Η δυστυχία των σημερινών ανθρώπων, χωρίς Θεό, χωρίς γιορτές, χωρίς Εκκλησία…


Ανάγνωση σε 3.6 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
 
Νουθεσίες πρός λαϊκούς γ. Ιάκωβου Τσαλίκη
«Να με συγχωρήτε τέκνα μου, αγράμματος άνθρωπος είμαι, δεν ξέρω τίποτα να σας πω, μόνον που έχω πίστη στον Θεόν και ταπείνωση…»

«Κάποια πλούσια κυρία πήγε την Κυριακή στην Εκκλησία, αλλά δεν πρόσεχε καθόλου, και ο νους της γύριζε. Ομολόγησε και μου είπε:

«Γύριζε ο νους μου απ’ την ώρα που μπήκα μέσα στην εκκλησία . Είχα ένα σακκουλάκι και σκεφτόμουν ότι είναι καλό να βάλω την ζάχαρη του δελτίου μέσα. Με το σακκουλάκι αυτό ( στην σκέψη μου ), πέρασα όλη την Λειτουργία χωρίς να καταλάβω ούτε ένα γράμμα, τίποτε, ε!… πήρα αντίδωρο και σηκώθηκα κι έφυγα…»

»Ενώ η υπηρέτριά της, που ήταν θεία μου και από δέκα χρονών δούλευε υπηρέτρια, αλλά ήταν πολύ ευσεβής, αν και λόγω της δουλειάς δεν είχε πάει Εκκλησία, ήξερε ποιον Απόστολο και ποιο Ευαγγέλιο είπαν, διότι δουλεύοντας έκανε προσευχή και πνευματικά ήταν μέσα στην Εκκλησία.

»Βλέπετε, παιδιά μου, «όπου ο θησαυρός ημών εκεί και η καρδία ημών», λέει ο Χριστός. Και πρέπει ο καθ΄ ένας μας να προσηλώνεται στα Θεία, να προσεύχεται»…

«Ευχόμεθα και δεόμεθα, πάντοτε να βάζη ο Θεός το χέρι Του και στην Εκκλησία μας και στο κράτος και στον κόσμο, διότι οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια. Ας φωτίζη ο Θεός όλον τον κόσμο.

Ευτυχώς υπάρχουν και καλοί Χριστιανοί. Αν (παλαιά) υπήρχαν οι δέκα, δεν θα καταστρέφονταν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, οι πόλεις, αλλά δυστυχώς ούτε 10 δεν υπήρχαν. Ε! τώρα υπάρχουν εδώ πολλοί Χριστιανοί πιστοί, ευλαβείς, κοντά στον Θεό …

Βλέπω καθημερινώς πλήθη λαού περνάνε από το Μοναστήρι.

Την περασμένη βδομάδα είχαν περάσει επτά πούλμαν. Πολύς κόσμος, ο κάθε άνθρωπος είχε τον σταυρό του, άλλος είχε καρδιά, άλλος είχε τον καρκίνο, άλλος είχε το χέρι του, άλλος είχε το πόδι του, άλλος είχε, με συγχωρείτε, το κεφάλι του, πολλές αρρώστιες στον κόσμο, πάρα πολλές αρρώστιες αλλά με την βοήθεια του Θεού, με την προσευχή μας θα τις περάσουμε με πολλή υπομονή…

Και όταν βλέπουμε τόσα και τόσα θαύματα που κάνει ο Θεός, πρέπει να πλησιάζουμε περισσότερο κοντά στον Θεό. Εγώ που ζω μέχρι σήμερα, είμαι ζωντανός από τους Αγίους, διότι οι Άγιοι έχουν παρρησία στον Θεό, πρεσβεύουν όπως ο άγιος Δαυΐδ, ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Τους τιμούμε, τους ευλαβούμεθα, γι’ αυτό ήρθατε σ’ αυτόν τον άγιο προορισμό και με την θεία Λειτουργία που κάνουμε, τιμούμε τον Θεό και τους Αγίους.

Μου έλεγε ένας ιερομόναχος, ένας ευλαβέστατος Γέροντας: «Πάτερ, λέει, όταν τελείται θεία Λειτουργία σ’ έναν τόπο, όλος ο κόσμος εδώ αγιάζεται, όλη η περιφέρεια αγιάζεται από την θεία Λειτουργία»».

«Προχθές πέρασε πολύς κόσμος. Ρωτάω κάποιους:

–Πηγαίνετε στην Εκκλησία;

–Δεν πάμε…, είπαν.

–Γιατί, παιδιά μου, δεν πάτε στην Εκκλησία; Απ’ την μέρα που γεννιόμαστε μέχρι την μέρα που θα φύγουμε, η ζωή μας περνά από την Εκκλησία.

–Ε! πάμε, παπά, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, τι θες άλλο να σου πούμε;

–Με συγχωρείτε, δεν είναι μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Όταν ο Χριστιανός δεν πηγαίνει τρεις Κυριακές στην Εκκλησία χωρίζεται! Εκτός αν υπάρχη τόσο μεγάλη ανάγκη, με συγχωρείτε, μπορεί να είναι άρρωστος, μπορεί να καίγεται το σπίτι και να σηκωθή να το σβήση, τότε συγχωρεί ο Θεός…

–Ε! τα Χριστούγεννα και το Πάσχα πάμε στην Εκκλησία και τίποτα άλλο… Χαίρετε, χαίρετε…

»Και τίποτα άλλο δεν είπανε, για Εκκλησία να μην ακούσουν. Στην Εκκλησία όμως βρίσκουμε την παρηγορία, βρίσκουμε την υγεία μας, βρίσκουμε την σωτηρία της ψυχής μας».

«Υπάρχουν πολλά άσχημα στον κόσμο, αρρώστιες, δοκιμασίες, θλίψεις, στεναχώριες και όλα αυτά πάντοτε (να τα αντιμετωπίζουμε) με την προσευχή.

Ο Χριστός που ήταν Θεός και άνθρωπος και πάλι εκείνος προσευχότανε και νήστευσε και τώρα λέμε δεν υπάρχει νηστεία. Μα πως δεν υπάρχει νηστεία; Νηστεία υπάρχει! Είναι εντολή του Θεού, η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός ήταν η νηστεία… στον Αδάμ και στην Εύα. Και Εκείνος ο Ίδιος ενήστευσε.

Έρχεται μια γυναίκα και μου λέει ότι ο γαμπρός της της έλεγε ότι οι καλόγηροι νηστεύουνε, για τους καλογήρους είναι αυτά, δεν υπάρχει αμαρτία αν δεν νηστεύης, και έρχεται η γυναίκα και μου το είπε. Να πης, λέω, στον γαμπρό σου ότι υπάρχει νηστεία. Πως δεν υπάρχει; Στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας λέει, «ει μη εν προσευχή και νηστεία…».

Πρώτα–πρώτα ο Χριστός μας ενήστευσε και δεν ενήστευσε όπως νηστεύουμε εμείς σήμερα. Εκείνος που ήταν Θεός και άνθρωπος νήστευσε σαράντα μέρες και εμείς σήμερα να μην νηστεύσουμε, που (εμείς) νηστεύομε για τις αμαρτίες μας».

«Προ ημερών με πήρε μια γυναίκα από την Αθήνα τηλέφωνο και μου λέει: «Πάτερ μου, μου πονεί η μέση μου, δεν ξέρω αν είναι από τον πονηρό ή από τον Θεό». Της λέω:

«Τέκνο μου, τώρα, είτε του πονηρού είναι, είτε ο Θεός επιτρέπει, να κάνης υπομονή όπως ο Ιώβ. Είδες ο Ιώβ τι υπόμεινε;

Ε! παιδί μου, κοίταξε. Όσο άρρωστος και να είναι κανείς, με συγχωρείτε, και να νευριάσης και να πης ωχ! τι έπαθα, μα γιατί παίρνω τα φάρμακα και θα πάω να σκοτωθώ, τίποτα δεν κάνεις, χειρότερα γίνεσαι…». Με την ηρεμία, με την πραότητα, με την προσευχή ιδιαιτέρως, θα σε βοηθήση η χάρις του Θεού…».

Πηγή: “Ο Γέρων Ιάκωβος. Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες.” Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σελ. 93. (simeiakairwn.wordpress.com , orthodoxathemata.blogspot.gr)

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Παρά την οντολογική κλήση της Εκκλησίας, η σύγχρονη ενοριακή πραγματικότητα φανερώνει ένα πλήρωμα που δεν κοινωνεί.


                   Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας και τον βασικό χώρο φανέρωσης της εκκλησιολογικής ταυτότητας του πιστού. Στο λειτουργικό γεγονός συντελείται η ανακεφαλαίωση όλης της ιστορίας της σωτηρίας και ο άνθρωπος καλείται σε προσωπική μετοχή στο γεγονός της Θείας Οικονομίας.     Ωστόσο, η εκκλησιαστική εμπειρία του 21ου αιώνα καταδεικνύει ένα βαθύ λειτουργικό ρήγμα: οι πιστοί συχνά παρίστανται στη Λειτουργία χωρίς να μετέχουν ουσιαστικά, με αποτέλεσμα η ίδια η Εκκλησία να αποδυναμώνεται ως λειτουργική κοινότητα.
                   Η Ορθόδοξη λειτουργική παράδοση δεν αντιλαμβάνεται τη Θεία Λειτουργία ως απλή λατρευτική συνάθροιση, αλλά ως εσχατολογική συγκρότηση του σώματος του Χριστού εν χρόνω. Η σύναξη γύρω από το Ευχαριστιακό Ποτήριο δεν αποτελεί συμβολική πράξη, αλλά πραγματική εμπειρία της Βασιλείας. Η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου είναι ο καρπός της εν Χριστώ ενότητας, αλλά και η προϋπόθεση της Εκκλησίας ως σώματος.

                   Η λειτουργία της Εκκλησίας δεν τελείται ιδιωτικώς αλλά «εκκλησιαστικώς». Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεμονωμένη σωτηρία ή ατομική «καλή σχέση με τον Θεό», αλλά μετοχή στο σώμα του Χριστού δια της κοινωνίας των πιστών.
                  Παρά την οντολογική κλήση της Εκκλησίας, η σύγχρονη ενοριακή πραγματικότητα φανερώνει ένα πλήρωμα που δεν κοινωνεί. Οι περισσότεροι πιστοί παρευρίσκονται, ακούν, ακόμη και σέβονται το Μυστήριο, χωρίς όμως να μετέχουν. Η θεία Κοινωνία τείνει να ιδιωτικοποιείται και να μετατρέπεται σε προσωπική επιλογή ή επιβράβευση ατομικής αρετής.
                Η απομάκρυνση αυτή έχει ψυχολογικά, κοινωνικά και θεολογικά αίτια:
                  Α) Ψυχολογικά, πολλοί πιστοί αισθάνονται «ανάξιοι» να προσέλθουν, όχι με βάση την πατερική διάκριση μεταξύ ταπείνωσης και μετανοίας, αλλά ως αίσθημα φόβου και ενοχής.
                  Β) Κοινωνικά, η θρησκευτικότητα έχει συνδεθεί με πολιτισμική ταυτότητα παρά με υπαρξιακή αναζήτηση.
                  Γ) Θεολογικά, έχει επικρατήσει μία νομικιστική και ηθικιστική κατανόηση των Μυστηρίων, όπου η Θεία Κοινωνία δεν είναι τροφή ζωής αλλά ανταμοιβή για τους "πνευματικά ενάρετους"
                  Το αποτέλεσμα είναι η διαίρεση του σώματος: άλλοι λειτουργούν, άλλοι απλώς παρακολουθούν.
                   Η παθητική συμμετοχή του πληρώματος δεν συνιστά απλώς λειτουργικό πρόβλημα, αλλά πνευματικό αδιέξοδο. Η Εκκλησία χάνει τη ζωντάνια της όταν η Ευχαριστία παύει να είναι κοινό κτήμα. Όταν οι πιστοί παύουν να κοινωνούν, παύουν σταδιακά και να συγκροτούνται ως εκκλησία. Γίνεται φανερό τότε ότι δεν βιώνουν το μυστήριο ως γεγονός σωτηρίας, αλλά ως λειτουργικό καθήκον ή θρησκευτική παράδοση.
                   Η απουσία εκκλησιαστικής συνείδησης αντικαθίσταται από έναν εθιμικό χριστιανισμό, όπου η Λειτουργία μετατρέπεται σε «θέαμα ιερότητας». Ο πιστός στέκεται ενώπιον του Ποτηρίου όχι με τη δίψα της Θεογνωσίας, αλλά με φόβο και αποστασιοποίηση. Έτσι, η Εκκλησία λειτουργεί σε κατάσταση αναμονής σε μία λιτανεία που δεν φθάνει στον προορισμό της.
                Η λειτουργική αποξένωση δεν διορθώνεται μόνο με διορθώσεις στο τυπικό ή στις συνήθειες. Προϋποθέτει ριζική επαναθεμελίωση της ποιμαντικής:
                  Α)Ανακαίνιση της κατήχησης, ώστε να αναδεικνύεται η Θεία Ευχαριστία ως το κέντρο της χριστιανικής ζωής.
                  Β) Ενίσχυση της κοινότητας: Η ενορία δεν είναι διοικητική μονάδα, αλλά η βασική εκκλησιαστική κοινότητα. Η αδελφική ζωή είναι προϋπόθεση για την ευχαριστιακή.
                  Γ) Ανάκτηση της λειτουργικής παιδείας, όπου ο λαός γνωρίζει το νόημα των λέξεων, των κινήσεων, των συμβόλων.
                  Δ)Απομυθοποίηση της "ανάξιας συμμετοχής", που συχνά οδηγεί σε μακροχρόνια αποχή χωρίς μετάνοια ή πνευματικό διάλογο.
                  Η Θεία Λειτουργία πρέπει να επανανακαλυφθεί ως κοινή πρόσκληση στο πανηγύρι της Βασιλείας. Όχι ως τελετή των «καλών» χριστιανών, αλλά ως τόπος θεραπείας και αγάπης.
                  Η κρίση της λειτουργικής συμμετοχής δεν είναι ζήτημα ηθικής, αλλά θεολογικής και πνευματικής αλλοτρίωσης. Ο σημερινός πιστός καλείται όχι απλώς να παρίσταται στη Λειτουργία, αλλά να γίνει Εκκλησία. Να κοινωνεί όχι μόνο με το Ποτήριο, αλλά με τους αδελφούς του, με την καρδιά του, με τον Χριστό. Η αποκατάσταση της ευχαριστιακής ταυτότητας της Εκκλησίας είναι το στοίχημα του παρόντος και η προϋπόθεση της σωτηρίας για το μέλλον.
                Κούρος Αλέξανδρος

                Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/07/blog-post_89.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Η αδιάλειπτη Προσευχή

                Όπως το να αναπνέεις ποτέ δεν είναι άκαιρο, έτσι ούτε και το να ζητάς, αλλά το να μη ζητάς είναι άκαιρο. Διότι όπως έχουμε ανάγκη από αυτήν, την αναπνοή, έτσι και από τη βοήθειά Του· και εάν θέλουμε, εύκολα μπορούμε να Τον προσελκύσουμε. 
                Αυτά που πολλές φορές δεν μπορούμε να κατορθώσουμε με τη δική μας προσπάθεια, αυτά εύκολα θα μπορέσουμε να τα επιτύχουμε με τις προσευχές, τις προσευχές εννοώ τις συνεχείς. Διότι πρέπει πάντοτε και ακατάπαυστα να προσεύχεται και αυτός που βρίσκεται σε θλίψη και αυτός που βρίσκεται σε άνεση, και μέσα στις συμφορές και μέσα στα αγαθά· αυτός που έχει άνεση και πολλά αγαθά, για να μένουν αμετακίνητα και αμετάβλητα και να μην τα στερηθεί ποτέ, και αυτός που έχει θλίψεις και πολλές συμφορές, για να δει κάποια αγαθή μεταβολή, να επέλθει γαλήνη και να παρηγορηθεί.
                Έλεγε η Άννα (η μητέρα του Σαμουήλ) συνεχώς τα ίδια και δεν σταματούσε να προσεύχεται δαπανώντας πολύ χρόνο με τα ίδια λόγια. Έτσι λοιπόν και στο Ευαγγέλιο διέταξε ο Χριστός να προσευχόμαστε. Διότι λέγοντας στους Μαθητές: «Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουσθούν» (Ματθ. 6, 7), μας δίδαξε και τον τρόπο της προσευχής, δείχνοντας ότι το να εισακουσθεί η προσευχή εξαρτάται όχι από το πλήθος των λόγων, αλλά από την εγρήγορση του νου.
                Εάν αγρυπνούμε, η Χάρη μας κάνει ναούς του Αγίου Πνεύματος, ώστε όλα να μας έρχονται πολύ εύκολα… οπουδήποτε κι αν είσαι, το θυσιαστήριο το έχεις μαζί σου… αφού συ ο ίδιος είσαι και ιερέας και θυσιαστήριο και θύμα που θυσιάζεται. Γιατί όπου και να είσαι μπορείς να στήσεις τον βωμό δείχνοντας μόνο άγρυπνη διάθεση, και καθόλου δεν σε εμποδίζει ο τόπος ούτε ο καιρός, αλλά κι αν δεν γονατίσεις, κι αν δεν κτυπήσεις το στήθος και δεν σηκώσεις τα χέρια στον ουρανό, αλλά δείξεις μόνο θερμή διάνοια, η προσευχή σου είναι πλήρης.
                Είναι δυνατόν και γυναίκα που υφαίνει και γνέθει με τη ρόκα της να στραφεί βλέποντας τον ουρανό με τη διάνοια και να επικαλεσθεί με θερμότητα το Θεό· είναι δυνατόν και άνθρωπος που ευρίσκεται στην αγορά και περπατά μόνος του να κάνει μακρές προσευχές· και άλλος που κάθεται στο εργαστήριο και ράβει δέρματα να ανεβάσει τη ψυχή του στον Δεσπότη· είναι δυνατόν και ο υπηρέτης, και ο δούλος κι εκείνος που πηγαινοέρχεται κι εκείνος που εργάζεται στο μαγειρείο, όταν δεν μπορεί να έλθει στην εκκλησία, να κάνη προσευχή μακρά και έντονη· δεν περιφρονεί τόπο ο Θεός· ένα μόνο ζητά,διάνοια θερμή και ψυχή που σωφρονεί.
                Και πως είναι δυνατόν, λέει, άνθρωπος κοσμικός, προσηλωμένος στο δικαστήριο, να προσεύχεται τρεις ώρες την ημέρα και να τρέχει στην Εκκλησία; Είναι δυνατόν και πάρα πολύ εύκολα· διότι και αν δεν μπορεί να τρέξει στην Εκκλησία, είναι δυνατόν εκεί που είναι όρθιος μπροστά στις πόρτες και προσηλωμένος στο δικαστήριο να προσευχηθεί.
                Γιατί δεν χρειάζεται τόσο η φωνή όσο ο νους, ούτε άπλωμα χεριών όσο συγκεντρωμένη ψυχή, ούτε στάση, αλλά φρόνημα· επειδή κι αυτή η Άννα, δεν εισακούστηκε από τη μεγάλη και λαμπρή φωνή της, αλλ’ επειδή φώναζε δυνατά μέσα στη καρδιά της: «Και αυτή φώναζε μέσα στη καρδιά της, και κινούσε τα χείλη της, αλλά η φωνή της δεν ακουόταν…» (Α’ Βασιλ. 1, 13) και συνεχίζει: «…ο Θεός του Ισραήλ ας ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα, που ζήτησες απ’ αυτόν… και την θυμήθηκε ο Κύριος» (στίχ. 17, 19). 
                Αυτό το έκαναν πολλές φορές κι άλλοι πολλοί· και ενώ ο άρχοντας από μέσα φώναζε, απειλούσε, χτυπιόταν, έκανε σαν τρελός, αυτοί με το στόμα κλειστό στέκονταν μπροστά στην πόρτα και λέγοντας στο Θεό λίγα λόγια με το νου, όταν έμπαιναν τον άλλαζαν, τον καταπράυναν και από άγριο τον έκαναν ήμερο και σε τίποτε δεν εμποδίστηκαν, ούτε από τον τόπο, ούτε από τον χρόνο, ούτε από τη σιωπή γι’ αυτή τη προσευχή. 
                Αυτό λοιπόν κάνε και συ: στέναξε πικρά,θυμήσου τα αμαρτήματά σου, κοίταξε ψηλά στον ουρανό, πες με το νου σου «ελέησόν με, ο Θεός…» και η προσευχή σου είναι πλήρης. Διότι αυτός που είπε «ελέησόν με, ο Θεός…», έκανε εξομολόγηση· αυτός που είπε: «ελέησόν με…» έλαβε συγχώρηση των παραπτωμάτων, πέτυχε τη Βασιλεία των Ουρανών.
                Έτσι προσευχόταν και ο Μωυσής, γι’ αυτό και χωρίς να προφέρει τίποτε, του λέγει ο Θεός: «γιατί μου φωνάζεις;…» (Έξοδ. 14, 15). Διότι οι άνθρωποι ακούνε μόνο αυτή την (εξωτερική) φωνή, ενώ ο Θεός πριν από αυτή ακούει όσους κραυγάζουν από μέσα τους. Άρα γίνεται να ακουγόμαστε και χωρίς να φωνάζουμε, και να προσευχόμαστε με το νου μας με πολλή προσοχή περπατώντας στην αγορά, κι όταν συζητούμε με φίλους και οτιδήποτε κάνουμε να επικαλούμαστε το Θεό με πολύ δυνατή φωνή, την εσωτερική, και να μην την φανερώνουμε σε κανέναν από τους παρόντες, όπως έκανε τότε η Άννα «..και εμνήσθη αυτής Κύριος και συνέλαβε» (Α’ Βασιλ. 1, 13, 19). Τόσο δυνατή ήταν η εσωτερική κραυγή της.
                (Η Άννα) «όταν αύξησε την προσευχή… και ο Ηλί παρατήρησε το στόμα της..». Είχε σφραγισθεί λοιπόν η φωνή της, δεν σφραγίσθηκε όμως η δύναμη της προσευχής της, αλλά η καρδιά από μέσα φώναζε περισσότερο. Διότι αυτό κυρίως είναι προσευχή, όταν οι φωνές προέρχονται από μέσα· αυτό είναι μάλιστα το γνώρισμα της ψυχής που πονά, να εκφράζει την προσευχή όχι με τον τόνο της φωνής, αλλά με την προθυμία της καρδιάς.
                Όταν νομίσαμε ότι τα σπίτια έγιναν ξαφνικά οι τάφοι μας (από τον φοβερό σεισμό), όταν όλος μαζί ο λαός έκραζε το «Κύριε, ελέησον», τότε και ο Κύριος λύγισε από την ευσπλαχνία του· κινώντας δηλαδή τη γη με μόνο το βλέμμα του, με το χέρι υποβάσταξε την κτίση που έτρεμε.
                Είναι εντελώς αδύνατον άνθρωπος που προσεύχεται με την προθυμία που αρμόζει και παρακαλεί το Θεό συνεχώς, να αμαρτήσει ποτέ. Και πώς; εγώ θα σου πω: Αυτός που θέρμανε το νου του και ανάστησε τη ψυχή του και μετέφερε τον εαυτό του κι έτσι επικαλέσθηκε τον Δεσπότη του και θυμήθηκε τις αμαρτίες του και συζήτησε μαζί Του για την συγχώρησή τους παρακαλώντας τον να φανεί ευσπλαχνικός και ήμερος, από την ενασχόληση με αυτά τα λόγια αποβάλλει κάθε βιοτική φροντίδα και αναπτερώνεται και γίνεται ανώτερος από τα ανθρώπινα πάθη· κι εάν ακόμη μετά την προσευχή δει εχθρό, δεν θα τον δει πλέον σαν εχθρό· κι εάν δει όμορφη γυναίκα, δεν θα επηρεασθεί βλέποντάς την, επειδή η φωτιά της προσευχής παραμένει μέσα του και διώχνει μακριά κάθε απρεπή λογισμό. 
                Αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι και είναι φυσικό να πέσουμε σε ραθυμία, όταν περάσουν μία και δύο ώρες και τρεις μετά την προσευχή, και δεις τη θερμότητα που είχε προηγηθεί σιγά-σιγά ν’ αρχίσει να υποχωρεί, τρέξε πάλι γρήγορα στην προσευχή και θέρμανε την καρδιά σου που ψυχράνθηκε. Κι εάν το κάνεις αυτό όλη την ημέρα θερμαίνοντας τα μεσοδιαστήματα με τις πυκνές προσευχές, δεν θα δώσεις στο διάβολο αφορμή και είσοδο εναντίον των λογισμών σου.

                («Ο κόσμος της Προσευχής», εκδ. Κάλαμος, σ. 121-126) Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος πηγή

                Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2017/06/blog-post_97.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Τι είναι αγάπη
                Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Άν αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπάνε, είμαστε έμποροι και κάνουμε ανταλλαγές. Άν κάνουμε το καλό μόνο στους ευεργέτες μας, είμαστε οφειλέτες και επιστρέφουμε το χρέος μας. Η ευσπλαχνία δεν είναι κάποια αρετή που απλά αποπληρώνει τις οφειλές της, αλλά που πάντα δανείζει! Η αγάπη είναι αρετή που δανείζει συνέχεια, χωρίς να ελπίζει σε επιστροφή της οφειλής.

                Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/07/blog-post_264.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο!

                Δική μας χαρά είναι ο Χριστός. Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής, και στη βασιλεία των ουρανών θα είμαστε αιώνια με το Θεό και θα βλέπουμε τη δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. 
                Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! 
                Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.

                Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης πηγή

                Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2020/07/blog-post_57.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Αξιοποίηση του χρόνου
                Γερόντισσας Φεβρωνίας, Ηγουμένης Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος Εκείνο που τρομάζει τον άνθρωπο είναι ο θάνατος. Εκείνο που βοηθά τον άνθρωπο νά ζήσει σωστά τον χρόνο της ζωής του είναι να ξεπεράσει τον θάνατο. Όταν ξεπεράσουμε την αμαρτία, τα πάθη του παλαιού ανθρώπου, τότε ξεπερνούμε τον θάνατο, ξεπερνούμε τον χρόνο. Ο χρόνος δεν μπορεί να μας γεράσει. Σήμερα ο άνθρωπος χάνει χρήματα, θρηνεί για τα λυπηρά του χρόνου που πέρασε ή, αγχωμένος για ό,τι πρόκειται να έρθει, χάνει την παρούσα στιγμή. Αν εμείς αφήσουμε την ψυχή μας κλειστή στην πικρία την ανθρώπινη και δεν αφήσουμε να μπεί αυτή η πικρία μέσα μας και δεν επιτρέψουμε να γίνει τέτοια που να καταλύει τις ψυχές μας, τότε όλα αυτά που χρησιμοποιεί ο διάβολος, γίνονται δώρο Θεού. Αν αξιοποιήσουμε αυτήν την παρούσα στιγμή ζώντας με μετάνοια, με κατά Θεόν πένθος, το οποίο συγκροτεί τις πνευματικές μας δυνάμεις και μας ανακουφίζει, αξιοποιούμε τα όσα έγιναν ως αφορμή μετανοίας και ζούμε μέσα στην ελπίδα της αγάπης του Θεού. Όταν η στιγμή η συγκεκριμένη σφραγίζεται με την ελπίδα της παρουσίας του Θεού, αξιοποιούμε και το παρελθόν και το μέλλον. Διότι, ζώντας την συγκεκριμένη στιγμή με την σφραγίδα της παρουσίας και της αγάπης του Θεού, αφήνουμε τα πάντα στην πατρική φροντίδα του Θεού. Τίποτε δεν είναι αληθινά ευχάριστο, όταν δεν βιώνεται κατά Θεόν, όταν δεν μας οδηγεί στην αρετή. Είναι παρών ο Θεός στη ζωή μου; Ζώ με πένθος, με μετάνοια, με κατά Θεόν θλίψη; Τότε είναι αγιαστικός ο χρόνος. Δεν ξέρουμε πόσος ακόμη θα είναι δικός μας. Άς τον αξιοποιήσουμε κατά Θεόν, μέ μετάνοια.

                Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/07/blog-post_58.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
                Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Νιώθεις ανασφάλεια;
                Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!
                Παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο…
                Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!

                athoskoinonia.wordpress.com

                Πηγή: https://agiosioannisprodromos.blogspot.com/2025/07/blog-post_91.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!