Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
-Η προσευχή, παιδί μου, χρειάζεται σωματική βία. Εγώ ήμουν εκ φύσεως άνθρωπος ασυνήθους σωματικής αντοχής και «έπεφτα» με ορμή και δυνατό πόθο Θεού στά μοναχικά αγωνίσματα. ῾Ο Γέροντάς μου, μας είχε επιβάλει νά αγρυπνούμε κάθε νύκτα 5-6 ώρες κάνοντας οι πιό δυνατοί προσευχή και οι κάπως αδύνατοι νά διαβάζουν και κάποιο βιβλίο. Εγώ προσευχόμουν πάντοτε όρθιος, διότι αν καθόμουν, μ᾿ έπιανε ο ύπνος.
῾Η βία στην προσευχή διαρκεί μέχρι μισή ώρα. Κατόπιν έρχεται η Χάρις και η προσευχή πλέον ενεργείται μόνη της προσφέροντας γλυκές πνευματικές εμπειρίες.
Στά οκτώ πρώτα χρόνια της μοναχικής μου υπακοής στον Γέροντά μου, όταν προσευχόμουν τις νύκτες, ενόμιζα ότι άνοιγαν οι Ουρανοί, λόγω της πλουσίας επισκέψεως της Χάριτος. ῾Ο νούς μου, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, ανέβαινε σε θεωρία του Θεού. Στην κατάστασι αυτή ο άνθρωπος, δεν μπορεί νά λέγη πλέον την ευχή. ῾Ο νούς, η καρδιά ενώνονται με την ευχή, δηλαδή με την αίσθησι της παρουσίας του Θεού. ῾Η ψυχή είναι αποξενωμένη από τον έξω κόσμο, και γίνεται όλη φωτοειδής και κατανυκτική. Καρπός αυτής της θείας ενώσεως είναι μία ανεκλάλητη γλυκύτης, η οποία άλλοτε διαρκούσε μέχρι 4 ώρες και άλλοτε ολιγώτερο, όσο δηλαδή ήθελε ο Θεός.
῞Οταν σταδιακά η Χάρις αναχωρούσε, άφηνε κάθε φορά κάτι νέο και καινούργιο μέσα μου. Δηλαδή, μετά από κάθε νυκτερινή προσευχή μου, δεν ήμουν ο ίδιος την επομένη ημέρα. ῾Ο Πανάγαθος Θεός, μου προσέθεττε Χάρι επάνω στην Χάρι και αυτή η ευλογία πολύ με παρηγορούσε και μου δυνάμωνε τά φτερά της πίστεως και της αγάπης γιά τον Χριστό.
Θυμάμαι, όταν η ευχή μπήκε γιά πρώτη φορά στην καρδιά μου, είχα μεθύσει από μία απερίγραπτη γλυκύτητα. ῎Ημουν σάν εκστατικός. Δεν άντεξα από την χαρά μου και επήγα στον Γέροντα, παρότι ήτο νύκτα, νά τον ρωτήσω:
-Γέροντα έχω νά σε ρωτήσω κάτι. Αυτό κι αυτό μου συμβαίνει.
-Αυτό, παιδί μου, είναι μεγάλη κατάστασις της προσευχής. Κανένας δεν την απέκτησε απ᾿ όσους Μοναχούς εγνώρισα τόσα χρόνια. Μόνο σε μένα μου την δώρισε ο Θεός, και τώρα το ίδιο βλέπω και σε σένα. Μετά απ᾿ αυτή την κατάστασι, υπάρχει και η τελευταία, κατά την οποία ο νούς του ανθρώπου πηγαίνει στον παράδεισο.
῾Ο Γέροντάς μου συγκινήθηκε από αυτό που έμαθε, μ᾿ αγκάλιασε και μ᾿ ασπάσθηκε.
Εμένα ο νούς μου δεν πήγε ποτέ στον παράδεισο, ενώ ο Γέροντάς μου, είχε πάει με τον νού του πολλές φορές, όπως μας διηγείται ο ίδιος στις επιστολές του.
-Τί σημαίνει θεωρία, Γέροντα, και πως εσείς την αισθάνεσθε;
Νά, άκουσε. Εκεί που προσεύχεσαι, σε καταλαμβάνει μία νορεά ησυχία, μία εσωτερική νοερά σιγή και γαλήνη της καρδίας, Τότε, όταν εγώ έχω αυτήν την κατάστασι, με πιάνει μία αγωνία, μήπως έλθη κανείς και κτυπήση την πόρτα του Κελλιού μου και χάσω αυτή την γλυκειά ειρήνη που είναι ξαπλωμένη σ᾿ ολόκληρη την ύπαρξί μου. Αυτή η Χάρις μένει, όσο θέλει ο Θεός. Φεύγει γιά λίγο διάστημα και πάλι έρχεται. Αλλά τι πόνο και οδύνη εδοκίμαζα κατά την αναχώρησίν της! ῎Εκλαιγα σάν την μάννα που έχασε το παιδί της και έλεγα με πόνο: «Θεέ μου, δεν θά μου δώσης αυτό το δώρο σου άλλη φορά;». Αυτή είναι η ειρήνη που υποσχέθηκε ο Κύριος σ᾿ αυτούς που θά Τον αγαπήσουν. Στους μαθητάς Του είχε ειπεί: «Ειρήνη την εμήν διδωμι υμίν».
Απ᾿ αυτή τη βαθειά ειρήνη και πνευματική παρουσία του Χριστού, γεννάται μέσα στην καρδιά μας, μιά ανείπωτη χαρά και αγάπη. Μιά φορά, θυμάμαι, μου ήλθε ένα τόσο δυνατό κύμα αγάπης μέσα μου, ώστε έπεσα κάτω τ᾿ ανάσκελα και φώναζα μη μπορώντας ν᾿ αντέξω. «Θεέ μου θά πεθάνω, δεν αντέχω άλλο την παρουσία της αγάπης σου». ῞Οταν μετά από τρείς ώρες έφυγε αυτό το κύμα της αγάπης του Θεού, έκλαιγα από την χαρά μου και την έκστασί μου.
-Γέροντα, εγώ δεν ζητώ τίποτε απ᾿ αυτή την αγάπη που μου λέτε· τι πρέπει νά κάνω γιά νά αρχίσω νά την αισθάνομαι;
-Δέν έρχεται εύκολα, παιδί μου. Εγώ έλεγα αδιάκοπα όλη την ημέρα την ευχή. ῾Ο Γέροντάς μου, που έμενε στο επάνω πάτωμα του κελλιού μας, με άκουγε που έλεγα επί ώρες την ευχή και χαιρόταν. ῾Η εσωτερική προσευχή σε γεμίζει και δεν θέλεις νά μιλάς διότι στενοχωριέσαι. Κάνε μία προσπάθεια επί μία ημέρα νά μη μιλήσης καθόλου και θά ιδής ότι η ευχή δεν θά σταματά μέσα σου. ῞Οταν δεν λέγεται με το στόμα, σίγουρα λέγεται με τον νού.
Πολλοί κατηγορούσαν τον Γέροντά μου, ότι είναι πλανεμένος, αλλά αυτοί είχαν απατηθή, διότι δεν εγνώριζαν αυτές τις καταστάσεις που ζούσε ο Γέροντάς μου. Αυτός μας άνοιξε τά μάτια της ψυχής, διότι ο ίδιος πρώτα τά εβίωνε, και μετά μας παιδαγωγούσε με αγάπη, αλλά και αυστηρότητα. Γιά νά κάνης νοερά προσευχή, πρέπει ο νούς σου νά τρέχη στην ευχή κάνοντας 200 εκατοστάρια κομβοσχοίνια την ημέρα. ῾Η μέθοδος της εισπνοής και εκπνοής γιά την ευχή, είναι μόνο γιά τους προχωρημένους. Τότε η θεία Χάρις σου τρυπά την καρδιά σάν μαχαίρι και ξερριζώνει τά πάθη. Μετά από ένα τέτοιο αγώνα, αμείβει τον αγωνιστή ο καλός Θεός ανεβάζοντας τον νού του σε θεωρία, που είναι νοερά ενόρασις του Θεού.
-Μπορείτε νά μας περιγράψετε, Γέροντα, κάποια θεωρία που είδατε;
῞Οπως σας είπα, με αξίωσε ο Θεός νά ιδώ πολλές θεωρίες και ακούστε νά μάθετε τι εξαίσια πράγματα ο Πανάγαθος Θεός επέτρεψε σ᾿ εμένα τον αμαρτωλό νά ιδώ.
Μιά φορά καθώς προσευχόμουν, μπήκε ο νούς μέσα στην καρδιά μου και έχασα την αίσθησι του βάρους του σώματός μου. Τότε ο Θεός μου αποκάλυψε όλη την ῾Αγία Γραφή μπροστά στά νοερά μου μάτια. Παρότι δεν την είχα διαβάσει μέχρι τότε όλη, ο Θεός μου άνοιξε τά μάτια της ψυχής μου και γνώρισα τά βάθη των νοημάτων της ῾Αγίας Γραφής. ῞Οταν μετά επήρα νά διαβάσω την ῾Αγία Γραφή, εύρισκα τά γεγονότα και την διδασκαλία, όπως τά είχα ιδεί στην προσευχή μου.
Μία άλλη φορά, αισθάνθηκα ότι εμεγάλωσε ο εαυτός μου και έφθασε μέχρι το ταβάνι του δωματίου μου. Κατόπιν σιγά-σιγά εσμίκρυνε μέχρι που έγινε σάν μυρμήγκι. Τότε νοιώθοντας τον εαυτόν μου σάν μυρμήγκι, αξιώθηκα νά ιδώ νοερώς ολόκληρη την γή μας. Δηλαδή έβλεπα τις ηπείρους, τά δάση, τις πολιτείες, τά βουνά, τις θάλασσες, ακόμη και τους θησαυρούς της, τά ψάρια, τά κογχύλια, τά κοράλια κλπ. Εθαύμαζα μ᾿ όλα αυτά και έλεγα στον εαυτό μου: «῎Ω πόσο μεγάλη είναι η γή, αλλά και πόσο αχώρητος θά είναι ο Θεός!!! Σκεπτόμενος αυτά, έννιωθα το ένα πόδι του Θεού νά πατή επάνω σε μένα, την στιγμή που έννιωθα τον εαυτόν μου σάν μυρμήγκι, και ακουμπούσα επάνω στην γή, που μου φαινόταν σάν σφαίρα. Τότε σκέφθηκα και έλεγα: «Ώ πόσο μικρή είναι η γή μπροστά στο Θεό, και εάν Εκείνος θέλη, της δίνει μιά κλωτσιά με το πόδι του και την καταστρέφει…»
῎Αλλοτε πάλι, καθώς προσευχόμουν, ήλθε ο ίδιος ο Χριστός μπροστά μου. Δεν τον έβλεπα με τά σωματικά μου μάτια, αλλά αισθανόμουν πολύ έντονα την παρουσία της Χάριτός Του. Και άλλες παρηγοριές μου έδινε το ῞Αγιο Πνεύμα…
Για βιβλία της Ι.Μ. Γρηγορίου δείτε ΕΔΩ
Πηγή: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ» – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΘΩ – 2005) simeiakairwn.wordpress.com
