Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Ἑνί δέ ἑκάστω ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ.4,7) Στήν ἀρχή τοῦ σημερινοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διδασκόμαστε μία σπουδαία καί πολύ ἀξιοπρόσεκτη διδασκαλία τῆς θεοπνεύστου πίστεώς μας. Ἡ διδασκαλία αὐτή ἀφορᾶ τά χαρίσματα, τά ὁποῖα ἔχομε ὁ κάθε ἄνθρωπος. Καλύτερα νά ποῦμε τά χαρίσματα τά ὁποῖα κατεῖχαν οἱ ἄνθρωποι, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Κυρίως αὐτά τά χαρίσματα ἔχει στό νοῦ του ὁ Ἀπόστολος, ἐπειδή στήν ἐποχή του πολύς λόγος γιά τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ ἐγίνετο ἀνάμεσα στούς χριστιανούς.
Ἀκριβῶς δέν μποροῦμε νά καταλάβωμε τό θέμα τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι καί ἡ πρώτη ἐκείνη κοινωνία τῶν χριστιανῶν, στά χρόνια τῶν Ἀποστόλων, ἦταν ἀρκετά διαφορετική ἀπό τή δική μας κοινωνία. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν καί ἀνέπνεεαν σέ διαφορετικό κοινωνικό κλῖμα. Τότε τά χαρίσματα πού παρατηροῦσαν μεταξύ τῶν συνανθρώπων τους ἦσαν χαρίσματα, πού πρώτη φορά, τουλάχιστον σέ τέτοια ἔκταση, βίωναν τά μέλη μιᾶς κοινωνίας. Γιά παράδειγμα, τέτοια χαρίσματα, πού προσείλκυαν τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων, ἦταν τό προφητικό χάρισμα, τό διδασκαλικό, τό θαυματουργικό, τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας, νά μιλοῦν δηλαδή ξαφνικά ξένες γλῶσσες, τελείως ἄγνωστες σ’ αὐτούς…
Τά χαρίσματα αὐτά, πού δέν ἦσαν καθόλου συνηθισμένα, μερικές φορές προκαλοῦσαν καί τήν ἀπορία ἤ καί τήν ζήλεια σέ ὅσους τά ἐστεροῦντο. Μερικοί ἔλεγαν, γιατί ἐσύ νά ἔχης καί ὄχι ἐγώ, πράγματα δηλαδή ὄχι ἄγνωστα σέ μία κοινωνία ἀνθρώπων. Στίς ἀπορίες αὐτές, σ αὐτά τά ὑπαρξιακά ἐρωτήματα, ὤφειλαν νά δώσουν κάποια ἱκανοποιητική ἀπάντηση οἱ διδάσκαλοι τῶν χριστιανῶν καί σοφοί καθοδηγητές των, οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, ὥστε νά φέρουν τήν ἠρεμία καί τήν τάξη καί τήν ἁρμονική λειτουργία στό κοινωνικό σῶμα. Τά παράπονα καί οἱ ζήλειες καί οἱ σοβαρές διχογνωμίες, ὡς γνωστόν, καθόλου δέν ὠφελοῦν μία κοινωνία ἀνθρώπων, μικρή ἤ μεγάλη.
Σ’ αὐτό τό κοινωνικό πλαίσιο ἐκείνης τῆς μακρυνῆς ἐποχῆς ἔχει τή θέση του ὁ λόγος ὁ διαφωτιστικός τοῦ Ἀποστόλου στήν ἀρχή τοῦ σημερινοῦ μας κηρύγματος. «Ἑνί δέ ἑκάστω ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Δηλαδή, χριστιανοί μου, μήν ἀπορεῖτε καί διερωτᾶσθε καί στενοχωρεῖσθε καί μερικές φορές κάνετε καί σκέψεις βλάσφημες κατά τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι οἱ χριστιανοί δέν μπορεῖτε καί δέν συμφέρει νά εἶσθε ἤ Ἀπόστολοι ἤ προφῆτες ἤ νά μιλᾶτε ξένες γλῶσσες ἤ νά κάμετε θαύματα. Πρῶτον νά ξέρετε, ὅτι ὅλα τά χαρίσματα εἶναι τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή τά χάρισε ὁ Θεός, δέν τά ἀγόρασαν, δέν κοπίασαν νά τά ἀποκτήσουν οἱ ἄνθρωποι. Ἑπομένως «τί ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δέ καί ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μή λαβών;» (Α΄ Κορ. 4,7).
Δεύτερον ὁ Θεός ἐχάρισε τά χαρίσματά Του μέ μέτρον, δηλαδή μέ ὁδηγό (ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἡ κοινότοπη ἀνθρώπινη αὐτή ἔκφραση) τή Σοφία Του καί τήν Ἀγαθότητά Του. Ἔδωσε τά χαρίσματα Του ἀκριβοδίκαια σέ κάθε ἄνθρωπο καί γιά τό καλό τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί γιά τό καλό τοῦ συνόλου. Ἑπομένως μήν μεμψιμοιρεῖτε καί λέγετε, γιατί ὄχι καί σέ μένα τό χάρισμα αὐτό.
Τό συμπέρασμα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μετά τήν σύντομη καί ἁπλή ἐξήγηση τοῦ νοήματος πού κρύβει ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου, πού χρησιμοποιήσαμε σήμερα σάν βάση καί ἀφετηρία τῆς διδασκαλίας μας, εἶναι ὅτι κακῶς ὁμιλοῦμε γιά ταλαντούχους, χαρισματούχους ἀνθρώπους καί τούς ξεχωρίζουμε ἀπό τούς ἄλλους, τούς πολλούς, τούς μή ταλαντούχους καί χαρισματούχους. Σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, σέ κάθε πλάσμα Του ὁ Πάνσοφος καί Πανάγαθος Θεός ἔδωσε τάλαντα, χαρίσματα. Ὄχι βέβαια τά ἴδια, οὔτε σέ ποσότητα, οὔτε σέ ποιότητα (σύμφωνα μέ τά δικά μας ἀνθρώπινα κριτήρια). Σέ ἄλλον ἔδωσε πέντε, σέ ἄλλον δύο, σέ ἄλλον ἕνα. Τό γιατί συνέβη αὐτή ἡ διάκριση τό γνωρίζει μόνο ἡ Θεία Σοφία. «Ἀνεξερεύνητα τά κρίματα τοῦ Θεοῦ! Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρώμ. 11,33.34). Μποροῦμε ἐμεῖς μέ τό μικρό καί περιορισμένο μας μυαλό νά ἐξηγήσουμε αὐτά τά πράγματα;
Τρίτον γιά τόν λογικό ἁπλά καί μόνο ἄνθρωπο εἶναι τελείως ἀδικαιολόγητο αὐτό τό ὀλέθριο μερικές φορές αἴσθημα, πού φωλιάζει ὕπουλα στή ψυχή μας καί τήν δηλητηριάζει, τό λεγόμενο ἀπό τήν ἐπιστήμη τῆς ψυχολογίας αἴσθημα τῆς κατωτερότητος, τό ὁποῖο τόσο ἄσχημα νιώθουν μερικοί. Γιατί, ἀλήθεια, νά ἐπιτρέπουν τήν ταλαιπωρία αὐτή μερικοί στόν ἑαυτό τους καί νά βασανίζωνται ἀδίκως μέ τέτοια ψυχοφθόρα αἰσθήματα, ἀφοῦ κανέναν δέν ἐστέρησε ὁ Πανάγαθος Θεός ἀπό τίς δωρεές καί τά χαρίσματά Του; Μάλιστα, ἐάν ἐμβαθύνωμε στό θέμα αὐτό, παρόμοια αἰσθήματα ἀποτελοῦν καί κάποια ὕβρη, βλασφημία κατά τοῦ δικαίου καί πανοικτίρμονος Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἄραγε ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί τέτοιοι γιά μᾶς «χαρισματοῦχοι» νά διαπράττουν τέτοια λάθη καί νά δείχνουν κάποτε τόση ἀδυναμία χαρακτῆρος, ὥστε τόσο ἀπότομα νά σβύση ἡ ἐκθαμβωτική λάμψη τοῦ ἄστρου των.
Τέτοια αἰσθήματα, καί τέτοιες ψυχολογικές καταστάσεις μέ τίς ἀνάλογες κοινωνικές διαστάσεις εἶναι ἀνεπίτρεπτα σέ μία χριστιανική κοινωνία πίστεως καί ἀγάπης. Ἐκεῖνο πού πρέπει ὁ καθένας μας νά ἔχη κατά νοῦν εἶναι ἡ σωστή σκέψη τοῦ Ἀποστόλου: «Ὅ,τι ἔχω τό ὀφείλω στή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ δέν πῆγε χαμένη...» (Α΄Κορ.15,10). Ἀμήν.
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
