει συνδεθεί με πολιτισμική ταυτότητα παρά με υπαρξιακή αναζήτηση.
                    Γ) Θεολογικά, έχει επικρατήσει μία νομικιστική και ηθικιστική κατανόηση των Μυστηρίων, όπου η Θεία Κοινωνία δεν είναι τροφή ζωής αλλά ανταμοιβή για τους "πνευματικά ενάρετους"
                    Το αποτέλεσμα είναι η διαίρεση του σώματος: άλλοι λειτουργούν, άλλοι απλώς παρακολουθούν.
                     Η παθητική συμμετοχή του πληρώματος δεν συνιστά απλώς λειτουργικό πρόβλημα, αλλά πνευματικό αδιέξοδο. Η Εκκλησία χάνει τη ζωντάνια της όταν η Ευχαριστία παύει να είναι κοινό κτήμα. Όταν οι πιστοί παύουν να κοινωνούν, παύουν σταδιακά και να συγκροτούνται ως εκκλησία. Γίνεται φανερό τότε ότι δεν βιώνουν το μυστήριο ως γεγονός σωτηρίας, αλλά ως λειτουργικό καθήκον ή θρησκευτική παράδοση.
                     Η απουσία εκκλησιαστικής συνείδησης αντικαθίσταται από έναν εθιμικό χριστιανισμό, όπου η Λειτουργία μετατρέπεται σε «θέαμα ιερότητας». Ο πιστός στέκεται ενώπιον του Ποτηρίου όχι με τη δίψα της Θεογνωσίας, αλλά με φόβο και αποστασιοποίηση. Έτσι, η Εκκλησία λειτουργεί σε κατάσταση αναμονής σε μία λιτανεία που δεν φθάνει στον προορισμό της.
                  Η λειτουργική αποξένωση δεν διορθώνεται μόνο με διορθώσεις στο τυπικό ή στις συνήθειες. Προϋποθέτει ριζική επαναθεμελίωση της ποιμαντικής:
                    Α)Ανακαίνιση της κατήχησης, ώστε να αναδεικνύεται η Θεία Ευχαριστία ως το κέντρο της χριστιανικής ζωής.
                    Β) Ενίσχυση της κοινότητας: Η ενορία δεν είναι διοικητική μονάδα, αλλά η βασική εκκλησιαστική κοινότητα. Η αδελφική ζωή είναι προϋπόθεση για την ευχαριστιακή.
                    Γ) Ανάκτηση της λειτουργικής παιδείας, όπου ο λαός γνωρίζει το νόημα των λέξεων, των κινήσεων, των συμβόλων.
                    Δ)Απομυθοποίηση της "ανάξιας συμμετοχής", που συχνά οδηγεί σε μακροχρόνια αποχή χωρίς μετάνοια ή πνευματικό διάλογο.
                    Η Θεία Λειτουργία πρέπει να επανανακαλυφθεί ως κοινή πρόσκληση στο πανηγύρι της Βασιλείας. Όχι ως τελετή των «καλών» χριστιανών, αλλά ως τόπος θεραπείας και αγάπης.
                    Η κρίση της λειτουργικής συμμετοχής δεν είναι ζήτημα ηθικής, αλλά θεολογικής και πνευματικής αλλοτρίωσης. Ο σημερινός πιστός καλείται όχι απλώς να παρίσταται στη Λειτουργία, αλλά να γίνει Εκκλησία. Να κοινωνεί όχι μόνο με το Ποτήριο, αλλά με τους αδελφούς του, με την καρδιά του, με τον Χριστό. Η αποκατάσταση της ευχαριστιακής ταυτότητας της Εκκλησίας είναι το στοίχημα του παρόντος και η προϋπόθεση της σωτηρίας για το μέλλον.
                  Κούρος Αλέξανδρος

                  Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/07/blog-post_89.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Η αδιάλειπτη Προσευχή

                  Όπως το να αναπνέεις ποτέ δεν είναι άκαιρο, έτσι ούτε και το να ζητάς, αλλά το να μη ζητάς είναι άκαιρο. Διότι όπως έχουμε ανάγκη από αυτήν, την αναπνοή, έτσι και από τη βοήθειά Του· και εάν θέλουμε, εύκολα μπορούμε να Τον προσελκύσουμε. 
                  Αυτά που πολλές φορές δεν μπορούμε να κατορθώσουμε με τη δική μας προσπάθεια, αυτά εύκολα θα μπορέσουμε να τα επιτύχουμε με τις προσευχές, τις προσευχές εννοώ τις συνεχείς. Διότι πρέπει πάντοτε και ακατάπαυστα να προσεύχεται και αυτός που βρίσκεται σε θλίψη και αυτός που βρίσκεται σε άνεση, και μέσα στις συμφορές και μέσα στα αγαθά· αυτός που έχει άνεση και πολλά αγαθά, για να μένουν αμετακίνητα και αμετάβλητα και να μην τα στερηθεί ποτέ, και αυτός που έχει θλίψεις και πολλές συμφορές, για να δει κάποια αγαθή μεταβολή, να επέλθει γαλήνη και να παρηγορηθεί.
                  Έλεγε η Άννα (η μητέρα του Σαμουήλ) συνεχώς τα ίδια και δεν σταματούσε να προσεύχεται δαπανώντας πολύ χρόνο με τα ίδια λόγια. Έτσι λοιπόν και στο Ευαγγέλιο διέταξε ο Χριστός να προσευχόμαστε. Διότι λέγοντας στους Μαθητές: «Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουσθούν» (Ματθ. 6, 7), μας δίδαξε και τον τρόπο της προσευχής, δείχνοντας ότι το να εισακουσθεί η προσευχή εξαρτάται όχι από το πλήθος των λόγων, αλλά από την εγρήγορση του νου.
                  Εάν αγρυπνούμε, η Χάρη μας κάνει ναούς του Αγίου Πνεύματος, ώστε όλα να μας έρχονται πολύ εύκολα… οπουδήποτε κι αν είσαι, το θυσιαστήριο το έχεις μαζί σου… αφού συ ο ίδιος είσαι και ιερέας και θυσιαστήριο και θύμα που θυσιάζεται. Γιατί όπου και να είσαι μπορείς να στήσεις τον βωμό δείχνοντας μόνο άγρυπνη διάθεση, και καθόλου δεν σε εμποδίζει ο τόπος ούτε ο καιρός, αλλά κι αν δεν γονατίσεις, κι αν δεν κτυπήσεις το στήθος και δεν σηκώσεις τα χέρια στον ουρανό, αλλά δείξεις μόνο θερμή διάνοια, η προσευχή σου είναι πλήρης.
                  Είναι δυνατόν και γυναίκα που υφαίνει και γνέθει με τη ρόκα της να στραφεί βλέποντας τον ουρανό με τη διάνοια και να επικαλεσθεί με θερμότητα το Θεό· είναι δυνατόν και άνθρωπος που ευρίσκεται στην αγορά και περπατά μόνος του να κάνει μακρές προσευχές· και άλλος που κάθεται στο εργαστήριο και ράβει δέρματα να ανεβάσει τη ψυχή του στον Δεσπότη· είναι δυνατόν και ο υπηρέτης, και ο δούλος κι εκείνος που πηγαινοέρχεται κι εκείνος που εργάζεται στο μαγειρείο, όταν δεν μπορεί να έλθει στην εκκλησία, να κάνη προσευχή μακρά και έντονη· δεν περιφρονεί τόπο ο Θεός· ένα μόνο ζητά,διάνοια θερμή και ψυχή που σωφρονεί.
                  Και πως είναι δυνατόν, λέει, άνθρωπος κοσμικός, προσηλωμένος στο δικαστήριο, να προσεύχεται τρεις ώρες την ημέρα και να τρέχει στην Εκκλησία; Είναι δυνατόν και πάρα πολύ εύκολα· διότι και αν δεν μπορεί να τρέξει στην Εκκλησία, είναι δυνατόν εκεί που είναι όρθιος μπροστά στις πόρτες και προσηλωμένος στο δικαστήριο να προσευχηθεί.
                  Γιατί δεν χρειάζεται τόσο η φωνή όσο ο νους, ούτε άπλωμα χεριών όσο συγκεντρωμένη ψυχή, ούτε στάση, αλλά φρόνημα· επειδή κι αυτή η Άννα, δεν εισακούστηκε από τη μεγάλη και λαμπρή φωνή της, αλλ’ επειδή φώναζε δυνατά μέσα στη καρδιά της: «Και αυτή φώναζε μέσα στη καρδιά της, και κινούσε τα χείλη της, αλλά η φωνή της δεν ακουόταν…» (Α’ Βασιλ. 1, 13) και συνεχίζει: «…ο Θεός του Ισραήλ ας ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα, που ζήτησες απ’ αυτόν… και την θυμήθηκε ο Κύριος» (στίχ. 17, 19). 
                  Αυτό το έκαναν πολλές φορές κι άλλοι πολλοί· και ενώ ο άρχοντας από μέσα φώναζε, απειλούσε, χτυπιόταν, έκανε σαν τρελός, αυτοί με το στόμα κλειστό στέκονταν μπροστά στην πόρτα και λέγοντας στο Θεό λίγα λόγια με το νου, όταν έμπαιναν τον άλλαζαν, τον καταπράυναν και από άγριο τον έκαναν ήμερο και σε τίποτε δεν εμποδίστηκαν, ούτε από τον τόπο, ούτε από τον χρόνο, ούτε από τη σιωπή γι’ αυτή τη προσευχή. 
                  Αυτό λοιπόν κάνε και συ: στέναξε πικρά,θυμήσου τα αμαρτήματά σου, κοίταξε ψηλά στον ουρανό, πες με το νου σου «ελέησόν με, ο Θεός…» και η προσευχή σου είναι πλήρης. Διότι αυτός που είπε «ελέησόν με, ο Θεός…», έκανε εξομολόγηση· αυτός που είπε: «ελέησόν με…» έλαβε συγχώρηση των παραπτωμάτων, πέτυχε τη Βασιλεία των Ουρανών.
                  Έτσι προσευχόταν και ο Μωυσής, γι’ αυτό και χωρίς να προφέρει τίποτε, του λέγει ο Θεός: «γιατί μου φωνάζεις;…» (Έξοδ. 14, 15). Διότι οι άνθρωποι ακούνε μόνο αυτή την (εξωτερική) φωνή, ενώ ο Θεός πριν από αυτή ακούει όσους κραυγάζουν από μέσα τους. Άρα γίνεται να ακουγόμαστε και χωρίς να φωνάζουμε, και να προσευχόμαστε με το νου μας με πολλή προσοχή περπατώντας στην αγορά, κι όταν συζητούμε με φίλους και οτιδήποτε κάνουμε να επικαλούμαστε το Θεό με πολύ δυνατή φωνή, την εσωτερική, και να μην την φανερώνουμε σε κανέναν από τους παρόντες, όπως έκανε τότε η Άννα «..και εμνήσθη αυτής Κύριος και συνέλαβε» (Α’ Βασιλ. 1, 13, 19). Τόσο δυνατή ήταν η εσωτερική κραυγή της.
                  (Η Άννα) «όταν αύξησε την προσευχή… και ο Ηλί παρατήρησε το στόμα της..». Είχε σφραγισθεί λοιπόν η φωνή της, δεν σφραγίσθηκε όμως η δύναμη της προσευχής της, αλλά η καρδιά από μέσα φώναζε περισσότερο. Διότι αυτό κυρίως είναι προσευχή, όταν οι φωνές προέρχονται από μέσα· αυτό είναι μάλιστα το γνώρισμα της ψυχής που πονά, να εκφράζει την προσευχή όχι με τον τόνο της φωνής, αλλά με την προθυμία της καρδιάς.
                  Όταν νομίσαμε ότι τα σπίτια έγιναν ξαφνικά οι τάφοι μας (από τον φοβερό σεισμό), όταν όλος μαζί ο λαός έκραζε το «Κύριε, ελέησον», τότε και ο Κύριος λύγισε από την ευσπλαχνία του· κινώντας δηλαδή τη γη με μόνο το βλέμμα του, με το χέρι υποβάσταξε την κτίση που έτρεμε.
                  Είναι εντελώς αδύνατον άνθρωπος που προσεύχεται με την προθυμία που αρμόζει και παρακαλεί το Θεό συνεχώς, να αμαρτήσει ποτέ. Και πώς; εγώ θα σου πω: Αυτός που θέρμανε το νου του και ανάστησε τη ψυχή του και μετέφερε τον εαυτό του κι έτσι επικαλέσθηκε τον Δεσπότη του και θυμήθηκε τις αμαρτίες του και συζήτησε μαζί Του για την συγχώρησή τους παρακαλώντας τον να φανεί ευσπλαχνικός και ήμερος, από την ενασχόληση με αυτά τα λόγια αποβάλλει κάθε βιοτική φροντίδα και αναπτερώνεται και γίνεται ανώτερος από τα ανθρώπινα πάθη· κι εάν ακόμη μετά την προσευχή δει εχθρό, δεν θα τον δει πλέον σαν εχθρό· κι εάν δει όμορφη γυναίκα, δεν θα επηρεασθεί βλέποντάς την, επειδή η φωτιά της προσευχής παραμένει μέσα του και διώχνει μακριά κάθε απρεπή λογισμό. 
                  Αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι και είναι φυσικό να πέσουμε σε ραθυμία, όταν περάσουν μία και δύο ώρες και τρεις μετά την προσευχή, και δεις τη θερμότητα που είχε προηγηθεί σιγά-σιγά ν’ αρχίσει να υποχωρεί, τρέξε πάλι γρήγορα στην προσευχή και θέρμανε την καρδιά σου που ψυχράνθηκε. Κι εάν το κάνεις αυτό όλη την ημέρα θερμαίνοντας τα μεσοδιαστήματα με τις πυκνές προσευχές, δεν θα δώσεις στο διάβολο αφορμή και είσοδο εναντίον των λογισμών σου.

                  («Ο κόσμος της Προσευχής», εκδ. Κάλαμος, σ. 121-126) Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος πηγή

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2017/06/blog-post_97.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Τι είναι αγάπη
                  Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Άν αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπάνε, είμαστε έμποροι και κάνουμε ανταλλαγές. Άν κάνουμε το καλό μόνο στους ευεργέτες μας, είμαστε οφειλέτες και επιστρέφουμε το χρέος μας. Η ευσπλαχνία δεν είναι κάποια αρετή που απλά αποπληρώνει τις οφειλές της, αλλά που πάντα δανείζει! Η αγάπη είναι αρετή που δανείζει συνέχεια, χωρίς να ελπίζει σε επιστροφή της οφειλής.

                  Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/07/blog-post_264.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο!

                  Δική μας χαρά είναι ο Χριστός. Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής, και στη βασιλεία των ουρανών θα είμαστε αιώνια με το Θεό και θα βλέπουμε τη δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. 
                  Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! 
                  Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.

                  Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης πηγή

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2020/07/blog-post_57.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αξιοποίηση του χρόνου
                  Γερόντισσας Φεβρωνίας, Ηγουμένης Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος Εκείνο που τρομάζει τον άνθρωπο είναι ο θάνατος. Εκείνο που βοηθά τον άνθρωπο νά ζήσει σωστά τον χρόνο της ζωής του είναι να ξεπεράσει τον θάνατο. Όταν ξεπεράσουμε την αμαρτία, τα πάθη του παλαιού ανθρώπου, τότε ξεπερνούμε τον θάνατο, ξεπερνούμε τον χρόνο. Ο χρόνος δεν μπορεί να μας γεράσει. Σήμερα ο άνθρωπος χάνει χρήματα, θρηνεί για τα λυπηρά του χρόνου που πέρασε ή, αγχωμένος για ό,τι πρόκειται να έρθει, χάνει την παρούσα στιγμή. Αν εμείς αφήσουμε την ψυχή μας κλειστή στην πικρία την ανθρώπινη και δεν αφήσουμε να μπεί αυτή η πικρία μέσα μας και δεν επιτρέψουμε να γίνει τέτοια που να καταλύει τις ψυχές μας, τότε όλα αυτά που χρησιμοποιεί ο διάβολος, γίνονται δώρο Θεού. Αν αξιοποιήσουμε αυτήν την παρούσα στιγμή ζώντας με μετάνοια, με κατά Θεόν πένθος, το οποίο συγκροτεί τις πνευματικές μας δυνάμεις και μας ανακουφίζει, αξιοποιούμε τα όσα έγιναν ως αφορμή μετανοίας και ζούμε μέσα στην ελπίδα της αγάπης του Θεού. Όταν η στιγμή η συγκεκριμένη σφραγίζεται με την ελπίδα της παρουσίας του Θεού, αξιοποιούμε και το παρελθόν και το μέλλον. Διότι, ζώντας την συγκεκριμένη στιγμή με την σφραγίδα της παρουσίας και της αγάπης του Θεού, αφήνουμε τα πάντα στην πατρική φροντίδα του Θεού. Τίποτε δεν είναι αληθινά ευχάριστο, όταν δεν βιώνεται κατά Θεόν, όταν δεν μας οδηγεί στην αρετή. Είναι παρών ο Θεός στη ζωή μου; Ζώ με πένθος, με μετάνοια, με κατά Θεόν θλίψη; Τότε είναι αγιαστικός ο χρόνος. Δεν ξέρουμε πόσος ακόμη θα είναι δικός μας. Άς τον αξιοποιήσουμε κατά Θεόν, μέ μετάνοια.

                  Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/07/blog-post_58.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Πώς να πείσω το παιδί να έρθει στην εκκλησία;
                  Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                  Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αν δε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου...
                  Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                  Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                  Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!
                  Παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο…
                  Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!

                  athoskoinonia.wordpress.com

                  Πηγή: https://agiosioannisprodromos.blogspot.com/2025/07/blog-post_91.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                  Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!