Οι λόγοι του Αγ. Παϊσίου και Πορφυρίου στον απόηχο της Πανορθόδοξης


Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μπορεί να σκανδαλίζεται αλλά, δεν σημαίνει ότι κλονίζεται.»

Στον απόηχο της Πανορθόδοξης διαβάσαμε κάπου τον εξής εύγλωττο τίτλο: «Αγκαλιάζουν τους αιρετικούς και διχάζουν τους Ορθοδόξους». Αυτό ίσως συνοψίζει πολλά από τα γεγονότα σε σχέση με την Σύνοδο. Είναι πολλές οι φωνές των καταξιωμένων Μητροπολιτών αλλά και Αγιορειτών Πατέρων που δεν συμφωνούν με την διατύπωση «ετερόδοξες Εκκλησίες» αναφερόμενοι στις αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός κλπ), αφού Εκκλησία είναι μόνο η «Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική Ἐκκλησία».

Η συγκεκριμένη διατύπωση έγινε αποδεκτή γιατί υποστηρίχθηκε από μια συγκεχυμένη και σχολαστική θεολογία που σχετίζεται με την ιστορική ύπαρξη των ετερόδοξων Εκκλησιών. Δηλαδή αποδέχτηκαν ότι εφόσον οι αιρετικοί ήταν Εκκλησία πριν το σχίσμα, παρέμειναν Εκκλησίες και μετά από αυτό αλλά με άλλο δόγμα, εξ ου και «ετερόδοξες». Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε σύμφωνα με πληροφορίες από τον Αρχιεπ. Αλβανίας κ. Αναστάσιο για να δικαιολογηθεί η διατύπωση: «Το παλιό ράσο και αυτό ράσο δεν το λέμε;».

Εμείς δεν είμαστε οι αρμόδιοι για να επιλύσουμε αυτό το θεολογικό ζήτημα (το οποίο Προκαθήμενοι, Αρχιερείς κ.α. επεξεργάστηκαν), αλλά αυτό που σίγουρα διαπιστώνουμε είναι, ότι προκάλεσε λύπη, σύγχυση και διχασμό στο πλήρωμα της Εκκλησίας. Ούτε βέβαια εγγίζουμε τα μέτρα του Αγ. Παϊσίου για να είμαστε σίγουροι για την άποψή μας ώστε να εκφράζουμε την αντίθεσή μας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας, όπως ο Άγιος έκανε το 1969 επί Αθηναγόρα Α’ μετά το ζήτημα που ανέκυψε από τις σχέσεις του με τον τότε Πάπα Παύλο τον Στ’. Αυτό που θα επιχειρήσουμε όμως, παραθέτοντας τις καταγεγραμμένες απόψεις των δύο σύγχρονων Αγίων γερόντων μας είναι, να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ορθοδοξία δεν κλονίζεται ούτε και κινδυνεύει από την όποια Σύνοδο. Ιστορικά, υπάρχουν Σύνοδοι που κατέληξαν σε ανορθόδοξα συμπεράσματα· δεν έγιναν αποδεκτές από το πλήρωμα της Εκκλησίας και δεν λήφθηκαν υπόψη, χωρίς απαραίτητα η τελευταία να ανοίκει σε αυτήν την κατηγορία. Ας διαβάσουμε τα λόγια λοιπόν του Αγ. Πορφυρίου που είναι ένας οδοδείκτης για την στάση μας στο συγκεκριμένο θέμα:

«Να μην πιστεύουμε τους Ιεροκατήγορους. Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό να γίνεται από κάποιον Ιερωμένο, να μην το πιστεύουμε, ούτε να το σκεπτόμαστε, ούτε να το μεταφέρουμε. Το ίδιο ισχύει και για τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας και για κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία. Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία , για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για τη διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία. Ούτε, βέβαια, τον Χριστό. Τότε αγαπάμε την Εκκλησία, όταν με προσευχή αγκαλιάζουμε κάθε μέλος της και κάνουμε ότι κάνει ο Χριστός.» (Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου)

Αλλού είπε και τα εξής ο Αγ. Πορφύριος: «Μὴ φοβᾶστε. Οἱ διαθέσεις τοῦ Πάπα ἀνέκαθεν ἦταν νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ θὰ ἔλθει ἡμέρα, ποὺ ὁ διάλογος θὰ ματαιωθεῖ· τίποτε δὲν πρόκειται νὰ γίνει…»

Επομένως εάν πραγματικά εμπιστευόμαστε τα λεγόμενα του Αγίου, ο φόβος για ενδεχόμενη υποταγή της Ορθοδοξίας στον Παπισμό ή αλλοίωση της Ορθοδοξίας από τον οικουμενισμό είναι μάλλον ανυπόστατος. Άσχετα με το αν υπάρχουν εκπρόσωποι της Εκκλησίας που φαίνεται να έχουν τέτοιες τάσεις. Σύμφωνα με τα προλεγόμενα του Αγίου αυτές οι τάσεις και επιδιώξεις θα ναυαγήσουν. Άρα με σχετική ασφάλεια καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ακόμη και αν η θεολογική βάση του όρου «ετερόδοξες Eκκλησίες» είναι σαθρή, αυτό δεν πρόκειται να επηρεάσει την Ορθοδοξία. Είναι ίσως μια νομικίστικη λεπτομέρεια η οποία θα διορθωθεί εάν χρειάζεται όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και με την Χάρη του Θεού. Ακόμη και η διακοπή μνημοσύνου του Πατριάρχη από τον σκληρό πυρήνα της Ορθοδοξίας δεν πρέπει να μας γεμίζει με αμφιβολίες γιατί ίσως είναι ένας μοχλός πίεσης για να γίνουν αλλαγές στα Συνοδικά κείμενα. Το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μπορεί να σκανδαλίζεται αλλά, δεν σημαίνει ότι κλονίζεται. Πολλά είναι τα κύματα που πέρασε η Ορθοδοξία για να λαμπικαριστεί το δόγμα της. Γι’ αυτό οφείλουμε να ευχόμαστε, και πρώτος ο γράφων, όπως είπε και ο Αγ. Παΐσιος στην προαναφερθείσα γνωστή επιστολή του:

«…νά πραγματοποιηθῇ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στό σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν καί κατόπιν ἄς γίνῃ σκέψις διά τήν ἕνωσιν μετά τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐάν καί ἐφ' ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν νά ἀσπασθοῦν τό Ὀρθόδοξον Δόγμα.»

Ναι, μπορεί όντως να μην μας άρεσε ότι η πλειοψηφία θεωρήθηκε ως ομοφωνία στις διαδικασίες της Πανορθόδοξης. Ούτε ότι ξαφνικά οι αιρετικοί θεωρούνται Εκκλησία. Ούτε ότι δεν υπήρξαν αρκετές διαβουλεύσεις πριν την Σύνοδο όπως κάποια Πατριαρχεία υποστήριξαν. Ούτε ότι πολλές και τρανταχτές ήταν οι απουσίες από την Σύνοδο, με αποτέλεσμα η ενότητά μας να φαίνεται πληγωμένη. Ούτε, ούτε, ούτε… Αλλά παρόλα αυτά οφείλουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον ιδρυτή και Κεφαλή της Εκκλησίας μας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο Οποίος δεν θα επιτρέψει το σώμα Του να αλλοιωθεί και σίγουρα όχι να χαθεί. Και όπως είπε ο Αγ. Πορφύριος: «Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για τη διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος». Έτσι και εμείς πιστεύουμε ταπεινά ότι για τον απλό λαό, το χριστεπώνυμο πλήθος, το κύριο μέλημα οφείλει να είναι η έμπονη προσευχητική συνδρομή για την ομόνοια, την αγάπη και την ειρήνη στους κόλπους της Εκκλησίας, χωρίς αυτό να αναιρεί την ανάγκη για αντικειμενική ενημέρωση για τα τεκταινόμενα. Γι' αυτό, ίσως να είναι σοφότερο τα υπόλοιπα να τα εμπιστευθούμε στον Ιερό Κλήρο και τους ειδικούς, με ακλόνητη την πίστη μας στην Πρόνοια του Πανάγαθου Τριαδικού Θεού. Κλείνοντας ας δανειστούμε τα λόγια του πολυαγαπημένου μας Αγ. Παϊσίου: "Καί πάλιν ἔρχομαι νά ζητήσω εἰλικρινῶς συγγνώμην ἀπό ὅλους, διότι ἐτόλμησα νά γράψω". Αμήν

Αδελφοί πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε!

Άρθρο από τον Κ.Ι.Κ.