Γέροντα, τι θα γίνει με τις προφητείες που ακούμε σχετικά με την Πόλη;


Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Νέος: Γέροντα, τι θα γίνει με τις προφητείες που ακούμε σχετικά με την Πόλη και τον Παγκόσμιο πόλεμο; Μ’ έχει πιάσει άγχος! Πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτές; Θέλω να καταλάβω γιατί ο Θεός μας τις έδωσε τέλος πάντων;

Γέρων: Άκου να δεις παιδί μου. Κατ’ αρχήν θέλω να σου πω ότι καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου με όλα αυτά που ακούγονται από διάφορες πηγές. Δυστυχώς δεν είναι όλες οι προφητείες έγκυρες, άλλες μπορεί να είναι αναληθείς, άλλες παραποιημένες και σε άλλες να μην έχει κατανοηθεί πλήρως το νόημά τους.


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Θεός ποτέ δεν μας δίνει κάτι εάν δεν είναι για το καλό της ψυχής μας, αλλά το πώς το χρησιμοποιούμε εμείς εξαρτάται από εμάς. Εάν δηλαδή το χρησιμοποιούμε προς πνευματική ωφέλεια και οικοδομή ή προς απώλεια της ψυχής μας. Έτσι συμβαίνει και με τις προφητείες.

Εάν για παράδειγμα κάποιος ακούγοντας τις προφητείες για τα επερχόμενα, αποφάσιζε να «το ρίξει έξω» για να γλεντήσει το τώρα, αφού έρχονται τα δύσκολα, τότε αυτό σίγουρα δεν είναι προς ωφέλεια. Άλλος πάλι μπορεί να ασχολείται με τις προφητείες και τα «εσχατολογικά» ενώ παραλείπει ακόμη και τα πιο ουσιαστικά Χριστιανικά καθήκοντα όπως τον εκκλησιασμό. Ή εάν κάποιος προσπαθήσει να εξοπλισθεί με φαγητά και είδη πρώτης ανάγκης για να ανταπεξέλθει στα δείνα που δεν γνωρίζει πότε και αν θα λάβουν χώρα, τότε πάλι σφάλει αφού ολιγοπιστεί και σκέπτεται μόνο την σάρκα αδιαφορώντας για την πνευματική του κατάσταση. Ενώ εάν κάποιος αυξήσει τον πνευματικό του αγώνα για να είναι πνευματικά έτοιμος και αρεστός στον Θεό… αυτός θα έχει μισθό από τον Θεό και θα δικαιούται κατά κάποιον τρόπο ακόμη και την υλική βοήθεια από τον Κύριο όταν και αν θα έρθουν τα δείνα.

Εδώ βλέπουμε «πρακτικῷ τῷ τρόπῳ» πώς μπορούν οι προφητείες να ωφελήσουν, αλλά και γιατί ο Θεός μας τις χαρίζει. Οι προφητείες είναι για την πνευματική μας αφύπνιση παιδί μου! Είναι σαν να μας λέει ο Κύριος: «γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Όχι για να απιστούμε και να ολιγοψυχούμε αλλά αφού ξέρουμε αυτά που ενδέχεται να γίνουν, να είμαστε έτσι προετοιμασμένοι συν Θεώ. Και λέω «ενδέχεται» γιατί συνήθως οι προφητείες γράφονται για να μην γίνουν! Εκτός από αυτές που αναφέρονται στην ενσάρκωση του Θεού Λόγου. Όπως έλεγε ο Αγ. Πορφύριος: «Η Αποκάλυψη δεν γράφτηκε για να τρομάξει τους ανθρώπους, δεν γράφτηκε για να δείξει ο Θεός ότι θα τιμωρήσει τους ανθρώπους. Η Αποκάλυψη γράφτηκε απλά για να μην γίνει.» Δηλαδή σαν προειδοποίηση κατά κάποιο τρόπο από τον Θεό που μας λέει: «Σε αυτό τον δρόμο που βαδίζετε… σε αυτό και αυτό θα καταλήξετε εάν δεν έχετε μετάνοια.»

Όπως τότε με τους Νινευίτες οι οποίοι πίστεψαν στην προφητεία του Πρ. Ιωνά, μετανόησαν και «άλλαξαν τα σχέδια του Θεού» αποτρέποντας το προφητευμένο κακό. Έτσι και εμείς καλούμαστε μέσω των προφητειών σε μετάνοια και πνευματική εγρήγορση! Γι’ αυτό, γνωρίζοντας τις προφητείες, πρέπει να δοξάζουμε τον Πανάγαθο Θεό που σαν καλός πατέρας που είναι μας προειδοποιεί για τους πιθανούς κινδύνους και δυσκολίες.

Νέος: Ναι γέροντα, αλλά γιατί δεν είναι χρονικά ορισμένες οι προφητείες και αναγκαζόμαστε να «μαντεύουμε»;

Γέρων: Ο γ. Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός έλεγε: «Οι προφητείες δεν γίνονται συνήθως χρονικά γνωστές για να μην εκβιάζεται η ελευθερία του αν­θρώπου.» Για να μην μας αναγκάσει δηλαδή ο Θεός να πιστέψουμε με σημεία και τέρατα που μπορεί να κάνει, αλλά να πιστέψουμε θεληματικά και με την προαίρεσή μας. Με άλλα λόγια θα μπορούσε να πει για παράδειγμα: «Κοίτα τι θα κάνω αύριο…» και πραγματοποιώντας το εμείς να πιστεύαμε στην παντοδυναμία Του. Όχι, αυτό δεν το κάνει ο Πανάγαθος γιατί έχει αρχοντιά και σέβεται την ελευθερία μας. Γι’ αυτό οι προφητείες συνήθως δεν είναι χρονικά ορισμένες παιδί μου.

Επίσης θα ήθελα να σου πω ότι ο «πόθος» για την απόκτηση των αλύτρωτων πατρίδων μπορεί να είναι εν μέρει δικαιολογημένος αλλά μπορεί και να κρύβει ενδόμυχα, κάποιο μίσος και κακία για τους γείτονές μας. Και αυτό πάλι δεν είναι κατά Θεόν παιδί μου. Θα σου αναφέρω και πάλι τα λόγια του Αγ. Πορφυρίου: «Το μυαλό μας πρέπει να είναι σε μία και μόνο πόλη, την Άνω Πόλη, την Άνω Ιερουσαλήμ, να μην μας ενδιαφέρουν οι πόλεις της γης αλλά οι πόλεις του Θεού και της Αποκαλύψεως, "οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν".»

Καλό και ευλογημένο, αν είναι θέλημα να πάρουμε την Πόλη, την μητέρα και βασίλισσα του Βυζαντίου, αλλά από αυτό δεν εξαρτάται η σωτηρία της ψυχής, η οποία οφείλει να’ ναι το κύριο μέλημά μας στην επίγεια ζωή παιδί μου!

Αυτά άκουσε ο νέος και έφυγε ωφελημένος…

Πηγή: Εμπειρίες νέων μέσα από υποθετικούς διαλόγους, από τον Κ.Ι.Κ.

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!