Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
1) Αγαπούμε τον Θεό.
2) Οι ελεημοσύνες, οι προσευχές και οι νηστείες δεν γίνονται υποκριτικά αλλά από την καρδιά μας.
3) Το βλέμμα μας το καθαρίζουμε από την περιέργεια και την επιθυμία (βλέμμα αθώο)
4) Μετανοούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.
5) Δείχνουμε υπομονή στις θλίψεις.
6) Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε στα καλά έργα τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, άλλως δεν θα γευθούμε την Βασιλεία των Ουρανών. Γνωρίζουμε επίσης ότι αμαρτάνοντας θα τιμωρηθούμε βαρύτερα από κάποιον άπιστο.
7) Αγαπούμε τον αδελφό μας.
8) Δεν υπερηφανευόμαστε, αλλά μένουμε ταπεινοί.
9) Αποφεύγουμε τις διαμάχες, τις μνησικακίες και το μίσος. Συμφιλίωση γρήγορα.
10) Δεν είμαστε εκδικητικοί και δεν ανταποδίδουμε κακό στο κακό.
11) Δεν κατακρίνουμε.
12) Συγχωρούμε τα σφάλματα των αδελφών μας ώστε να συγχωρέσει και τα δικά μας ο Θεός.
13) Δεν πηγαίνουμε τους αδελφούς μας στα δικαστήρια, όπου θα κριθούν πιθανόν από κοσμικούς ανθρώπους.
14) Δεν ορκιζόμαστε ούτε στ’ αλήθεια ούτε στα ψέμματα.
15) Δεν στοχεύουμε σε επίγειους θησαυρούς, αλλά σε ουράνιους. Καλύτερο θα ήταν οι πλούσιοι να κλαίνε για τα πλούτη τους και να μην υπολογίζουν σ’ αυτά.
16) Δεν αγαπούμε τις κοσμικές φροντίδες και τις υλικές απολαύσεις. Προσπαθούμε να μη ζούμε με αμέλεια και πνευματική ραθυμία, αλλά με πνευματική εγρήγορση και ετοιμότητα κοιτάζοντας την ώρα του θανάτου μας.
17) Δεν δείχνουμε μέριμνα για τα αγαθά της γής, ούτε δείχνουμε αγάπη για τον κόσμο και τα κοσμικά πράγματα· επιζητούμε μάλλον τα ουράνια αγαθά.
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Λόγος περί της Αγίας Γνώσεως του Κυρίου.
Κωφίδης Ευάγγελος
«Συνιείν και γινώσκειν τον Κύριον» Η ωδή της Αγίας Άννας, προφήτις πνευματοφόρος, δεν είναι μόνο ένας ύμνος· είναι ο χάρτης που μας δείχνει τον σκοπό της ζωής μας. Ο Θεός δεν μας έπλασε για να μαζεύουμε πλούτη, δόξα ή γνώση του κόσμου, αλλά για να Τον γνωρίζουμε και να Τον αγαπάμε. Αυτό είναι η αληθινή ζωή, αυτή είναι η μοναδική δόξα που δεν φεύγει. «Νά καταλαβαίνουμε και να γνωρίζουμε τον Κύριο» – ιδού ο σκοπός της ζωής μας, η ακρογωνιαία πέτρα κάθε αληθινού καρπού! Ο κόσμος καυχιέται στην ψιλή σοφία του, στη φθαρτή δύναμή του, στον παροδικό πλούτο του· αλλά η προφήτις Άννα, μας κηρύττει το μυστήριο της ζωής: δεν υπάρχει τίποτα πιό πολύτιμο από την γνώση του Θεού!«Καί αύτη η γνώση δεν είναι θεωρία, αλλά ζωντανή εμπειρία! Προέρχεται από την καθημερινή μελέτη των Γραφών, ζητώντας με προσευχή να κατανοήσουμε τα νοήματα που θέλει να μας δώσει ο Κύριος. Αυτή η καθημερινή τροφή — ο Λόγος του Θεού (Ματθ. 4:4 : αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού) και ο Άρτος της ζωής (Ιωάν. 6:35) — είναι η επαγγελία του Κυρίου: «Ο τρώγων μου τον άρτον θα ζήσει εις τον αιώνα» (Ιωάν. 6:58). Είναι η ζωοποιός χάρις που ο Κύριος προσφέρει διπλή τροφή: Ρήμα Θεού για την ψυχή και Σώμα Χριστού για την αιώνια ζωή.» Τί είναι η γνώση του Κυρίου; Από τους Αγίους Πατέρες μαθαίνουμε ότι δεν είναι ακαδημαϊκά μαθήματα ή ψυχρή θεωρία, αλλά ζωντανή εμπειρία αγάπης, ταπεινώσεως και μυστικής ενώσεως. Οποιος γνωρίζει τον Κύριο, όπως το υπόδειγμα της Αγίας Άννας, συντρίβει την καρδιά του με μετάνοια, ανοίγει τα μάτια της ψυχής του στο φώς της αληθείας, και κάνει κρίμα και δικαιοσύνη πρώτα μέσα στην καρδιά του και μετά στον κόσμο. Ο Ύψιστος Θεός, που κατοικεί στο απρόσιτο φώς, κατέβηκε στην ταπείνωση της ψυχής μας με τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, για να μας γνωρίσει και να μας μετατρέψει από δούλους της αμαρτίας σε θεοποιημένους υιούς. Η γνώση Του δεν φυσά φυσιούσα φρόνηση, αλλά σπέρνει ανεκλάλητη αγάπη, που κρατά τον νού μέσα στην καρδιά και την καρδιά μέσα στη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, μη ζητάτε δόξα στο πρόσκαιρο, αλλά στη σιγή της προσευχής, στη δοκιμασία των πειρασμών, στο δώρο των δακρύων, γίνετε μαθητές της ταπεινώσεως και της αγάπης. Ο Κύριος, όπως λέει η Ωδή, θα κρίνει τα άκρα της γής – αλλ’ όσοι Τον γνωρίζουν θα βρεθούν μέσα στο φώς της δόξης Του, ως παιδιά του φωτός, ως ποιμένες της δικαιοσύνης, ως μύστες του θείου έρωτα. Η γνώση του Κυρίου είναι η αιώνια ζωή (Ιωάν. 17:3). Άξιος λοιπόν κάθε κόπος, κάθε αγωνία, κάθε νηστεία και ικεσία, για να την κερδίσουμε. Η Αγία Άννα μαρτυρεί: «Ο Κύριος θα ταπεινώσει τον αντίπαλό Του» – δηλαδή, όσοι φαίνονται δυνατοί στον κόσμο, θα ακυρωθούν μέσα στην αδυναμία του Σταυρού, που μόνο εκεί βρίσκουμε την πραγματική δύναμη και υψωση, την χάρη του Χριστού του Θεού μας. Όταν η προφήτις Άννα λέει: «Άς καυχιέται ο καυχώμενος να καταλαβαίνει και να γνωρίζει τον Κύριο», μας δείχνει την βαθύτερη επιθυμία κάθε ψυχής, ακόμα κι αν αυτός δεν το ξέρει. Όλοι οι άνθρωποι, χωρίς να το καταλαβαίνουν, ψάχνουν τον Θεό. Ο πλούσιος νομίζει ότι η ευτυχία είναι τα χρήματα, ο δυνατός στη δύναμή του, ο σοφός στις γνώσεις του — αλλά ο Θεός «θά ταπεινώσει τους αντιπάλους του», θα τους δείξει ότι χωρίς Εκείνον, όλα είναι κενά. Γι’ αυτό ήλθες στη Γή, αδελφέ μου. Όχι για να γίνεις σπουδαίος, πλούσιος ή δυνατός, αλλά για να γνωρίσεις τον Δημιουργό σου και να ζήσεις γι’ Εκείνον. Ο άγιος Παΐσιος έλεγε: «Άν ένας άνθρωπος γνωρίσει τον Θεό, έχει τα πάντα· αν δεν Τον γνωρίσει, τίποτα δεν έχει, ακόμα κι αν κρατεί όλον τον κόσμο». Πώς μπορείς να γνωρίσεις τον Κύριο; 1. Με Την Προσευχή — Όχι μόνο λόγια, αλλά με σπασμένη καρδιά, με πράγματα απλά, σαν παιδί που μιλάει με τον Πατέρα του.2. Με Την Αγία Γραφή — Γιατί ο Θεός μιλάει από μέσα της, και όποιος την μελετά θα ακούσει την φωνή Του.3. Με Την Εκκλησία — Στην Αγία Κοινωνία, στη μετάνοια, στην αγάπη με τους αδελφούς, συναντάς τον Χριστό.4. Με Την Ταπείνωση — Όταν παύσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου και θα ζητήσεις το φώς Του, θα σου μιλήσει η καρδιά σου γι’ Εκείνον. Ο κόσμος θα σου πει: «Εξάσκησε τις δυνάμεις σου, γίνου μεγάλος!» Αλλά ο Χριστός λέει: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. 14:6). Όποιος δοκιμάσει να Τον γνωρίσει, θα αλλάξει η ψυχή του. Θα δείξει ο Θεός «δύναμη στους βασιλιάδες του» — δηλαδή, θα σου δώσει νικητική αγάπη, ειρήνη που ξεπερνάει κάθε λογική, και χαρά που δεν τελειώνει. Η ζωή σου δεν είναι τυχαία. Ο Θεός σ’ έφτιαξε για να Τον γνωρίσεις, να Τον αγαπήσεις, να ζήσεις γι’ Εκείνον. Αν αυτό το καταλάβεις, θα εύρεις τον πραγματικό σκοπό σου, και θα ζήσεις μιά ζωή γεμάτη νόημα, παρά όλες τις δοκιμασίες. Δόξα στον Θεό, που μας καλεί να Τον γνωρίσουμε! Αμήν. https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/26/λόγος-περί-τής-αγίας-γνώσεως-τού-κυρ/
Όλην την μεγάλην προθυμίαν των ανδρών έσβησε μία μικρά απειλή παιδίσκης...
"Χριστώ φέρουσιν αι Μαθήτριαι μύρα.εγώ δε ταύταις ύμνον, ως μύρον, φέρω". Την
δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα, τιμώνται οι Μυροφορες, οι ευσεβείς
εκείνες γυναίκες οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια
δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση. Επιμελήθηκαν
και αλειψαν με αρώματα το σώμα του Ιησού κατά την ταφή του και
αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον Άγγελο την Ανάσταση Του. Γι αυτό προς τιμήν τους ή ημέρα, αυτή ονομάζεται ημέρα των Μυροφόρων. Πόσες
ήταν οι Μυροφόρες γυναίκες οι οποίες πήγαν στον τάφο του Χριστού με τα
μύρα;Οι Μυροφόρες γυναίκες ήταν επτά και ήταν οι εξης: Πρώτη είναι η Μαρία η Μαγδαληνή. Δεύτερη Μυροφόρος είναι η Σαλώμη. Τρίτη Μυροφόρος είναι η Ιωάννα. Τετάρτη Μυροφόρος είναι η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου. Πέμπτη Μυροφόρος είναι η Μάρθα η αδελφή της Μαρίας και του Λαζάρου. Έκτη Μυροφόρος είναι η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά. Έβδομη Μυροφόρος είναι η Σωσσάνα. Οι Μυροφόρες γυναίκες ενέπνευσαν πολλούς μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι πρόβαλαν την αφοσίωση και την μαρτυρία τους ως πρότυπο για το ρόλο των γυναικών στη ζωή της Εκκλησίας. "Ταις
μυροφόροις γυναιξί, πάρα το μνήμα επιστάς, ο Άγγελος εβόα° τα μύρα τοις
θνητοίς υπάρχει αρμοδία° Χριστός δε διαφθοράς εδείχθη αλλότριος° αλλά
κραυγασατε: Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τω κοσμώ το μέγα έλεος". Χριστός Ανέστη!
Πόσο θά'θελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος!
Φώτιος Κοντόγλου Πόσο θάθελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος! Μέσα στα άγρια κράκουρα, ξεχασμένος από τον κάθε άνθρωπο, κι’ εγώ να τους έχω ξεχασμένους όλους, εξόν από τους λιγοστούς πατέρας που θα ζούνε μαζί μου. Να τρυπώσω στο κελλί μου, σα να με κυνηγάνε ληστάδες, να κρυφτώ, να δοξάζω τον Θεό που βρήκα καταφύγιο. Να απομείνω μοναχός να κάνω την προσευχή μου βαθειά από τα έγκατά μου, να χορτάσω να πίνω από την παρηγορητική πηγή, να μιλώ με τον Θεό όπως μιλά το παιδί στον πατέρα του, «εσπέρας και πρωΐ και μεσημβρίας, επτάκις της ημέρας». Να σηκώνομαι τη νύχτα να λέγω το Ψαλτήρι, και να πετώ στον ουρανό. Να με βρίσκει η χαραυγή δακρυσμένον για τις αμαρτίες μου. Να ξεχάσω τις μικρολογίες του κόσμου να ζω μέσα στην αθανασία. Κι’ ας καταγίνονται οι άλλοι με τις δουλειές τους, με τις ματαιότητες, με τα λεφτά, με τις δόξες, με τις λογής λογής φαντασίες. Να δουλεύω το εργόχειρό μου για να βγάζω το ψωμί μου, να κάθουμαι στο τρίποδο να ζωγραφίζω αγιασμένα εικονίσματα, και κεί που δουλεύω να σιγοψέλνω και να τρέχουνε τα μάτια μου γλυκά δάκρυα της παρηγοριάς και της ειρήνης. Είτε να σκαλίζω σφραγιστήρια, είτε να σκαλίζω με το τσαπί το λιγοστό χώμα πούνε ανάμεσα στα βράχια. Πόσο θα τ’ αγαπώ όλα αυτά τα φτωχά πράγματα της ερημιάς, πιο πολύ και πιο αληθινά απ’ όσο αγαπά ο κόσμος τα χρυσάφια και τα παλάτια του! Θα ζω ξαλαφρωμένος απ’ αυτά τα βαρειά χαρχάλια, θα νιώθω τον εαυτό μου σαν το ρημοδένδρι που κάθεται μέρα νύχτα στον αγέρα. Τί χαρά μεγάλη, νάμαι ένας ασκητής μαζί με κείνους τους λίγους ασκητάδες τους φτωχούς!Να μη με λογαριάζει κανείς για ζωντανόν, παρά να με κοιτά μονάχα το μάτι του Θεού! πηγή
«Ποτέ μην χάνεις την ελπίδα σου. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο»
Ποτέ μην χάνεις την ελπίδα σου.
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο
Προσπάθησε να βάζεις καλό λογισμό.Το ξέρω είναι δύσκολο
Το ξέρω γιατί το βιώνω κι εγώ
Όμως ποια είναι η λύσ
Η παραίτηση;
Η αυτολύπηση;
Η κατάθλιψη;
Η αρνητικότητα;
Η μιζέρια;
Γι’ αυτό δες τα πράγματα όσο μπορείς πιο θετικά. Πάψε να
αναλύεις, σταματά την γκρίνια. Η γκρίνια φέρνει γκρίνια. Η κατήφεια
φέρνει σκοτάδι στην καρδιά. Όσο τρέφουμε την απαισιοδοξία, τόσο θα
ερμηνεύουμε τα πάντα (ακόμα και τα καλά) μέσα από το πρίσμα του
πεσιμισμού.
Δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερο κατόρθωμα στο να διαχειρίζεσαι την κάθε δοκιμασία με σύνεση και διάκριση, με ελπίδα και πίστη.
Μεγάλο όπλο μας η προσευχή
Σύμμαχός μας οι άνθρωποι γύρω μας, που μας αγαπούν και νοιάζονται για εμάς.
Η μάχη δεν είναι μικρή. Όμως δεν είναι χαμένη. Μην ενδυναμώνουμε
τους αντιπάλους μας με την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία μας. Ακόμα
και λαβωμένοι μπορούμε να βγούμε νικητές. Το αξίζουμε…
Η ζωή θέλει θάρρος και τόλμη
Αρκετό πόνο και σκοτάδι έχουμε γευτεί.
Καιρός να ζήσουμε ειρηνικά, χαρούμενα, φωτεινά, αγαπητικά.
Αρχ/της Παύλος Ι.Μ Παναγίας Δοβρά
π. Δημητρίου Μπόκου Οι άρχοντες του Ισραήλ Ιωσήφ και Νικόδημος, πιστοί μαθητές του Χριστού, αλλά κρυφοί, «διά τον φόβον των Ιουδαίων», πραγματοποίησαν το αδιανόητο. Τη στιγμή που οι φανεροί μαθητές, πλήν του Ιωάννη, ουσιαστικά αρνήθηκαν τον δάσκαλό τους και κρύφτηκαν καταπτοημένοι, οι κρυφοί μαθητές πήραν το θάρρος να δράσουν φανερά και με τόλμη. Ο Ιωσήφ ζήτησε από τον Πιλάτο την άδεια να ενταφιάσει τον Χριστό, πράγμα που έπραξε, συνεπικουρούμενος από τον Νικόδημο και τις Μυροφόρες, στις οποίες πρωτοστατούσε η Παναγία (Κυριακή των Μυροφόρων).
Η ταφή του Ιησού έγινε σύμφωνα με τον τρόπο που τότε συνηθιζόταν, «καθώς έθος εστί τοίς Ιουδαίοις ενταφιάζειν». Ο Ιωσήφ έλαβε το σώμα του Χριστού και το τύλιξε σέ σινδόνα καθαρή, αμεταχείριστη. Ο Νικόδημος έφερε τό πολυτιμότερο άρωμα,«μίγμα σμύρνης και αλόης» καί σε μεγάλη ποσότητα, «ως λίτρας εκατόν», πάνω από τριάντα δύο κιλά. Και τέλος εναπέθεσαν το πάνσεπτο σώμα σέ καινούργιο μνημείο, λαξευμένο σε βράχο, όπου δεν είχε ταφεί προηγουμένως κανένας.«Εν ώ ουδέπω ουδείς ετέθη» (Ιω. 19, 39-41. Ματθ. 27, 59).Οι ιεροί ευαγγελιστές σημειώνουν λεπτομέρειες, που όμως είναι άκρως σημαντικές. Θυμίζουν τον κανόνα πού... ίσχυε από πολύ παλιά, διατυπωμένος ξεκάθαρα στον νόμο που έδωσε ο Θεός στο Σινά: Οτιδήποτε προσφέρεται στον Θεό, ό,τι τον προσεγγίζει, πρέπει να είναι εξαιρετικά καθαρό. Από πρώτο χέρι. Αμεταχείριστο. Πολύτιμο. Ποτέ κοινό, ακάθαρτο, πρόχειρο, μεταχειρισμένο. Και ό,τι έχει αφιερωθεί στον Θεό και έχει καθαγιαστεί, δεν μπορεί να τεθεί ποτέ ξανά σε κοινή χρήση. Σκεύος που χρησιμοποιήθηκε έστω και μία φορά στη θεία λατρεία, δεν μπορεί να ξαναγίνει κοινό, να τρώμε ή να πίνουμε με αυτό. Και κατά τη συμβολική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός ως βασιλεύς, «πρό του πάθους μικρόν», δέν ανέβηκε σε οποιοδήποτε ζώο, αλλά βρήκε «ονάριον», ένα πουλάρι, «πώλον όνου», πάνω στον οποίο«ουδείς ανθρώπων εκάθισε» (Λουκ. 19, 30. Μάρκ. 11, 2).Ο Θεός λοιπόν είχε δώσει ρητές οδηγίες στον Μωυσή να φτιάξει με ιδιαίτερα υλικά και με ιδιαίτερο τρόπο τη Σκηνή του Μαρτυρίου (τόν πρώτο κινητό ναό των Εβραίων) και όλα τα ιερά της σκεύη και καλύμματα. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να προσφέρουν για τον σκοπό αυτό, με δική τους θέληση, «τάς απαρχάς Κυρίω»,τά πολυτιμότερα και καθαρότερα πράγματα πού είχαν. «Χρυσίον, αργύριον, χαλκόν, υάκινθον (βαθύ γαλάζιο ύφασμα), πορφύραν», ύφασμα κόκκινο βαθύ και κόκκινο ανοιχτό, βαμμένο και γνεσμένο δύο φορές καί «βύσσον», τό εξαίρετο λευκότατο λινό ύφασμα, που ήταν περιζήτητο. Επίσης δέρματα κριών βαμμένα κόκκινα καί «δέρματα υακίνθινα» (βαμμένα μπλέ), ξύλα άσηπτα και πολύτιμους λίθους. Η επτάφωτη λυχνία έπρεπε να καίει με το καθαρότερο ελαιόλαδο, χωρίς κατακάθι, φτιαγμένο στο γουδί και όχι στο ελαιοτριβείο. «Έλαιον εξ ελαιών άτρυγον καθαρόν κεκομμένον». Τό έλαιο του χρίσματος και το θυμίαμα θα γίνονταν με σύνθεση ειδικών υλικών, η δε χρήση τους εκτός λατρείας απαγορευόταν διά θανάτου, διότι ήταν «αγίασμα Κυρίω», αφιερωμένα αποκλειστικά στον Θεό. Τα ζώα των θυσιών και ιδιαιτέρως ο αμνός του Πάσχα έπρεπε να είναι άμωμα, χωρίς ελάττωμα, τέλεια, αρτιμελή (Εξ. κεφ. 25-35).Συνεπώς: Άν όσα αναφέρονται στον Κύριο (η πρώτη Σκηνή, οι παλαιές προσφορές, η σινδόνα, ο πανάγιος τάφος κ. λ. π.), έπρεπε να είναι αμεταχείριστα και καθαρά, άραγε πόσο καθαρός πρέπει να είναι ο άνθρωπος, ο αληθινός ναός του Θεού, για να δέχεται μέσα του Σώμα και Αίμα Χριστού; Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά! Καλή εβδομάδα! https://paterikos.blogspot.com/2023/04/blog-post_29.html
Κριθαρότο με λαχανικά!!!ΥΛΙΚΑ -ΕΚΤΕΛΕΣΗ Σε μια κατσαρόλα με λίγο λαδάκι σοτάρω 1 πιπεριά Φλωρίνης, 1 πορτοκαλί πιπεριά, 1 ξερό κρεμμύδι, 1 φρέσκο κρεμμυδάκι, 1 σκελίδα σκόρδο (όλα κομμένα σε μικρά κομματάκια) Σβήνω με λευκό κρασί . Ρίχνω ζωμό λαχανικών, αλάτι, πιπέρι, λίγο μπούκοβο, 1 κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένο θυμάρι. Τρίβω ένα καρότο και ένα κολοκυθάκι. Ρίχνω το κριθαράκι μου και ανακατεύω συχνά για να μην μου κολλήσει. Λίγο πριν το βγάλω από την φωτιά, στίβω μισό λεμόνι και ρίχνω κι ένα φύλλο φρέσκου βασιλικού και ανακατεύω. Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Ανδριάνα Μεϊντανά ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ-ΗΔΕΣ!
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε ανήμποροι, ακόμη και απελπισμένοι. Κάθε ημέρα, όμως, είναι ευλογημένη από τον Θεό και καλούμαστε να της δώσουμε την αξία που της πρέπει. Όσο καταβεβλημένοι και αν νιώθουμε υπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε« τη διάθεσή μας. Ακολουθείστε τους 10 τρόπους και θα αλλάξει η ψυχολογία σας!
Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.”
1. Το πρώτο που θα σκεφθείς, όταν ξυπνάς είναι η σκέψη του Χριστού. Να στρέψουμε τον νού μας στον Χριστό. Ο Γέρων Πορφύριος έλεγε: “Μήν ασχολείσαι με το σκοτάδι, άνοιξε το παράθυρο στο φώς”.
2. Προσευχή. Μπορείς να προσεύχεσαι ακόμη κι όταν κάνεις απλά καθημερινά πράγματα. Για παράδειγμα, όπως έλεγε ένας μοναχός όταν κατέβαινε τα σκαλιά του μετρό, που του θύμιζαν κατάβαση στα έγκατα της γής, μπορείς να λές το “Κύριε Ελέησον” κατεβαίνοντας κάθε σκαλί. Τόσα πολλά σκαλιά που είναι, σκέψου πόσες φορές θα το έχεις πεί!
3. Κάθε μέρα να μην την βλέπουμε σαν ρουτίνα. Η κάθε μέρα έχει μία έκπληξη για τους Χριστιανούς. Ως το βράδυ κάτι θα γίνει και ο Θεός κάποιο μήνυμα θα σου στείλει. Η ζωή δεν κυλάει επίπεδα και μονότονα σαν καρδιογράφημα…
4. Να πλησιάσουμε λίγο περισσότερο την αγάπη των ανθρώπων. Όποιος αγαπάει, για να του πούν ευχαριστώ, θα έχει πάντα άγχος.
5. Κάθε μέρα να βρίσκεις λίγο χρόνο να ηρεμείς. Έστω και δέκα λεπτά. Να δείς λίγο τη ζωή χωρίς την βιασύνη της. Και τότε θα ακούσεις τη φωνή του εσωτερικού σου κόσμου. Γιατί “όταν υπάρχει τρικυμία, δεν μπορείς να δείς το βυθό της θάλασσας”.
6. Το άγχος φεύγει με την μνήμη θανάτου. Άμα σκεφθείς το τέλος, αποφορτίζεις την ζωή σου από τα ασήμαντα. Αυτή η σκέψη μας προσγειώνει και μας απογειώνει ταυτόχρονα. Προσγειώνεσαι και ταπεινώνεσαι και το άγχος φεύγει.
7. Να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε τους Αγίους. Μπορούμε να προσευχόμαστε και να τους επικαλούμαστε. “Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών”. Κάποιος προσευχόταν στους Αγίους Σαράντα Μάρτυρες. Και τότε ένα δαιμόνιο ακούστηκε να λέει, “ά, όχι σ’ αυτούς, αυτοί μας μαστιγώνουν περισσότερο απ’ όλους”.
8. Να σκεφτόμαστε πως κυλάει η ζωή μας κάθε μέρα, για να κάνουμε έναν απολογισμό της ημέρας. Όπως ο Άγιος Δωρόθεος, που κατέγραφε κάθε μέρα ποιόν πλήγωσε , και προσπαθούσε να επανορθώσει.
9. Κάθε μέρα βλέπε τα δώρα του Θεού και λέγε “Ευχαριστώ” στον Θεό.Έλεγε ο π. Παΐσιος,“Ευχαριστείς τον Θεό που μπορείς να περπατάς;”. Ακόμα και αυτό το απλό , υπάρχουν άλλοι που δεν το έχουν.
10. Κάθε μέρα να σκεφτόμαστε ότι Κάποιος πρίν από 2000 χρόνια σταυρώθηκε για μάς.Σού δίνει την αίσθηση ότι κάποιος σε αγαπά πάρα πολύ. Αν ηρεμήσει η ψυχή σου και ταπεινωθεί, έστω και στο παρά πέντε, θα φανερωθεί και θα σε βοηθήσει ο Χριστός.
”Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.”
Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom Πηγή:oodegr.com
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αν η ζωή σου δεν πάει καλά...
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Αν ο Χριστός είναι μέσα σου με τη συχνή θεία κοινωνία, τότε πρέπει και συ να γίνεις όπως Εκείνος.
Να είσαι πράος και ταπεινός, μακρόθυμος, γεμάτος αγάπη, να μην έχεις προσκόλληση στα εγκόσμια αγαθά, ο νους σου να θεωρεί τα ουράνια, να είσαι υπάκουος και λογικός.
Φρόντιζε να κατοικεί μέσα σου το Πνεύμα Του. Μην είσαι υπερήφανος, ανυπόμονος, δοσμένος στα υλικά αγαθά, άπληστος και γαστρίμαργος.
Μερικές φορές φοβούμαστε ν' ακούσουμε προσεκτικά κάποιο πρόσωπο, διότι το ν' ακούσεις σημαίνει ν' ανταποκριθείς κι όχι μόνο για ένα λεπτό όσο η καρδιά είναι συγκινημένη και με μιά περαστική σκέψη αλλά για πάντα. Με τον τρόπο που ο Χριστός ανταποκρίθηκε στην ανθρώπινη θλίψη και τη φρίκη της στέρησης του Θεού κι έγινε για πάντα άνθρωπος.
Δέ σωζόμαστε από το γεγονός ότι αγωνιζόμαστε και πετυχαίνουμε κάποιου είδους αποτέλεσμα, σωζόμαστε από της ψυχής μας τον πόθο που μας τραβά στο ζωντανό Θεό, από την αγάπη που μας τραβά στο Χριστό. Και όταν ακόμα αποτυγχάνουμε - και αυτό ισχύει και στις ανθρώπινες σχέσεις -δέν πρέπει να ξεχνούμε ότι ακριβώς, όπως και ο Άπ. Πέτρος αφού είχε αρνηθεί το Χριστό ήταν ικανός να απαντήσει την τριπλή ερώτησή του, μπορούμε να πούμε: «Κύριε, εσύ γνωρίζεις τα πάντα, γνωρίζεις την ασθένειά μου, τις εκτροπές, την αβεβαιότητα, την αστάθειά μου, γνωρίζεις όμως και ότι σε αγαπώ, ότι αυτό είναι το τελευταίο, το βαθύτατο πράγμα μέσα μου».
Κανείς δεν μπορεί ν' αγαπά έναν αόρατο Θεό αν πρώτα δε μάθει ν' αγαπά το συγκεκριμένο, ζωντανό, πραγματικό πρόσωπο το οποίο έχει απέναντί του. Πρίν λοιπόν θέσουμε το ερώτημά του πως θα φτάσουμε στο Θεό, ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας ποιά είναι η στάση μας απέναντι στον πλησίον μας· αν η καρδιά μας είναι κρύα, επιφυλακτική και κλεισμένη, αν μας τρομοκρατεί ακόμη και η ιδέα ότι ο πλησίον μας μπορεί να απαιτήσει την καρδιά και τη ζωή μας δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιζητούμε συνάφεια με το Θεό. Θα πρέπει πρώτα να μάθουμε το πως ν' αποκτήσουμε μιά καρδιά ζεστή, μιά καρδιά ζωντανή, μιά καρδιά που να ανταποκρίνεται στον πλησίον μας και η καρδιά εκείνη τότε, ανοιγμένη, με την καθαρότητά της θα δεί το Θεό.
Η αγάπη δε γνωρίζει όρια. Δεν είναι ποτέ δυνατό να πούμε ότι έχουμε αγαπήσει, ότι έχουμε κάνει πράξη την κάθε παρακίνηση της καρδιάς μας, ότι έχουμε αγαπήσει με τρόπο τέλειο γιατί τέλεια αγάπη ήταν εκείνη με την οποία ο Χριστός αγάπησε τους μαθητές Του. Με τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή (Ιω. 15.13): «μείζονα ταύτης άγαπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού».
Πρίν δοκιμάσουμε να ζήσουμε με μόνη βάση την αγάπη ας κάνουμε μιά προσπάθεια, ας δοκιμάσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το νόμο, να μην παραβλέπουμε δηλαδή τις απαιτήσεις του νόμου: τη δικαιοσύνη και την ειλικρίνεια, όλες τις απαιτήσεις της φύσης όσον αφορά τον τομέα των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους. Τότε μόνο θα είναι δυνατό να φτάσουμε σ' ένα τέτοιο ανάστημα, που έχοντας προχωρήσει πέρα από το νόμο θ' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ψυχή, όλη τη δύναμη και το είναι μας, με τη ζωή και το θάνατό μας.
Η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και βαθειά και αγκαλιάζει τους πάντες. Αυτό το οποίο μπορεί να αλλάξει στην αγάπη αυτή είναι μία κάποια εσωτερική ιδιότητά της: ο Θεός μπορεί αγαπώντας να χαίρεται ή αλλοιώτικα να πληρώνει το τίμημα της αγάπης Του πάνω στο σταυρό.
Πρέπει να πάρουμε φωτιά με ολόκληρο το είναι μας, με μυαλό και καρδιά και θέληση και σώμα και να γίνουμε η καιόμενη βάτος την οποία είδε ο Μωυσής να καίγεται ολόκληρη χωρίς να αναλίσκεται.
Μόνο αν η ανθρώπινη αγάπη φωτιστεί με το θεϊκό μυστήριο θα πάψει να καταναλίσκει το υλικό το οποίο την τρέφει. Η θεϊκή αγάπη καίει, κάνει το κάθε τι μιά ζωντανή φλόγα, δεν τρέφεται όμως με το υλικό της: καταστρέφει αυτό που δεν μπορεί να ζήσει στην αιωνιότητα• αυτό που μένει είναι μία καθαρή φλόγα η οποία μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε Θεό.
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))
πηγή
Ο πατέρας Iustin Pârvu μας διδάσκει για τη γιορτή της Ανάστασης, ότι ανέδειξε την τραυματική προσωπική εμπειρία που υπέστησαν τα χρόνια του κομμουνισμού οι ομολογητές της αληθινής πίστης.
«Ο Χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αν έχει δίπλα του, Δάσκαλο και Βασιλιά τον Χριστό τον Σωτήρα.
Προχώρα μαζί Του και μη φοβάσαι τι θα σου πουν, μη φοβάσαι καθόλου!».
«Το 1954 γιορτάσαμε την Ανάσταση του Χριστού 800 μέτρα κάτω από τη γη σε ένα αλατωρυχείο.
Πώς θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα;
Πήρα όλα τα μεταλλικά κομμάτια από τους βραχοκόπτες και τα έβαλα σε ένα κορδόνι.
Έκαναν υπέροχο θόρυβο. Τα χτύπησα όλα με μια μεταλλική ράβδο από τη μια άκρη της χορδής στην άλλη. Η ώρα της συνέλευσης ήταν 2:30.
Αυτή ήταν η στιγμή που μπήκαμε στο ασανσέρ, και που όλοι αρχίσαμε να κάνουμε θόρυβο.
Ήταν η στιγμή της ζωής μας που νιώσαμε ένα βαθύ, πνευματικό κόψιμο της αναπνοής μας.
Εμείς οι παπάδες ψελναμε ό,τι ξέραμε δυνατά, βαθιά, με όλο το ρίσκο. Ήμασταν κατά κάποιον τρόπο έξω από τον εαυτό μας. Κανείς δεν φοβόταν τον κίνδυνο – ήταν τότε ή ποτέ.
Όταν μπήκα στο ασανσέρ, μπήκα εψελα το «Χριστός Ανέστη!».
Μετά άκουσα αυτούς που κατέβαιναν από την επιφάνεια στο ορυχείο αντί για εμάς, μπορούσα να ακούσω το τραγούδι τους βαθιά στο ορυχείο. Το τραγούδι ξεκίνησε κάτω από το έδαφος, συνεχίστηκε στο ασανσέρ και στην επιφάνεια».
Χριστός Ανέστη!
Αναστήθηκε αληθινά!
Ο Θεός να σε ελεήσει με οικοδομητική και παρηγορητική πνευματική χαρά!
