«Να μην τολμήσουν τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας» (Αρχιεπ. Ιερώνυμος)
Ανάγνωση σε 1.3 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Τον πόλεμο φαίνεται πως κήρυξε από τις Οινούσσες ο Αριχεπίσκοπος Ιερώνυμος στη κυβέρνηση για την εμφανέστατη προσπάθειά της να απο-ρθοδοξοποιήσει Παιδεία και Χώρα αναφέροντας χαρακτηριστικά «να μην τολμήσει τον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας».
Κατηγορεί δε την κυβέρνηση ότι επιχειρεί να αλλιώσει τον ελληνικό λαό την Πίστη του, την Ιστορία του και τις Παραδόσεις του για να διαφευντεύεται πιο εύκολα από τους ξένους.
Ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε με νόημα ότι ενώ παλαιότερα δεν νοείτο εκπαίδευση μακριά από τη θρησκεία, «στην εποχή μας αυτό αποτελεί βασική επιδίωξη ορισμένων»
«Υπάρχουν προτάσεις, όχι μόνο από ένα πολιτικό κόμμα αλλά από πολλά, να απαλειφθεί από τον τίτλο του Υπουργείου το «θρησκευμάτων», να λέγεται κάτι άλλο, όπως Υπουργείο Πολιτισμού. Ας το τολμήσουν, ας το κάνουν, θα υποφέρουμε, εμείς και τα παιδιά μας. Η εκκλησία θα πορευθεί αλλά το έθνος θα ταλαιπωρηθεί.
Χρειάζεται προσοχή γιατί όλα αυτά είναι σχεδιασμένα και εν πολλοίς αποφασισμένα. Ο σκοπός είναι αυτός ο λαός να αλλοιωθεί, και στην πίστη και στην ιστορία και στις παραδόσεις για να μπορούν εύκολα να μας διαφεντεύουν», είπε ο ίδιος.
Η επίσκεψή του στο νησί των Οινουσσών δεν έγινε τυχαία καθώς έχει βρεθεί στο στόχαστρο των Τούρκων τους τελευταίους μήνες. Συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Χίου Μάρκου και τις αρχές της Χίου και των Οινουσσών ο κ. Ιερώνυμος έτυχε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους, τους μαθητές, τη λιμενική αρχή αλλά και τους σπουδαστές της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Οινουσσών.
«Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να φοβηθεί, αφού η λέξη μνημόνιο δεν είναι πρωτάκουστη και στο παρελθόν αρκετοί προσπάθησαν να υποθηκεύσουν τη χώρα όμως οι Έλληνες δεν το έβαλαν κάτω.
Είναι ένα μικρό σύννεφο, όπως αυτά που στο παρελθόν το έθνος μας έχει ξεπεράσει. Έτσι θα ξεπεράσουμε κι αυτό και θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να ζούμε» [...]
«Καί είδον αυτόν πάντες οι
κατοικούντες Λύδδαν και τον Σάρωνα, οίτινες επέστρεψαν επί τον Κύριον» (Πράξ. 9, 35)
«῞Ολοι όσοι
κατοικούσαν στη Λύδδα και στον Σάρωνα τον είδαν και δέχτηκαν τον ᾿Ιησού γιά
Κύριό τους».
Οι
άνθρωποι έχουμε συνδέσει τη χριστιανική πίστη και ζωή με τα θαύματα, τόσο του
Χριστού, όσο και της Παναγίας, των Αποστόλων και των Αγίων. Ζητούμε ένα θαύμα
για να έχουμε την υγεία μας. Για να ανασταλεί η φθορά και ο θάνατος. Για να μας
αποδείξει ο Θεός ότι είναι κοντά μας. Λησμονούμε όμως ότι τα θαύματα γίνονται
για να αλλάξει η ζωή μας. Να επιστρέψουμε στον Χριστό. Να πορευθούμε εν
μετανοία. Να νικηθεί ο εγωκεντρικός τρόπος ζωής μας, ο οποίος μας κρατά
προσκολλημένους στο παρόν μας, χωρίς να βλέπουμε τη ζωή στην προοπτική της ανάστασης
και της αιωνιότητας.
Στην
πρώτη χριστιανική Εκκλησία, αυτήν η οποία διαπνεόταν έντονα από την ελπίδα της Ανάστασης,
βλέπουμε τον Απόστολο Πέτρο να πορεύεται προς τη Λύδδα και εκεί να συναντά έναν
παράλυτο, τον Αινέα. Ο Πέτρος τον γιατρεύει, όπως ο Χριστός τον παράλυτο της Βηθεσδά.
Και οι άνθρωποι που κατοικούσαν στη Λύδδα και στον Σάρωνα, βλέποντας τον Αινέα
θεραπευμένο και να περπατά, δέχονται τον Ιησού για Κύριο και Θεό. Δεν μένουν
στην έκπληξη, στη χαρά της στιγμή, στην απορία, στον θαυμασμό. Νιώθουν ότι μόνο
ο Χριστός μπορούσε να γιατρέψει μια τέτοια κατάσταση, να δώσει στην
πραγματικότητα νέα ζωή σ’ έναν άνθρωπο που βασανιζόταν. Και δείχνουν ότι το
θαύμα γεμίζει από άλλο νόημα και τις δικές τους ζωές. Το θαύμα τους κάνει να
βρούνε την αλήθεια. Τον Χριστό. Την όντως Ζωή.
Ας
αναρωτηθούμε στη δική μας πραγματικότητα κατά πόσον βλέπουμε τα θαύματα με αυτόν
τον τρόπο. Μήπως μένουμε στο συμφέρον μας; Μήπως έχουμε την αίσθηση ότι ο Θεός
χρωστά στον κόσμο; Ίσως να μας διακατέχει μία μαγική αντίληψη για την πίστη,
ότι όλα λειτουργούν στην προοπτική του «λαμβάνειν» και ότι κάθε θαύμα αφορά σε
αυτόν που το υφίσταται και όχι σε όλη την κοινότητα. Στους καιρούς μας άλλωστε η
Εκκλησία δεν λειτουργεί ως κοινότητα αλλά ως χώρος και τρόπος κάλυψης των
ατομικών μας θρησκευτικών αναγκών, των δοσοληψιών μας με τον Θεό και γι’ αυτό και αρνούμαστε να αγωνιστούμε για την
πίστη της κοινότητας, για να έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Ας τα έχουμε
εμείς καλά με τον Θεό, να πιστεύουμε ότι η γνώμη μας είναι η γνώμη της Εκκλησίας,
απορρίπτοντας κάθε τι άλλο και ας είμαστε έτοιμοι να κρίνουμε τον Θεό και τον
πλησίον, αν δεν είναι ή δεν φέρονται όπως εμείς θέλουμε. Αυτό είναι το πνεύμα
των καιρών.
Άπειρα
είναι τα θαύματα που γίνονται κάθε μέρα. Ο Θεός μας δείχνει την αγάπη Του, τόσο
με την ομορφιά του κόσμου στον οποίο μας έδωσε την ευκαιρία να ζούμε, όσο και
με τη δυνατότητα να παλεύουμε σε κάθε δυσκολία με υπομονή και πίστη. Μοναδικό
είναι το θαύμα της Εκκλησίας και της ζωής της. Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι,
ανεξαρτήτως της έκβασης των αιτημάτων μας για θαύματα, να μένουμε εδραίοι στην
πίστη και να ζητάμε και οι άλλοι να γνωρίσουν τον Θεό. Κι Εκείνος δεν θα
κωφεύσει, αλλά θα μας δώσει ό,τι αληθινά θα μας ωφελήσει.
Χριστός
Ανέστη!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Η αποστολική περικοπή της Κυριακής του Παραλύτου.Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. Θ΄, εδάφια 32-43 32 ᾿Εγένετο δε Πέτρον διερχόμενον διά πάντων κατελθείν και πρός τους αγίους τους κατοικούντας Λύδδαν 33 εύρε δε εκεί άνθρωπόν τινα Αινέαν ονόματι, εξ ετών οκτώ κατακείμενον επί κραβάττω, ός ήν παραλελυμένος 34 και είπεν αυτώ ο Πέτρος· Αινέα, ιάταί σε ᾿Ιησούς ο Χριστός· ανάστηθι και στρώσον σεαυτώ. και ευθέως ανέστη. 35 Και είδον αυτόν πάντες οι κατοικούντες Λύδδαν και τον Σάρωνα, οίτινες επέστρεψαν επί τον Κύριον. 36 ᾿Εν ᾿Ιόππη δε τις ήν μαθήτρια ονόματι Ταβιθά, ή διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αύτη ήν πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ών εποίει. 37 Εγένετο δε εν ταίς ημέραις εκείναις ασθενήσασαν αυτήν αποθανείν· λούσαντες δε αυτήν έθηκαν εν υπερώω. 38 Εγγύς δε ούσης Λύδδης τη ᾿Ιόππη οι μαθηταί ακούσαντες ότι Πέτρος εστίν εν αυτή, απέστειλαν δύο άνδρας πρός αυτόν παρακαλούντες μη οκνήσαι διελθείν έως αυτών. 39 αναστάς δε Πέτρος συνήλθεν αυτοίς· όν παραγενόμενον ανήγαγον εις το υπερώον, και παρέστησαν αυτώ πάσαι αι χήραι κλαίουσαι και επιδεικνύμεναι χιτώνας και ιμάτια όσα εποίει μετ᾿ αυτών ούσα η Δορκάς. 40Εκβαλών δε έξω πάντας ο Πέτρος θείς τα γόνατα προσηύξατο, και επιστρέψας πρός το σώμα είπε· Ταβιθά, ανάστηθι. Η δε ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτής, και ιδούσα τον Πέτρον ανεκάθισε. 41 Δούς δε αυτή χείρα ανέστησεν αυτήν, φωνήσας δε τους αγίους και τάς χήρας παρέστησεν αυτήν ζώσαν. 42 Γνωστόν δε εγένετο καθ᾿ όλης της ᾿Ιόππης, και πολλοί επίστευσαν επί τον Κύριον. 43 ᾿Εγένετο δε ημέρας ικανάς μείναι αυτόν εν ᾿Ιόππη παρά τινι Σίμωνι βυρσεί. Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα 32 Καθώς ο Πέτρος περιόδευε σε όλα αυτά τα μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε και στους Χριστιανούς που κατοικούσαν στην Λύδδα. 33 Εκεί συνάντησε κάποιον άνθρωπο που λεγόταν Αινέας και ήταν οκτώ χρόνια κατάκοιτος πάνω σε ένα κρεβάτι, διότι ήταν παράλυτος. 34 Και ο Πέτρος του είπε: «Αινέα, ο Ιησούς, που είναι ο χρισμένος από τον Θεό Μεσσίας, σε γιατρεύει από την παραλυσία σου. Σήκω και στρώσε μόνος σου το κρεβάτι σου». Κι αυτός αμέσως σηκώθηκε. 35 Και τον είδαν όλοι όσοι κατοικούσαν στη Λύδδα και στην πεδιάδα του Σάρωνα. Και έτσι, καθοδηγημένοι από το θαύμα αυτό, επέστρεψαν στον Κύριο Ιησού, αφού Τον πίστεψαν και Τον αναγνώρισαν Θεό και Σωτήρα τους. 36 Στην Ιόππη πάλι υπήρχε κάποια μαθήτρια του Κυρίου που λεγόταν Ταβιθά. Το όνομα αυτό μεταφράζεται με τη λέξη Δορκάδα, δηλαδή ζαρκάδι. Αυτή ήταν γεμάτη από αγαθοεργίες και ελεημοσύνες που έκανε συνεχώς. 37 Τις ημέρες εκείνες όμως συνέβη να αρρωστήσει και να πεθάνει. Κι αφού την έλουσαν και την ετοίμασαν, την έβαλαν στο πάνω διαμέρισμα της οικίας. 38 Καθώς λοιπόν η πόλη Λύδδα ήταν κοντά στην Ιόππη, σαν άκουσαν οι μαθητές ότι ο Πέτρος είναι στην πόλη αυτή, του έστειλαν δύο άνδρες και τον παρακαλούσαν να πάει σε αυτούς όσο γίνεται πιο γρήγορα. 39 Πράγματι ο Πέτρος σηκώθηκε και πήγε μαζί με τους δύο αυτούς απεσταλμένους. Μόλις έφτασε στην Ιόππη, τον ανέβασαν στο ανώγειο. Κι εκεί παρουσιάστηκαν μπροστά του όλες οι χήρες κλαίγοντας για τον θάνατο αυτής που τις προστάτευε. Και ως δείγματα της προστασίας της έδειχναν στον Πέτρο τους χιτώνες και τα πανωφόρια που είχε φτιάξει γι’ αυτούς η Δορκάδα όσο ζούσε μαζί τους. 40 Αφού, λοιπόν, ο Πέτρος τους έβγαλε όλους έξω από το ανώγειο που ήταν η νεκρή, γονάτισε και προσευχήθηκε. Κατόπιν στράφηκε στο νεκρό σώμα και είπε: «Ταβιθά, σήκω επάνω». Και αυτή άνοιξε τα μάτια της, και όταν είδε τον Πέτρο, όπως ήταν ξαπλωμένη, ανασηκώθηκε καθιστή στο κρεβάτι της. 41 Τότε της έδωσε ο Πέτρος το χέρι του και την σήκωσε όρθια. Ύστερα φώναξε τους Χριστιανούς και ιδιαιτέρως τις χήρες και τους την παρουσίασε ζωντανή. 42 Το θαύμα αυτό έγινε γνωστό σε όλη την πόλη της Ιόππης, και πολλοί πίστεψαν στον Κύριο. 43 Ο Πέτρος μάλιστα έμεινε αρκετές ημέρες στην Ιόππη, στο σπίτι κάποιου Σίμωνος που ήταν βυρσοδέψης, δηλαδή επεξεργαστής δερμάτων.
Έλεγε κάποιος ξένος μοναχός ότι στην πατρίδα του ανοίγουν λάκκους, μέσα στους οποίους πέφτουν λιοντάρια. Μια φορά έτυχε να πέσει μία αλεπού στον λάκκο, η οποία, αν και προσπάθησε πολύ για να βγει, δεν μπόρεσε. Έτσι σκέφτηκε πονηρά και έκανε την πεθαμένη. Όταν έφτασε αυτός που κατασκεύασε τον λάκκο και την είδε πεθαμένη, κατέβηκε, την έπιασε από την ουρά, την έριξε έξω και εκείνη έφυγε αμέσως.Μετά από μερικές μέρες έτυχε να πέσει και άλλη αλεπού στον ίδιο λάκκο και η οποία πηδούσε συνεχώς, για να βγει. Περνώντας τότε η πρώτη αλεπού της είπε: «Και εγώ πηδούσα από την μία και από την άλλη, αλλά αν δεν έκανε την νεκρή, δεν θα σωζόμουν». Και εμείς, λοιπόν, αν θέλουμε να λυτρωθούμε από τις παγίδες του διαβόλου, ας γίνουμε νεκροί στα θελήματά μας και έτσι με την χάρη του Κυρίου μας θα σωθούμε.Κάποιος Χριστόφορος στην Κωνσταντινούπολη, που... υπηρετούσε στην σχολή των Επιτελών, ασχολούνταν όλη μέρα στο παλάτι χωρίς να φάει τίποτε και το απόγευμα, όταν επέστρεφε σπίτι του, έτρωγε ξερό ψωμί και βρεγμένα όσπρια και έπινε μόνο νερό. Από μέσα φορούσε τρίχινη φορεσιά, από έξω όμως φορούσε τα πολύτιμα φορέματα, για να μην φαίνεται στους ανθρώπους. Μετά το δείπνο πήγαινε σε αργυραμοιβούς και άλλαζε το χρυσάφι και έπαιρνε δραχμές και μικρούς οβολούς και πήγαινε έπειτα στις εισόδους της πόλης, όπου κάθονταν φτωχοί, και στις φυλακές και μοίραζε χρήματα.Μία νύχτα πήγε στο καλύβι ενός φτωχού, για να τον ελεήσει, τον βρήκε όμως νεκρό. Έτσι πήγε στο κοντινό καπηλειό, απ’ όπου ζήτησε φως και στάμνα με ζεστό νερό, για να λούσει τον νεκρό. Πλήρωσε τον ιδιοκτήτη του καπηλειού, τον πήρε μαζί του, έλουσαν τον νεκρό και τον σαβάνωσαν. Αφού άναψε κεριά, έβαλε ένα στήθος του νεκρού και έδωσε χρήματα στους νεκροθάφτες, για να τον θάψουν. Τέλος είπε στον νεκρό: «»Σήκω, αδελφέ, και δώσε μου ασπασμό στο όνομα του Χριστού». Ο νεκρός, αφού σηκώθηκε, κάθισε, τον ασπάστηκε και πάλι έπεσε και «κοιμήθηκε». Ο ιδιοκτήτης του καπηλειού, όταν είδε αυτά, τρόμαξε και έφυγε έντρομος, διηγούμενος αυτό το παράδοξο θαύμα.Μετά το μοίρασμα της ελεημοσύνης, ο Χριστόφορος πήγαινε στους ιερούς ναούς, στον ναό του Σωτήρος, στην Χαλκή Πύλη, στην Αγία Σοφία, στο στόμιο του πηγαδιού που κάθισε ο Κύριος, μιλώντας με την Σαμαρείτιδα. Όταν πήγαινε στους ναούς, οι πόρτες άνοιγαν αυτόματα, έμπαινε μέσα, προσευχόταν και θύμιαζε. Οι υπηρέτες των ναών έβρισκαν πολλές φορές τις πόρτες ανοιχτές και απορούσαν, φοβούμενοι μήπως κλέφτες άνοιγαν και εσύλησαν τα πολύτιμα σκεύη και επομένως κινδύνευαν και αυτοί. Έτσι παραμόνευσαν ξαγρυπνώντας και είδαν ότι ταυτόχρονα με την άφιξη του αγίου άνοιγαν οι πόρτες, πράγμα που το ανήγγειλαν στον πατριάρχη. Αυτός απορώντας δεν τα πίστευε. Έτσι παραμόνευσε και ο ίδιος και τον είδε με τα μάτια του να θυμιάζει και δόξασε τον Θεό.Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού. Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.http://www.orp.gr/wordpress/?p=34785
«Πουθενά δεν θα βρεις τόση ανάπαυση, όση μέσα στην ταπείνωση. Πουθενά δεν θα βρεις τόση ταραχή, όση μέσα στην υπερηφάνεια»
Ικέτευε ακατάπαυστα τον Κύριο να σ’ αξιώσει ν’ ανταποκριθείς στο θείο
κάλεσμά Του: «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι,
κι εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου και διδαχτείτε από το
δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές
σας θα βρουν ανάπαυση» (Ματθ. 11:28-29).
Πουθενά δεν θα βρεις τόση ανάπαυση, όση μέσα στην ταπείνωση. Πουθενά δεν θα βρεις τόση ταραχή, όση
μέσα στην υπερηφάνεια. Ταπεινώσου μπροστά σε όλους και θα υψωθείς από τον
Κύριο. Αλλά και όταν υψωθείς από Εκείνον μείνε πάλι
ταπεινός, για να μη χάσεις τη χάρη Του. «Ταπεινωθείτε ενώπιον του
Κυρίου και αυτός θα σας υψώσει» (Ιακ. 4:10).
Ο Θεός σε τράβηξε από την ανυπαρξία και σ’ έφερε στο φως της ζωής. Η
ύπαρξη δεν είναι κατόρθωμα δικό σου. Ούτε γνωρίζεις που θα βρεθείς μετά την
πρόσκαιρη παραμονή σου σ’ αυτή τη γη.
Ταπεινώσου λοιπόν. Και μαζί με τον προφήτη λέγε πάντοτε: «Κύριε,
δεν υπερηφανεύτηκε η καρδιά μου, ούτε είχε υπεροψία το βλέμμα μου· δεν
καταπιάστηκα με πράγματα μεγάλα, ούτε μ’ εκείνα που με ξεπερνούν» (Ψαλμ.
130:1). Και ακόμα: «Εγώ είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος, περίγελο των
ανθρώπων και περιφρόνια του κόσμου» (Ψαλμ. 21:7). Χωρίς τη βοήθεια του Θεού
τίποτε δεν μπορείς να κάνεις. Και όλα όσα έχεις,
στον Θεό ανήκουν και από Εκείνον τα πήρες δωρεάν. Λοιπόν; «Τι έχεις
που δεν το έλαβες; Και αν έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην έλαβες;» (Α’ Κορ.
4:7)
Χωρίς τη χάρη του Θεού δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα ξερό
καλάμι, ένα άκαρπο δέντρο, ένα άχρηστο κουρελόπανο, σκεύος αμαρτίας, δοχείο
παθών. Όλα τα καλά που έχεις μέσα σου είναι της χάριτος του Θεού. Δικά σου
είναι μόνο τα πάθη και οι αμαρτίες.
Η μετάνοια, η συντριβή και το πένθος για τις αμαρτίες είναι η αρχή της
ταπεινώσεως. Και όταν βάλεις αρχή στην ταπείνωση, τη γνήσια και ειλικρινή,
το πρώτο πράγμα που θα αισθανθείς θα είναι το μίσος προς κάθε έπαινο και κάθε
ανθρώπινη δόξα. Έπειτα θα εξοριστούν σταδιακά από
μέσα σου ο θυμός, η οργή, η μνησικακία, ο φθόνος και όλα τα κακά. Ύστερα
θ’ αρχίσεις να θεωρείς τον εαυτό σου ως τον αμαρτωλότερο όλων των ανθρώπων και
άξιο της κολάσεως. Αυτή η συνείδηση όμως θ’ αυξάνει και θα τρέφει την
ταπείνωση, κι έτσι όλο και περισσότερο θα προχωρείς προς την κατάκτηση της
κορυφής αυτής της θείας αρετής.
Όποιος γνώρισε πραγματικά τον εαυτό του έκανε την αρχή για την απόκτηση
της ταπεινώσεως. Γιατί είδε το μέγεθος της αδυναμίας του αλλά και τον βόρβορο
που κρύβει μέσα της η ψυχή του. Απελπισμένος τότε από τον εαυτό του, στράφηκε
«συντετριμμένος και τεταπεινωμένος» προς τον Θεό ζητώντας ακατάπαυστα το έλεός
Του.
Να λοιπόν με ποιον τρόπο, λένε οι Πατέρες, θα διαπιστώσεις αν άρχισες
ν’ αποκτάς τη μακάρια ταπείνωση: αν κυριευθείς από
μόνιμο και φλογερό έρωτα της προσευχής.
Τι είναι λοιπόν ταπείνωση; Είναι, όπως είπε κάποιος άγιος, η γνώση του
εαυτού σου και της μηδαμινότητάς σου. Και ο δρόμος που οδηγεί στην
ταπείνωση είναι οι σωματικοί κόποι, που γίνονται με επίγνωση του σκοπού τους,
το να θεωρείς ειλικρινά τον εαυτό σου χειρότερο απ’ όλους τους ανθρώπους και,
περισσότερο ακόμη, κάτω απ’ όλη την κτίση, καθώς και η αδιάλειπτη
προσευχή. Αυτός ο δρόμος φέρνει στην ταπείνωση. Η φύση της ταπεινώσεως
όμως είναι θεϊκή και ακατάληπτη. Γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να σε διδάξει
με λόγια το πως δημιουργείται και αναπτύσσεται στην ψυχή, αν δεν το διδαχθείς
νοερά από τον Κύριο και από την πείρα του πνευματικού αγώνα σου.
Γιατί οι σωματικοί κόποι οδηγούν στην ταπείνωση; Διότι οι κόποι ταπεινώνουν το σώμα. Και όταν
ταπεινώνεται με επίγνωση το σώμα, ταπεινώνεται και η ψυχή.
Γιατί το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του κάτω απ’ όλη
την κτίση οδηγεί στην ταπείνωση;
Διότι όταν τοποθετηθείς εσωτερικά έτσι, είναι αδύνατο να θεωρήσεις τον εαυτό
σου καλύτερο από τον αδελφό σου ή να υπερηφανευθείς για κάτι ή να κατακρίνεις ή
να εξουθενώσεις κάποιον.
Και γιατί η αδιάλειπτη προσευχή οδηγεί στην ταπείνωση; Διότι, αν κοιτάξεις στα βάθη της ψυχής σου, θα δεις
ότι κανένα καλό δεν έχεις και ότι τίποτε δεν
μπορείς να κατορθώσεις χωρίς τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού. Και
τότε δεν θα κουραστείς να Τον ικετεύεις να σ’ ελεήσει και να σε σώσει. Κι αν
κατορθώσεις κάτι, γνωρίζεις καλά ότι στη δύναμη του Θεού το οφείλεις και όχι
στη δική σου δύναμη. Και ταπεινώνεσαι βαθιά, τρέμοντας μήπως χάσεις τη βοήθεια
και τη χάρη του Θεού. Κι έτσι με ταπείνωση προσεύχεσαι και με την προσευχή
ταπεινώνεσαι και προοδεύεις πνευματικά.
Τέτοια ταπείνωση είχαν οι άγιοι. Αυτή η ταπείνωση, μας διδάσκει ο αββάς
Δωρόθεος, είναι η τέλεια ταπείνωση και αναπτύσσεται στην ψυχή σαν φυσικό αποτέλεσμα της ακριβούς τηρήσεως των εντολών του Κυρίου.
Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ
Από το βιβλίο: Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ
ΑΛΦΑΒΗΤΟ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 33.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: ...έφεραν την οργή του Θεού· τα λήστεψαν και τα κατέστρεψαν οι κακοποιοί
Τά απλά κτίρια και τα ταπεινά αντικείμενα μεταφέρουν
τούς μοναχούς νοερά στις σπηλιές και στα απέριττα Ασκητήρια των Αγίων Πατέρων
μας, και έτσι ωφελούνται πνευματικά.
Ενώ τα κοσμικά θυμίζουν
κόσμο και κάνουν τους μοναχούς κοσμικούς στην ψυχή.
Πρόσφατα έγιναν ανασκαφές και βρέθηκαν στήν
Νιτρία [ξακουστή περιοχή ασκητών (4ος αί.), ευρισκόμενη στην Αίγυπτο] τά
πρώτα «Κελλία» των μοναχών, τα ασκητικά.
Στήν συνέχεια βρέθηκαν τα λίγο μεταγενέστερα, που ήταν λίγο κοσμικά, και κατόπιν τα τελευταία που εμοίαζαν με τα σαλόνια των πλουσίων εκείνης της εποχής,
μέ κάδρα και ζωγραφιές στους τοίχους κ.λπ., τά οποία έφεραν την οργή του Θεού· τά
λήστεψαν και τα κατέστρεψαν οι κακοποιοί.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Νιώθεις ανασφάλεια;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Ακριβώς αυτή είναι η φύσις και η δύναμις και η αξία των Μυστηρίων.
Να μεταβάλλουν πράγματα, να αλλοιώνουν καταστάσεις, να μεταμορφώνουν γεγονότα, να καθιστούν τον αμαρτωλόν άγιον, τον απηγορευμένον ευλογημένον, να υψώνουν το γεώδες εις τον ουρανόν. Ναι, «πέντε λεπτά» προ του γάμου είναι αμαρτία η σαρκική συνάφεια του ζεύγους «πέντε λεπτά αργότερα» δεν είναι αμαρτία.
«Πέντε λεπτά» προ της ευλογίας του Ιερέως έχομεν επί της αγίας Τραπέζης «ψωμάκι» και «κρασάκι» «πέντε λεπτά (γράφε, εν δευτερόλεπτον) αργότερα» έχομεν αυτό τούτο το τεθεωμένον Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας!
«Πέντε λεπτά» προ της βαπτίσεως του κατηχουμένου είναι βαρύτατη αμαρτία η μετάδοσις εις αυτόν της θείας Ευχαριστίας «πέντε λεπτά αργότερα» η μετάδοσις είναι πράξις επιβεβλημένη και αγία.
«Πέντε λεπτά» προ της χειροτονίας του εις Επίσκοπον ο «εψηφισμένος» είναι Πρεσβύτερος και δεν δύναται να τελέσει χειροτονίαν Κληρικού «πέντε λεπτά αργότερα», συνεχιζόμενης της διά την ιδικήν του χειροτονίαν τελούμενης θείας Λειτουργίας, χειροτονεί Πρεσβύτερον και Διάκονον.
Αλλά διατί να μείνωμεν εις τα θειότατα και υπερφυσικά, τουτέστιν εις τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας; Μήπως και εις τα «καθ’ ημάς», δηλαδή τα ανθρώπινα, παρόμοια δεν ισχύουν;
«Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής του συμβολαίου υπό του συμβολαιογράφου και των συμβαλλομένων και της σφραγίσεώς του, είναι τούτο απλούς χάρτης. «Πέντε λεπτά αργότερα» είναι δημόσιον έγγραφον δημιουργούν αναμφισβήτητους νομικάς συνεπείας (δικαιώματα και υποχρεώσεις) απροσμετρήτου ενίοτε εκτάσεως.
«Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής της η διαθήκη ουδέν διαφέρει χάρτου περιτυλίγματος «πέντε λεπτά αργότερα» έχει την δύναμιν να καθορίσει την τύχην περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων.
«Πέντε λεπτά» προ της ορκωμοσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλούς πολίτης, εστερημένος οιασδήποτε ειδικής εξουσίας, «πέντε λεπτά αργότερα» δύναται να απολύση την Κυβέρνησιν και να διαλύση την Βουλήν…».
Γιά το πως είναι ή πως γίνεται μέσα μας η ανάσταση του Χριστού και με αυτήν η ανάσταση της ψυχής. Επίσης ποιό είναι το μυστήριο αυτής της αναστάσεως...
1. Αδελφοί και πατέρες, ήδη το Πάσχα, η χαρμόσυνη ημέρα, που προκαλεί κάθε ευφροσύνη και ευτυχία, καθώς η ανάσταση του Χριστού έρχεται την ίδια εποχή του χρόνου πάντοτε, ή καλύτερα γίνεται κάθε ημέρα και συνεχώς μέσα σ᾿ αυτούς που γνωρίζουν το μυστήριό της, αφού γέμισε τις καρδιές μας από κάθε χαρά και ανεκλάλητη αγαλλίαση (Λουκ. 1, 14), αφού έλυσε μαζί και τον κόπο από την πάνσεπτη νηστεία ή, για να πώ καλύτερα, αφού τελειοποίησε και συγχρόνως παρηγόρησε τις ψυχές μας, γι᾿ αυτό και μας προσκάλεσε όλους μαζί τους πιστούς, όπως βλέπετε, σε ανάπαυση και ευχαριστία, πέρασε.
Άς ευχαριστήσουμε λοιπόν τον Κύριο, που μας διαπέρασε από το πέλαγος (Σοφ. Σολ. 10, 18) της νηστείας και μας οδήγησε με ευθυμία στον λιμένα της αναστάσεώς Του. Άς τον ευχαριστήσουμε και όσοι περάσαμε το δρόμο της νηστείας με θερμή πρόθεση και αγώνες αρετής, και όσοι ασθένησαν στο μεταξύ από αδιαφορία και ασθένεια ψυχής, επειδή ο ίδιος είναι που δίνει με το παραπάνω τα στεφάνια και τους άξιους μισθούς των έργων τους σ᾿ εκείνους που αγωνίζονται, και πάλι αυτός είναι που απονέμει τη συγγνώμη στους ασθενέστερους ως ελεήμων και φιλάνθρωπος.
Διότι βλέπει πολύ περισσότερο τις διαθέσεις των ψυχών μας και τις προαιρέσεις, παρά τους κόπους του σώματος, με τους οποίους γυμνάζομε τους εαυτούς μας στην αρετή, ή επαυξάνοντας την άσκηση λόγω της προθυμίας της ψυχής ή ελαττώνοντας αυτήν από τα σπουδαία εξ αιτίας του σώματος, και σύμφωνα με τις προθέσεις μας ανταποδίδει τα βραβεία και τα χαρίσματα του Πνεύματος στον καθένα, κάμνοντας κάποιον από τους αγωνιζόμενους περίφημο και ένδοξο ή αφήνοντας τον ταπεινό και έχοντα ακόμη ανάγκη από κοπιαστικότερη κάθαρση.
2. Αλλά ας δούμε, εάν νομίζετε, και ας εξετάσομε καλώς, ποιό είναι το μυστήριο της αναστάσεως του Χριστού του Θεού μας, το οποίο γίνεται μυστικώς πάντοτε σε εμάς που θέλομε, και πως μέσα μας ο Χριστός θάπτεται σαν σε μνήμα, και πως αφού ενωθεί με τις ψυχές, πάλι ανασταίνεται, συνανασταίνοντας μαζί του και εμάς. Αυτός είναι και ο σκοπός του λόγου.
3. Ο Χριστός και Θεός μας, αφού υψώθηκε στο σταυρό και κάρφωσε (Κολ. 2, 14) σ᾿ αυτόν την αμαρτία του κόσμου (Ιω. 1, 25) και γεύτηκε το θάνατο (Εβρ. 2, 9), κατήλθε στα κατώτατα μέρη του άδη (Εφ. 4, 9, Ψαλ. 85, 13). Όπως λοιπόν όταν ανήλθε πάλι από τον άδη εισήλθε στο άχραντό Του σώμα, από το οποίο όταν κατήλθε εκεί δεν χωρίσθηκε καθόλου, και αμέσως αναστήθηκε από τους νεκρούς και μετά απ᾿ αυτό ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη (Ματθ. 24, 30, Λουκ. 21, 27), έτσι και τώρα, όταν εξερχόμαστε εμείς από τον κόσμο και εισερχόμαστε με την εξομοίωση (Ρωμ. 6, 5, Β´ Κορ. 1, 5, Φιλ. 3, 10) των παθημάτων του Κυρίου στο μνήμα της μετάνοιας και ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος, κατερχόμενος από τους ουρανούς, εισέρχεται σαν σε τάφο μέσα στο σώμα μας καί, ενούμενος με τις δικές μας ψυχές, τις ανασταίνει, αφού αυτές ήταν ομολογουμένως νεκρές, και τότε δίνει τη δυνατότητα, σ᾿ αυτόν που αναστήθηκε έτσι μαζί με τον Χριστό, να βλέπει τη δόξα της μυστικής του αναστάσεως.
4. Ανάσταση λοιπόν του Χριστού είναι η δική μας ανάσταση, που βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι. Διότι εκείνος, αφού ποτέ δεν έπεσε στην αμαρτία (Ιω. 8, 46, Εβρ. 4, 15. 7, 26), όπως έχει γραφεί, ούτε αλλοιώθηκε καθόλου η δόξα του, πως θ᾿ αναστηθεί ποτέ ή θα δοξασθεί, αυτός που είναι πάντοτε υπερδοξασμένος και που διαμένει επίσης πάνω από κάθε αρχή και εξουσία (Εφ. 1, 21);
Ανάσταση και δόξα του Χριστού είναι, όπως έχει λεχθεί, η δική μας δόξα, που γίνεται μέσα μας με την ανάστασή Του, και δείχνεται και οράται από εμάς. Διότι από τη στιγμή που έκανε δικά του τα δικά μας, όσα κάμνει μέσα μας αυτός, αυτά αναγράφονται σ᾿ αυτόν. Ανάσταση λοιπόν της ψυχής είναι η ένωση της ζωής.
Διότι, όπως το νεκρό σώμα ούτε λέγεται ότι ζεί ούτε μπορεί να ζεί, εάν δεν δεχθεί μέσα του τη ζωντανή ψυχή και ενωθεί με αυτήν χωρίς να συγχέεται, έτσι ούτε η ψυχή μόνη της και καθ᾿ εαυτήν μπορεί να ζεί, εάν δεν ενωθεί μυστικώς και ασυγχύτως με τον Θεό, που είναι η πραγματικά αιώνια ζωή (Α´ Ιω. 5, 20). Διότι πρίν από αυτή την ένωση ως πρός τη γνώση και όραση και αίσθηση είναι νεκρή, αν και νοερά υπάρχει και είναι ως πρός τη φύση αθάνατη. Διότι δεν υπάρχει γνώση χωρίς όραση, ούτε όραση δίχως αίσθηση.
Αυτό που λέγω σημαίνει το εξής. Η όραση και μέσω της οράσεως η γνώση και η αίσθηση (αυτό το αναφέρω για τα πνευματικά, διότι στα σωματικά και χωρίς όραση υπάρχει αίσθηση). Τι θέλω να πώ; Ο τυφλός όταν χτυπά το πόδι του σε λίθο αισθάνεται, ενώ ο νεκρός όχι. Στα πνευματικά όμως, εάν δεν φθάσει ο νούς σε θεωρία των όσων υπάρχουν πάνω από την έννοια, δεν αισθάνεται τη μυστική ενέργεια.
Αυτός λοιπόν που λέγει, ότι αισθάνεται στα πνευματικά πρίν φθάσει σε θεωρία αυτών που είναι επάνω από το νού και το λόγο και την έννοια, μοιάζει με τον τυφλό στα μάτια, ο οποίος αισθάνεται βέβαια τα όσα αγαθά ή κακά παθαίνει, αγνοεί όμως τα όσα γίνονται στα πόδια ή στα χέρια του καθώς και τα αίτια ζωής ή θανάτου του. Διότι τα όσα κακά ή αγαθά του συμβαίνουν δεν τα αντιλαμβάνεται καθόλου, επειδή είναι στερημένος από την οπτική δύναμη και αίσθηση, γι᾿ αυτό, όταν πολλές φορές σηκώνει την ράβδο του ν᾿ αμυνθεί από τον εχθρό, αντί εκείνον μερικές φορές χτυπά μάλλον τον φίλο του, ενώ ο εχθρός στέκεται μπροστά στα μάτια του και τον περιγελά.
5. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι που και την βλέπουν καθαρά, και αυτοί βέβαια που δεν την είδαν ούτε να προσκυνήσουν μπορούν τον Ιησού Χριστό ως άγιο και Κύριο. Διότι λέγει, «κανένας δεν μπορεί να πεί Κύριο τον Ιησού, παρά μόνο με το Πνεύμα το άγιο» (Α´ Κορ. 12, 3)· και αλλού.«Πνεύμα είναι ο Θεός και αυτοί που τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά»» (Ιω. 4, 24).
Καί ακόμη το ιερώτατο λόγιο, που το προφέρομε κάθε ημέρα, δε λέγει, ̒Ανάσταση Χριστού πιστεύσαντες᾽, αλλά τι λέγει; «Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι, ας προσκυνήσομε άγιον Κύριον Ιησούν, που είναι ο μόνος αναμάρτητος». Πως λοιπόν μας προτρέπει τώρα το Πνεύμα το άγιο να λέμε (σάν να είδαμε αυτήν που δεν είδαμε) «Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι»», ενώ αναστήθηκε ο Χριστός μιά φορά πρίν από χίλια (Ο Συμεών ο Νεός Θεολόγος έζησε τέλη 10ου και αρχές 11ου αιώνος, δηλ. χίλια χρόνια περίπου μετά την Ανάσταση του Κυρίου) έτη και ούτε τότε τον είδε κανένας να ανασταίνεται;
Άραγε μήπως η θεία Γραφή θέλει να ψευδόμαστε; Μακριά μιά τέτοια σκέψη· αντίθετα συνιστά μάλλον να λέμε την αλήθεια, ότι δηλαδή μέσα στο καθένα από μας τους πιστούς γίνεται η ανάσταση του Χριστού και αυτό όχι μία φορά, αλλά κάθε ώρα, όπως θα έλεγε κανείς, ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανασταίνεται μέσα μας, λαμπροφορώντας και απαστράπτοντας τις αστραπές της αφθαρσίας και της θεότητος.
Διότι η φωτοφόρα παρουσία του Πνεύματος μας υποδεικνύει την ανάσταση του Δεσπότη, που έγινε το πρωί (Ιω. 21, 4), ή καλύτερα μας επιτρέπει να βλέπομε τον ίδιο εκείνον τον αναστάντα. Γι᾿ αυτό και λέμε.«Θεός είναι ο Κύριος και φανερώθηκε σε μάς»» (Ψαλμ. 117, 27), και υποδηλώνοντας τη Δευτέρα παρουσία του λέμε συμπληρωματικά τα εξής. «ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου»» (Ψαλμ. 117, 26).
Σέ όποιους λοιπόν φανερωθεί ο αναστημένος Χριστός, οπωσδήποτε φανερώνεται πνευματικώς στα πνευματικά τους μάτια. Διότι, όταν έλθει μέσα μας διά του Πνεύματος, μας ανασταίνει από τους νεκρούς και μας ζωοποιεί και μας επιτρέπει να τον βλέπομε μέσα μας αυτόν τον ίδιο όλον ζωντανό, αυτόν τον αθάνατο και άφθαρτο, και όχι μόνον αυτό, αλλά και μας δίνει τη χάρη να γνωρίζομε ευκρινώς ότι συνανασταίνει (Εφ. 2, 6) και συνδοξάζει (Ρωμ. 8, 17) και εμάς μαζί του, όπως μαρτυρεί όλη η θεία Γραφή.
6. Αυτά λοιπόν είναι τα μυστήρια των Χριστιανών, αυτή είναι η κρυμμένη μέσα τους δύναμη της πίστεώς μας, την οποία οι άπιστοι ή δύσπιστοι, ή καλύτερα να πώ ημίπιστοι, δεν βλέπουν, ούτε βέβαια μπορούν καθόλου να τη δούν. Και άπιστοι, δύσπιστοι και ημίπιστοι είναι αυτοί που δεν φανερώνουν την πίστη με τα έργα (Ιάκ. 2, 18).
Διότι χωρίς έργα πιστεύουν και οι δαίμονες (Ιάκ. 2, 19) και ομολογούν ότι είναι Θεός ο Δεσπότης Χριστός. «Σέ γνωρίζομε»» (Μάρκ. 1, 24, Λουκ. 4, 34), λένε, «εσένα τον Υιό του Θεού»» (Ματθ. 8, 29)· και αλλού· «αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου» (Πραξ. 16, 17). Αλλ᾿ όμως ούτε τους δαίμονες ούτε τους ανθρώπους αυτούς θα τους ωφελήσει η τέτοια πίστη.
Διότι δεν υπάρχει κανένα όφελος από τέτοια πίστη, επειδή είναι νεκρή κατά τον θείο απόστολο. Διότι λέγει, «η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή» (Ιάκ. 2, 26), όπως και τα έργα χωρίς την πίστη. Πως είναι νεκρή; Επειδή δεν έχει μέσα της τον Θεό που τη ζωογονεί (Α´ Τιμ. 6, 13), επειδή δεν απέκτησε μέσα της εκείνον που είπε· «αυτός που με αγαπά θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14, 21.23), «καί εγώ και ο Πατέρας μου θα έλθομε και θα κατοικήσομε μέσα του» (Ιω. 14, 23), για να εξαναστήσει με την παρουσία του από τους νεκρούς αυτόν που την κατέχει και να τον ζωοποιήσει και να του επιτρέψει να δεί μέσα του και αυτόν που αναστήθηκε και αυτόν που ανέστησε.
Εξ αιτίας αυτού λοιπόν είναι νεκρή η τέτοια πίστη, ή καλύτερα νεκροί είναι αυτοί που την κατέχουν χωρίς έργα. Διότι η πίστη στον Θεό πάντα ζεί και επειδή είναι ζώσα ζωοποιεί αυτούς που προσέρχονται από αγαθή πρόθεση και την αποδέχονται, η οποία και έφερε πολλούς από το θάνατο στη ζωή και πρίν από την εργασία των εντολών και τους υπέδειξε τον Χριστό και Θεό.
Καί θα ήταν δυνατό, εάν έμεναν πιστοί στις εντολές του και τις φύλαγαν μέχρι θανάτου (Φιλ. 2, 8), να διαφυλαχθούν και αυτοί απ᾿ αυτές, όπως δηλαδή έγιναν από μόνη την πίστη. Επειδή όμως μεταστράφηκαν, όπως το στραβό τόξο (Ψαλμ. 77, 57), και ακολούθησαν τις προηγούμενες πράξεις τους, εύλογα αμέσως βρέθηκαν να έχουν ναυαγήσει ως πρός την πίστη (Α´ Τιμ. 1, 19) και δυστυχώς στέρησαν τους εαυτούς τους από τον αληθινό πλούτο, που είναι ο Χριστός ο Θεός.
Γιά να μη πάθομε λοιπόν και εμείς αυτό το πράγμα, ζητώ να τηρήσομε με όση δύναμη έχομε τις εντολές του Θεού, για ν᾿ απολαύσομε και τα παρόντα και τα μέλλοντα αγαθά, εννοώ δηλαδή αυτήν την ίδια τη θέα του Χριστού, την οποία είθε να επιτύχομε όλοι μας με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Γένοιτο.
Να γίνουμε παιδιά του ΘεούΔημήτριος Παναγόπουλος Ο Χριστός είναι αυτός που μας έφτιαξε και αυτός που μας εξαγόρασε με το Αίμα Του! Από φιλότιμο και μόνο, γι’ αυτά που μας έκανε ο Χριστός, έπρεπε να αλλάξει κάθε άνθρωπος και να πολιτεύεται διαφορετικά στη ζωή του, εν μετανοία. Αλλά που τέτοιο φιλότιμο…! Αν ο άνθρωπος ήθελε να βάλει έναν κανόνα στον εαυτόν του, για ένα μήνα να προσευχόταν και να έλεγε: Χριστέ μου, τι είσαι για μένα, ε τότε, θα έκλαιγε σε όλη του την υπόλοιπη ζωή. Όταν του δείξει ο Χριστός, τι έκανε γι’ αυτόν, θα έκλαιγε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του και θα ντρεπόταν για τον εαυτόν του! Θεληματικά θα «δουλωνόταν», θεληματικά θα παραδιδόταν στα χέρια του Θεού. Δεν θα διατεινόταν, όπως κάνει τώρα, ότι ο Θεός θέλει δούλους… Πολλοί είναι εκείνοι που λένε: Δεν δέχομαι το Χριστό, γιατί με θέλει δούλο. Είναι κάτι, που πολλοί σκοντάφτουν στο σημείο αυτό. Μα σε θέλει ο Χριστός δούλο, όπως σε θέλει ο διάβολος; Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ερμηνεύσουν τη δουλεία του Χριστού και τη δουλεία του διαβόλου. Η δουλεία του διαβόλου είναι τυραννική και έχει σκοπό να βασανίζει τον άνθρωπο. Ενώ στο Χριστό, ο άνθρωπος εκούσια δουλώνεται, ως ευγνωμοσύνη για την φιλανθρωπία που μας έδειξε, απελευθερώνοντάς μας από τα δεσμά του διαβόλου, και μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να σωζόμαστε. Είναι λοιπόν προς συμφέρον της ψυχής του ανθρώπου, ο άνθρωπος να εξαρτιέται από τον Χριστό και ο όρος δούλος δεν έχει την αυστηρή έννοια του όρου, όπως την ερμηνεύουμε εμείς. Είναι δουλεία ευεργετική. Αφού στην προσευχή του Πάτερ ημών, αποκαλείς το Θεό Πατέρα, πως ισχυρίζεσαι, ότι ο Θεός θέλει δούλους; Εκτός και αν δεν λες αυτήν την προσευχή. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εργάτες-δούλους όπως λένε μερικοί. Θέλει τον άνθρωπο για παιδί Του, να αισθάνεται άνετα ο άνθρωπος δίπλα Του και να γίνει συγκληρονόμος της Βασιλείας Του. Οφείλουμε να γίνουμε παιδιά Του και όχι δούλοι, όπως έχει ο διάβολος τους δικούς του! Οι άνθρωποι που ακολουθούν το δρόμο του Θεού και είναι παιδιά του Θεού, καταλαβαίνουν τη φωνή Του και Τον αναγνωρίζουν ως ποιμένα τους. Εμείς όμως δεν διάγουμε καθαρή ζωή, για να μπορούμε να διακρίνουμε τα όνειρα του Θεού και γι’ αυτό έχουμε τέτοιου είδους απορίες.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ Εν Πειραιεί τη 11η Δεκεμβρίου 2023 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΣ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ Είναι γνωστές οι εξελίξεις εις ό,τι αφορά το θέμα των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Η Κυβέρνηση ξεκίνησε ήδη την έκδοσή των από τα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές και παρά τις αντιδράσεις ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού και ενός από τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου. Είναι γνωστό επίσης ότι το θέμα αυτό δεν είναι καινούργιο. Έχει μια ιστορία δεκαετιών. Εδώ και 37 χρόνια, (από το 1986), προσπάθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις όλων των κομματικών παρατάξεων, να εισαγάγουν τις νέες ταυτότητες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, χάρις στη δυναμική και σθεναρή αντίσταση κλήρου και λαού. Υπενθυμίζουμε ότι γύρω από αυτό το φλέγον θέμα έχει ασχοληθεί το Γραφείο μας αλλά και η Ιερά Μητρόπολή μας. Προ πενταετίας περίπου δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Νέες ταυτότητες: Η σύγχρονη ηλεκτρονική δουλεία!», (21.6.2018), δίνοντας τη σωστή διάσταση στο πρόβλημα των νέων ταυτοτήτων και γενικότερα της ολοένα και περισσότερο προωθούμενης ηλεκτρονικής υποδούλωσής μας. Πέραν τούτου η Ιερά Μητρόπολή μας σε συνεργασία με την «Εστία Πατερικών Μελετών», διοργάνωσε στις 6 Οκτωβρίου 2012, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μια πολύ σημαντική Ημερίδα με θέμα: «Νέα ταυτότητα, εισιτήριο χωρίς επιστροφή». Εν τω μεταξύ, στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, προέκυψαν νέα δεδομένα. Με αφορμή την υποχρεωτική παραλαβή, (μέχρι το 2026), των νέων ταυτοτήτων προκλήθηκε , όπως ήταν αναμενόμενο, ένα νέο κύμα σφοδρών αντιδράσεων, από χριστιανικά σωματεία, ιερές Μονές, πολιτικές παρατάξεις και τον πιστό λαό του Θεού, με συλλαλητήρια, ημερίδες, διακηρύξεις στο διαδίκτυο, σε θρησκευτικές εφημερίδες κ.λ.π. Ενδεικτικό του αρνητικού κλίματος που επικρατεί, είναι το γεγονός ότι μέχρι σήμερα λιγότεροι από 50.000 έλληνες πολίτες παρέλαβαν τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες. Έχοντας υπ’ όψη μας τη νέα αυτή κατάσταση που προέκυψε και συμμεριζόμενοι τους προβληματισμούς και την αγωνία του πιστού λαού του Θεού, αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε για μια ακόμη φορά στο θέμα αυτό με την παρούσα ανακοίνωσή μας και να καταθέσουμε, με συναίσθηση της ευθύνης μας και με φόβο Θεού, τις θέσεις και τις απόψεις μας, ταυτιζόμενοι σε πολλά σημεία με ανάλογες θέσεις και απόψεις, που έχουν ήδη εκφρασθεί δημοσίως από Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία και αδελφότητες. Στην προ πενταετίας ανακοίνωσή μας είχαμε αναφερθεί κατ’ αρχήν στην ιστορία του θέματος. Είχαμε αναφερθεί επίσης στις τεχνικές προδιαγραφές της νέας ταυτότητος, οι οποίες εν πολλοίς δεν έχουν αλλάξει. Παραμένουν ουσιαστικά οι ίδιες. Δεν παραλείψαμε ακόμη να τονίσουμε ότι το όλο ζήτημα, δεν είναι μόνον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό. Είναι πρωτίστως θεολογικό, διότι αυτό που διακυβεύεται είναι ακριβώς η ελευθερία του προσώπου, που είναι το ύψιστο αγαθό του Θεού προς τον άνθρωπο, το κύριο συστατικό γνώρισμα της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας Του. Θεωρούμε σημαντικό επίσης να υπενθυμίσουμε εν ολίγοις τη στάση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με το θέμα αυτό, η οποία διατύπωνε πάντοτε με σαφήνεια τους προβληματισμούς της. Σε σχετικό ανακοινωθέν της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, (8.3.1993), αναφέρει: «Η Ιερά Σύνοδος ήχθη εκ της εμβριθούς μελέτης του όλου θέματος των νέων ταυτοτήτων εις την βεβαιότητα, ότι δι’ αυτών… υπάρχει η δυνατότης μιας εφιαλτικής απειλής κατά των ατομικών ελευθεριών του Πολίτου. Η απειλή αυτή καθίσταται ευκολοδιάκριτος, αν ληφθή υπ’ όψιν η ύπαρξις της ηλεκτρονικής λωρίδος εις το κάτω μέρος των νέων ταυτοτήτων, η μέλλουσα να περιλαμβάνη προσωπικά στοιχεία του κατόχου, αόρατα δια γυμνού οφθαλμού και επομένως άγνωστα εις τον κάτοχον, δυνάμενα να αναγνωσθούν μόνον από τα ειδικά ηλεκτρονικά όργανα του κράτους». Αργότερα, το 1997, επανέρχεται στο ίδιο θέμα με νέα Συνοδική Εγκύκλιο, στην οποία επισημαίνει το συνταγματικό δικαίωμά της «να ενδιαφέρεται για την ακριβή τήρηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του ατόμου και του συνόλου». Παρακαλεί την τότε κυβέρνηση, να μεριμνήσει για την κατά το δυνατόν καλύτερη προστασία του ατόμου από την ηλεκτρονική επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Παρακαλεί ακόμη, «να μην εφαρμοσθή για κανένα λόγο το 666 σαν κωδικός αριθμός στο νέο σύστημα ταυτοτήτων της Χώρας μας… για να μη χρειασθή να μεταβληθή ένα τμήμα του Ορθοδόξου λαού μας, αν μη ολόκληρος, σε αντιρρησίες συνειδήσεως». Ένα χρόνο αργότερα, (9.2.1998), αναγκάζεται και πάλι να επανέλθει στο ίδιο θέμα με νέα Συνοδική Εγκύκλιο, για να διακηρύξει ότι «υποστηρίζει την ανάγκη διασφαλίσεως της προστασίας της προσωπικότητος, της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και του απορρήτου της επικοινωνίας». Επί πλέον εκφράζει «την βάσιμη υποψία, ότι δι’ αυτής επιχειρείται η επιβολή ολοκληρωτικού συστήματος ελέγχου επί της ιδιωτικής ζωής, που προσβάλλει το ανθρώπινο πρόσωπο». Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 2010, με αφορμή την τότε σχεδιαζόμενη «Κάρτα του Πολίτη», επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, επανέρχεται με ένα Συνοδική Εγκύκλιο, στην οποία τόνιζε μεταξύ άλλων: «Η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να διαφυλάττει την ελευθερία του προσώπου και να υπερασπίζεται την ακεραιότητα της πίστεως. Γι’ αυτό: α) Η ‘Κάρτα του Πολίτη’ δεν πρέπει να περιέχει κατ’ ουδένα τρόπο εμφανή, η αφανή τον αριθμό 666. β) Επίσης κατ’ ουδένα τρόπο πρέπει με αυτή να παραβιάζονται οι προσωπικές ελευθερίες». Συνοψίζοντας όλες τις μέχρι το 2010 Συνοδικές Εγκυκλίους, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι δύο είναι τα κύρια σημεία, στα οποία επιμένει και επαναλαμβάνει διαρκώς η Ιεραρχία: 1) την αναγκαιότητα να μην περιέχη η νέα ταυτότητα κατ’ ουδένα τρόπο, εμφανή η αφανή, τον αριθμό 666. Και 2) την αναγκαιότητα της προστασίας των προσωπικών ελευθεριών. Η σημερινή διαρκής Ιερά Σύνοδος, με πρόσφατο ανακοινωθέν της, (6.9.2023), μας βεβαιώνει ότι «το θέμα μελετάται σε όλες τις προεκτάσεις του και θα παραπεμφθεί σε μελλοντική έκτακτη σύγκληση της Σεπτής Ιεραρχίας». Πάνω στο καυτό αυτό θέμα εξέφρασαν βαρυσήμαντες θέσεις μεγάλοι άγιοι, αλλά και σύγχρονες οσιακές και θεολογικές μορφές της Εκκλησίας μας. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος αναφέρει στο έργο του «Περί εμφανίσεως του αντιχρίστου, Ασκητικά», τα εξής άξια πολλής προσοχής: «Διότι τοιούτον τρόπον χρησιμοποιεί ο τύραννος, [ο αντίχριστος], ώστε όλοι να βαστάζουν το σημάδι του, πριν έρθει να απατήσει τα σύμπαντα». Εδώ ο άγιος διευκρινίζει ότι αρχικά οι άνθρωποι της εποχής εκείνης θα «βαστάζουν το σημάδι του», χωρίς να το φέρουν πάνω στο σώμα τους. Και τούτο διότι το χάραγμα στο μέτωπο, ή το χέρι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα πρόσωπα του Αντιχρίστου και του Ψευδοπροφήτου. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στη φράση του «και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους…ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα» (Αποκ.13,16) αποκαλύπτει τον αυτουργό του χαράγματος, διότι το ρήμα «ποιεί» υποδηλώνει ενέργεια προσώπου, που κατευθύνεται σε κάποιο συγκεκριμένο σκοπό και στόχο. Επομένως το χάραγμα στο μέτωπο, ή το χέρι θα αρχίσει να πραγματοποιείται, αφού προηγουμένως εμφανιστεί ο Αντίχριστος και ο Ψευδοπροφήτης. Ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει πως και με ποιόν τρόπο είναι δυνατόν κανείς να έχει το «σημάδι» του Αντιχρίστου χωρίς να το φέρει πάνω στο σώμα του. Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έγραψε, (κατόπιν προσευχής και άνωθεν πληροφορίας), ιδιοχείρως το γνωστό σε όλους μας κείμενο με τίτλο: «Σημεία των καιρών» (1987), στο οποίο επισημαίνει με σαφήνεια ότι «πίσω από το τέλειο σύστημα “κάρτας εξυπηρετήσεως“ ασφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία, η σκλαβιά του αντιχρίστου». Θεωρούσε ότι η σχεδιασμένη νέα ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα του Αντιχρίστου, αλλά «η εισαγωγή του σφραγίσματος». Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης παρατηρεί σχετικά: «Φρονούμεν όμως ότι η αντίστασις δεν πρέπει να προβληθεί εις το τελευταίον εκείνο στάδιον, διότι τότε θα είναι αργά.Διά τούτο ορθώς οι πιστοί αισθανόμενοι τον κίνδυνον πλησιάζοντα ήρχησαν να αντιδρούν από ετών ήδη». Μετά τις πιο πάνω επισημάνσεις και λαμβάνοντας υπ’ όψη μας τις πληροφορίες που έχουμε από ειδικούς, που μελέτησαν τις τεχνικές προδιαφραφές της νέας ταυτότητος, είμαστε σε θέση να δηλώσουμε υπεύθυνα, ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, προς το παρόν, που να δίνει «μεταφυσική» διάσταση στις νέες ταυτότητες και να προσβάλλει την χριστιανική μας πίστη. Και τούτο διότι οι νέες ταυτότητες δεν φέρουν το όνομα του Αντιχρίστου, ή τον αριθμό 666. Υπάρχει όμως σοβαρό ζήτημα με την θεόσδοτη ελευθερία μας, η οποία μας καθορίζει ως πρόσωπα. Έχει επιβεβαιωθεί από υπεύθυνα πρόσωπα, ότι η νέα ταυτότητα θα φέρει ένα «έξυπνο» μικροτσίπ, τεχνολογίας R.F.I.D., η παρουσία του οποίου εγείρει πολλά ερωτηματικά. Και τούτο διότι από τη στιγμή που η ταυτότητα θα είναι εφοδιασμένη μ’ αυτό το μικροτσίπ, παύει πλέον να είναι ένα τυπικό δελτίο ταυτότητος, που έχει σαν μοναδική αποστολή την ταυτοποίηση του ατόμου και καθίσταται μια ταυτότητα με πολύ περισσότερες δυνατότητες. Το πιο επικίνδυνο στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι, ότι τα πιο προηγμένα R.F.I.D. που χρησιμοποιούνται, είναι επαναπρογραμματιζόμενα, έχουν δηλαδή την δυνατότητα επανεγγραφής και προσθήκης, ή αφαιρέσεως δεδομένων. Επίσης η ταυτότητα, θα μπορεί να παραχωρεί όλα τα στοιχεία και τις συναλλαγές, που μέσω αυτής θα πραγματοποιούνται, στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων του συστήματος. Όλα αυτά τα δεδομένα θα αποστέλλονται από το μικροτσίπ και θα καταγράφεται πληθώρα πληροφοριών, που αφορούν την προσωπική ζωή και την δραστηριότητα των πολιτών, παραβιάζοντας όμως έτσι κάθε έννοια απορρήτου και ιδιωτικότητος. Εν προκειμένω τίθεται το καίριο ερώτημα: Ποιοι θα διαχειρίζονται όλες αυτές τις πληροφορίες; Θα είναι πρόσωπα υψηλού κύρους και υπεράνω πάσης υποψίας, όπως ισχυρίζονται οι θιασώτες της νέας ταυτότητας; Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Τέτοιου είδους άτομα σπανίζουν σήμερα, ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η διαφθορά κυριαρχεί στη δημόσια ζωή, όπως αυτό περίτρανα διαπιστώνεται από πάμπολλα σκάνδαλα κρατικών λειτουργών, που κάθε τόσο βγαίνουν στη δημοσιότητα. Καμιά απολύτως εγγύηση δεν υπάρχει επίσης για την ασφάλεια των δεδομένων από τους λεγόμενους χάκερς, καθώς έχει αποδειχθεί διεθνώς, ότι κανένας κωδικός, όσο ασφαλής και αν είναι αυτός, δεν είναι ικανός να τους εμποδίσει να τον «σπάσουν». Το ότι αυτό δεν είναι υπερβολή, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι χάκερς έχουν κατορθώσει να σπάσουν τους κωδικούς και έχουν μπεί στα αρχεία του αμερικανικού πενταγώνου, της ΝΑΣΑ, του FBI κ.α. Βέβαια οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, πιεζόμενες άνωθεν από τα κέντρα εξουσίας, διαφημίζουν κατά κόρον την αναγκαιότητά τους, διότι μέσω αυτών, όπως ισχυρίζονται, θα μπορέσουν να πατάξουν την τρομοκρατία, την φοροδιαφυγή την παράνομη μετανάστευση και την πρόληψη και καταστολή της τρομοκρατίας. Προβάλλουν ακόμη το επιχείρημα ότι κανένας τίμιος και ηθικός άνθρωπος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις νέες ταυτότητες, από την καταγραφή των προσωπικών του δεδομένων, αφού δεν έχει τίποτε να κρύψει. Η απάντησή μας είναι ότι ο λόγος για τον οποίο αρνούμαστε το ηλεκτρονικό μας φακέλλωμα και την ηλεκτρονική μας παρακολούθηση δεν είναι επειδή έχουμε κάτι να κρύψουμε, αλλά επειδή επιθυμούμε να διατηρήσουμε για τον εαυτό μας το δικαίωμα να ορίζουμε την προσωπική μας ζωή και τις επιλογές μας και να μην γινόμαστε υποχείριο στις επιθυμίες και στις επιβουλές των διεθνών κέντρων εξουσίας, που επιδιώκουν την χειραγώγησή μας. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που για μας θεωρείται ηθικό και τίμιο, αυτό που για μας αποτελεί αξία και ιδανικό, δηλαδή η πίστη μας, η Ελλάδα μας, η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, για την αντίθεη παγκόσμια ολιγαρχία, που καθορίζει τις τύχες του κόσμου, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να αλλοιωθεί και να εκλείψει. Μ’ άλλα λόγια εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί είμαστε οι «ασύμβατοι» με το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας. Μέσα στο σύγχρονο ηλεκτρονικό φακέλλωμα που επιχειρείται, ο άνθρωπος χάνει την ιδιοπροσωπεία του, καθώς το σύστημα αναγνωρίζει μόνο αριθμούς. Παύουμε να είμαστε ελεύθερες προσωπικότητες με ελεύθερη βούληση και δράση και γινόμαστε αντικείμενα πληροφοριών και συλλογής δεδομένων. Γινόμαστε άνθρωποι – μαριονέτες, που ποδηγετούνται μέσω του παγκόσμιου συστήματος ηλεκτρονικού ελέγχου από μια ολιγαρχία των ισχυρών της γης. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το σύνθημα των Βρετανών πολιτών το 2010 ενάντια στην παραλαβή της Κάρτας του Πολίτη: «Δεν θα γίνουμε σφραγισμένα μοσχάρια στον σταύλο της παγκοσμιοποίησης». Αυτόν ακριβώς τον σταυλισμό μας επιδιώκουν σήμερα τα αόρατα σιωνιστικά κέντρα εξουσίας. Αφού μας εξανδραποδίσουν και μας απονευρώσουν ψυχικά και σωματικά, στοχεύουν να μας μεταβάλλουν σε μεταλλαγμένους ανθρώπους των οποίων η ζωή θα κυμαίνεται μεταξύ του ψυγείου και της τηλεοράσεως. Η Αδελφότητα Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» σε πλήρη συμφωνία με τους ιδικούς μας προβληματισμούς αναφέρει σε σχετικό άρθρο της με τίτλο: «Νέες ταυτότητες: Προβληματισμοί και επιφυλάξεις», (7.10.2023), τα εξής: «Μας προβληματίζει έντονα η δημιουργία μιας κεντρικής βάσης τυποποιημένων βιομετρικών δεδομένων όλων των πολιτών και αναρωτιόμαστε: Γιατί θα πρέπει να αποθηκεύονται ψηφιακά τα βιομετρικά χαρακτηριστικά κάθε πολίτη; Δεν αρκούσε η φωτογραφία πάνω στην ταυτότητα, όπως υπήρχε μέχρι τώρα, για την ταυτοποίησή του;… Είναι άλλο πράγμα να συλλέγεις βιομετρικά δεδομένα από κάποιους προαιρετικά και περιστασιακά, (όπως συμβαίνει ήδη με το διαβατήριο), και άλλο πράγμα να συλλέγονται βιομετρικά δεδομένα από όλους υποχρεωτικά. Και ακόμη είναι άλλο πράγμα να έχεις τα δεδομένα διάσπαρτα από διαφορετικές πηγές και άλλο πράγμα να τα έχεις τυποποιημένα και δομημένα σε μια κεντρική βάση δεδομένων. Μήπως τελικά το όλο εγχείρημα για την έκδοση νέων ταυτοτήτων με βιομετρικά δεδομένα είναι η αρχή για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου αρχείου όλων των πολιτών σε ψηφιακή μορφή;». Η ίδια αδελφότητα απαντώντας στο ερώτημα, αν η ηλεκτρονική ταυτότητα είναι υποχρεωτική παντού, σε όλες τις χώρες παγκοσμίως, γράφει: «Υπάρχουν πολλές προηγμένες χώρες στον κόσμο, (Αγγλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία κλπ), που δεν υποχρεώνουν τους πολίτες να έχουν ταυτότητα, αλλά αποδέχονται ως πιστοποιητικά ταυτοποίησης και άλλα δημόσια έγγραφα. Για παράδειγμα, στην Αγγλία οι πολίτες χρησιμοποιούν βιομετρικά/ηλεκτρονικά διαβατήρια -προαιρετικά- και διπλώματα οδήγησης για την ταυτοποίησή τους. Οπωσδήποτε οι χώρες που εφαρμόζουν τη συνθήκη Σένγκεν έχουν υποχρέωση να τηρούν κάποιες διαδικασίες ταυτοποίησης, ώστε η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών μεταξύ των χωρών αυτών να είναι ασφαλής. Ωστόσο υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να ταυτοποιούνται οι πολίτες και τους οποίους χρησιμοποιούν χώρες που ανήκουν στη ζώνη Σένγκεν (π.χ. Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Γαλλία) χωρίς να επιβάλλουν υποχρεωτικά την ταυτότητα». Δεν θεωρούμε περιττό να σημειώσουμε ακόμη, πως η έλευση του Αντιχρίστου είναι παντελώς άγνωστη όχι μόνο στους αγίους, αλλά και σ’ αυτούς τους αγγέλους: «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος», (Ματθ.24,36). Εκείνο για το οποίο μας πληροφορεί η Αποκάλυψη είναι ότι την παρουσία του θα φανερώσουν οι δύο άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, Ηλίας και Ενώχ, οι οποίοι δεν γνώρισαν σωματικό θάνατο: «και δώσω τοις δυσί μάρτυσί μου και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. Ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι. Και ει τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πυρ εκπορεύεται εκ του στόματος αυτών και κατεσθίει τους εχθρούς αυτών· και ει τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δει αυτόν αποκτανθήναι» (Αποκ.11,3-5). Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, παρακαλούμε την Ιεραρχία, να δει το πρόβλημα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα στις πραγματικές του διαστάσεις, όπως άλλωστε το είχε πράξει και στο παρελθόν με προηγούμενες ανακοινώσεις της. Να αφουγκραστεί την αγωνία του πιστού λαού του Θεού. Να τον πληροφορήσει γύρω από τους κινδύνους που συνεπάγεται η παραλαβή των νέων ταυτοτήτων και να συστήσει την άρνηση της παραλαβής των. Να ζητήσει από την Πολιτεία, να σεβαστεί την επιλογή των πολιτών εκείνων, που θα αρνηθούν να παραλάβουν την νέα ταυτότητα, επικαλούμενοι την ελευθερία της θρησκευτικής των συνειδήσεως, η οποία άλλωστε είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα της χώρας μας. Απευθυνόμενοι, τέλος, προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, συνιστούμε τα εξής: α) Επί του παρόντος και εφόσον μας δίνει το δικαίωμα ο νόμος να ισχύουν τα παλαιά δελτία ταυτότητας, δεν θα πρέπει να σπεύσουμε να πάρουμε τις νέες. β) Να διαμαρτυρηθούμε προς κάθε κατεύθυνση, ώστε να μην επιβληθούν υποχρεωτικά. γ) Να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, διότι στο όνομα της δήθεν «ασφάλειάς» μας και της «ευκολίας των συναλλαγών μας», δενόμαστε, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, με τα ηλεκτρονικά δεσμά. δ) Να έχουμε την «καλή ανησυχία», που έλεγε ο άγιος Παΐσιος, αλλά ταυτόχρονα να μην μας καταλαμβάνει πανικός, δίνοντας σημασία σε ανεύθυνα δημοσιεύματα, από άσχετους και εν πολλοίς ύποπτους κύκλους, ότι δήθεν οι νέες ταυτότητες «είναι το χάραγμα του Αντιχρίστου» και όποιος τις παραλάβει «θα χάσει τη σωτηρία του». ε) Να καλλιεργούμε το ασκητικό και μαρτυρικό φρόνημα, ώστε να μείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι, σε περίπτωση που ο Θεός επιτρέψει να δοκιμαστεί η πίστη μας με δυνατούς πειρασμούς και θλίψεις. στ) Το θέμα της νέας ταυτότητας να γίνει αφορμή για βαθύτερη μετάνοια και εντονότερο πνευματικό αγώνα. Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή! Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!
