Είναι καλύτερος ο αιφνίδιος θάνατος; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Ανάγνωση σε 3.5 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Στον αρχειοφύλακα Μπράνισλαβ Ν., που ρωτά...: Ακουσες πως μερικοί επιθυμούν τον αιφνίδιο θάνατο. Αφού ο θάνατος είναι να έρθει τουλάχιστον ας είναι αιφνίδιος, ώστε να δώσει μία κι έξω τέλος σ’ αυτή τη ζωή. Καλύτερα έτσι παρά να βασανιζόμαστε από τις αρρώστιες και να βασανίζουμε τους άλλους. Η προσμονή του θανάτου είναι φοβερό πράγμα ενώ ο απρόσμενος θάνατος δεν είναι τίποτα. Στο χωριό μας ένα αυτοκίνητο χτύπησε μια γυναίκα και τη σκότωσε. Αυτό το γεγονός έδωσε αφορμή για διάφορες συζητήσεις. Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι τέτοιου είδους θάνατος είναι καλύτερος. Κάποιος μάλιστα είπε για τον θάνατο το εξής: ας έρθει, αρκεί να μην μας δαγκώσει! Γι’ αυτό γράφεις και ζητάς μια εξήγηση.

Δεν πρέπει να επιθυμούμε τον αιφνίδιο θάνατο, αλλά να είμαστε έτοιμοι για τον θάνατο κάθε στιγμή. Έτσι μας διδάσκει η Εκκλησία μας. Υπάρχουν καθορισμένες προσευχές στον Θεό για να μας φυλά από διάφορες συμφορές μέσα στις οποίες απαριθμείται και αυτή για τον αιφνίδιο θάνατο. Αλλά Εκείνος που έχει την εξουσία πάνω στη ζωή και τον θάνατο δρα κατά την Αγια Πρόνοιά του με γνώμονα την ευεργεσία των ανθρώπινων ψυχών, είτε τους παίρνει είτε τους αφήνει στη ζωή. Συνήθως χτυπά με αιφνίδιο θάνατο τους αμαρτωλούς, αλλά μερικές φορές -σπάνια- και τους δίκαιους. Δεν διαβάζουμε άραγε στην Παλαιά Διαθήκη πως ο Θεός τιμώρησε με αιφνίδιο θάνατο τους γιους του Ααρών, για την αυτόβουλη θυσία, όπως και τους ξεσηκωμένους ενάντια στον Μωυσή; Ο Ανανίας και η Σαπφήρα έπεσαν νεκροί επειδή είπαν ψέματα στους αποστόλους. Πολλοί χριστιανοί μάρτυρες πέθαναν με αιφνίδιο θάνατο όπως διαβάζουμε στους βίους των αγίων μαρτύρων του Χριστού. Μερικές φορές συνέβη και ευσεβείς να πεθάνουν από αιφνίδιο θάνατο, πράγματι πολύ πιο σπάνια. Έτσι συνέβη με τον Αγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, όπου καθώς έχτιζε έναν τοίχο, έπεσε ο τοίχος και σκότωσε μαζί μ’ αυτόν και μερικούς μοναχούς.

Στέλνοντας τον αιφνίδιο θάνατο σε μερικούς αμαρτωλούς ο Θεός πετυχαίνει δύο στόχους: τους μεν νεκρούς αμαρτωλούς τους τιμωρεί, τους δε υπόλοιπους τους φοβίζει ώστε να μην αμαρτάνουν. Όπως συνέβη και με τον αιφνίδιο θάνατο του Ανανία και της Σαπφήρας: «ακούων δε ο ᾿Ανανίας τους λόγους τούτους πεσών εξέψυξε, και εγένετο φόβος μέγας επί πάντας τους ακούοντας ταύτα. αναστάντες δε οι νεώτεροι συνέστειλαν αυτόν και εξενέγκαντες έθαψαν. ᾿Εγένετο δε ως ωρών τριών διάστημα και η γυνή αυτού, μη ειδυία το γεγονός, εισήλθεν. απεκρίθη δε αυτή ο Πέτρος· ειπέ μοι, ει τοσούτου το χωρίον απέδοσθε; η δε είπε· ναί, τοσούτου. ο δε Πέτρος είπε πρός αυτήν· τι ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι το Πνεύμα Κυρίου; ιδού οι πόδες των θαψάντων τον άνδρα σου επί τη θύρα και εξοίσουσί σε. έπεσε δε παραχρήμα παρά τους πόδας αυτού και εξέψυξεν· εισελθόντες δε οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, και εξενέγκαντες έθαψαν πρός τον άνδρα αυτής.καί εγένετο φόβος μέγας εφ᾿ όλην την εκκλησίαν και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα». (Πραξ. 5, 5-11).

Όταν οι άνθρωποι ανυψώνουν περισσότερο κάποιον δίκαιο και αρχίζουν, κατά κάποιο τρόπο, να τον αποθεώνουν, όπως στην περίπτωση του αγίου Αθανασίου, τότε ο Θεός παίρνει την ψυχή του δικαίου αιφνίδια, ώστε να αποδείξει στους ανθρώπους ότι μόνον Αυτός είναι ο Θεός και ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος πλην Αυτού. Σε κάθε περίπτωση όμως ο αιφνίδιος θάνατος αποτελεί ξεκάθαρο δίδαγμα για τους άλλους που βρίσκονται στη ζωή: ότι όλοι πρέπει να σκεπτόμαστε τον θάνατό μας και να ετοιμάζουμε την ψυχή μας με μετάνοια, με προσευχή και ελεημοσύνη για τη σύντομη έξοδο από αυτόν τον κόσμο.

Λέγεται για τον συγχωρεμένο γέροντα Νικήτα του Βαλαάμ (+1907) ότι φοβόταν πολύ τον αιφνίδιο θάνατο και διαρκώς προσευχόταν παρακαλώντας τον Θεό να του στείλει πριν τον θάνατο αρρώστια. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Με την υπομονή στην αρρώστια τουλάχιστον θα με ελεήσει ο Δίκαιος Κριτής ο Οποίος αν θέλει μπορεί να το υπολογίσει στα αγαθά έργα τα οποία εγώ δεν έκανα». Κάποιος άλλος ξαπλωμένος στο νεκρικό κρεβάτι παρηγορούσε τους φίλους του λέγοντας: «Εννέα μήνες ταλαιπωριόμουν για να έρθω σ’ αυτόν τον κόσμο είναι άραγε πολύ οι εννέα μήνες για να βγω απ’ αυτόν;».

Και πράγματι η αρρώστια πριν τον θάνατο έχει πολύ μεγάλη σημασία. Η αρρώστια έσωσε πολλούς αμαρτωλούς φέρνοντάς τους την αιώνια σωτηρία. Πολλές χιλιάδες από αυτούς έμαθαν για τον Θεό και την ψυχή τους μόλις έφθασαν στην επιθανάτια ασθένεια. Γνωρίζοντας έτσι αυτές τις δύο μεγάλες πραγματικότητες τις οποίες σ’ ολόκληρη την ζωή τους αγνοούσαν, μετάνιωσαν πικρά, κλαίγοντας για την ανόητη ζωή τους, μετέλαβαν και έτσι με δάκρυα και αίμα Χριστού αξιώθηκαν να μπουν στη φωτεινή ουράνια αυλή.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η αρρώστια πριν τον θάνατο έρχεται ως έλεος Θεού. Δεν πρέπει να μας ενοχλεί καθόλου εάν οι συγγενείς και οι φίλοι μας παιδεύονται γύρω από μας κατά την περίοδο της επιθανάτιας ασθένειάς μας. Αυτό πάλι γίνεται για τον δικό τους καλό. Μ’ αυτές τις υπηρεσίες τους χρεώνουν τον Δημιουργό οι άνθρωποι και Αυτός θα τους το επιστρέψει πληρώνοντάς τους εκατονταπλάσια.

Ειρήνη σε εσένα και ευλογία από τον Θεό.

Πηγή: ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…, ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄». Εκδ.: Εν Πλω. Σελ. 137-140 (alopsis.gr)

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Οι κολαούζοι της εξουσίας


                Οι κολαούζοι της εξουσίας
                πίνουν πάντα τα βρώμικα
                απόνερα των μεγάλων.
                ...........................................
                Κολλημένοι σε ματαιόδοξα
                ανδρείκελα,
                χάνουν και τη λιγοστή αξιοπρέπεια
                πού έχουν.
                ...................................................
                Ζούν στη σκιά
                επιτήδειων τζιτζιφιόγκων
                καί γλείφουν,
                ωσάν ελεεινοί αυλοκόλακες
                τό σάπιο σύστημα.
                .....................................
                Μά σαν συνέλθουν από την
                αυταπάτη,
                κλαίνε γοερά και πληρώνουν
                τά λάθη τους.
                ....................................
                Κάποτε όμως περνάει
                η γιορτή και το φαγοπότι
                καί έρχεται αναπόφευκτα
                η θεία Δίκη....

                π. Στ. Τρικ.

                Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/06/blog-post_1.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Μονή Σινά : Η Πίστη δεν δημεύεται





                Η Μονή Σινά δεν είναι απλώς ένα μοναστήρι. Είναι φάρος Ορθοδοξίας, κιβωτός μνήμης και πίστης, ρίζα του Ελληνισμού στην έρημο. Όσοι απλώνουν χέρι στο Σινά, απλώνουν χέρι στην Ιστορία και στην ψυχή μας. Είναι ώρα ευθύνης, όχι σιωπής. Ο Περικλής Γκιόλιας γραφει για το Σινά που μας καλεί...

                Συντάκτης: Περικλής Γκιόλιας

                Μπορούν να δημεύσουν κτίρια. Όχι όμως το φως, την προσευχή, την Ιστορία. Το Σινά είναι άβατο της ψυχής μας. Όποιος απλώνει χέρι εκεί, απλώνει χέρι στην καρδιά μας..

                Το Σινά τώρα μας καλεί.

                Στην έρημο εκείνη υψώθηκε ο Λόγος. Χτίστηκε η πίστη. Φυλάχτηκε η παράδοση.
                Αν σήμερα δεν σταθούμε δίπλα του, ποιοι είμαστε;

                Είναι ώρα ευθύνης. Όχι σιωπής.

                Οι ρίζες δεν ξεριζώνονται…

                Η Μονή Σινά είναι ρίζα. Ελληνική, ορθόδοξη, πανανθρώπινη. Δεν ξεριζώνεται από διατάγματα. Δεν σβήνεται από χάρτες. Αν το ξεχάσουμε, ας ξεχάσουμε και εμάς.

                Το Σινά είναι φάρος.

                Η Μονή του Θεού δεν είναι “ιδιοκτησία”. Είναι αποστολή. Είναι φάρος της Ορθοδοξία και του Ανθρώπου. Κι όποιος πάει να σβήσει τον φάρο… απλώς δεν ξέρει τι φωτιά θα ανάψει…

                Το Σινά δεν είναι ένα «ακίνητο». Δεν είναι οικόπεδο, δεν είναι γραφείο διαχείρισης περιουσίας. Είναι έρημος ιερή, φλόγα πίστης, τόπος αποστολής. Είναι εκεί όπου η προσευχή δεν σίγησε για πάνω από 17 αιώνες. Εκεί που σώθηκαν χειρόγραφα, ψυχές, άνθρωποι και αξίες. Και σήμερα, αυτή η κιβωτός της Ορθοδοξίας, του Ελληνισμού, της ανθρωπιάς, αντιμετωπίζεται σαν να είναι απλώς μια ιδιοκτησία προς διαχείριση.

                Η δήμευση της περιουσίας της Ιεράς Μονής Σινά από την αιγυπτιακή κυβέρνηση δεν είναι απλώς μια κρατική πράξη. Είναι πλήγμα. Πλήγμα στη μνήμη, στην πίστη, στον πολιτισμό. Είναι πλήγμα στην καρδιά της Ρωμιοσύνης.

                Όταν δεν υπερασπιζόμαστε τα Ιερά μας, γινόμαστε συνεργοί στην απώλειά τους. Όταν σιωπούμε μπροστά στην αποκαθήλωση της Ιστορίας, την αποδεχόμαστε.

                Το Σινά μας καλεί. Όχι για διαμαρτυρία μόνο. Αλλά για μαρτυρία. Για να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τι κρατάμε, και τι είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε.

                Η πίστη μας δεν δημεύεται. Η μνήμη μας δεν εκχωρείται. Η παράδοσή μας δε διαπραγματεύεται.

                Ό,τι συμβαίνει στη Μονή Σινά δεν είναι μακριά. Είναι μέσα μας. Και είναι η ώρα να το φωνάξουμε.

                sportime.gr 29 Μάι 2025 

                makkavaios.blogspot 


                Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/06/blog-post.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Τά παιδιά μας δεν μας ακούν…! Τι να κάνουμε; Πως να μιλάμε και να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας…! Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Πρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.



                 Υπάρχουν πολλές παιδαγωγικές μέθοδοι και θεωρίες, για το πώς πρέπει να μιλάμε, να φερόμαστε καί να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας γενικά, αλλά ιδιαιτέρως όταν περνούν τις δύσκολες ηλικίες τής αμφισβήτησης και της αντίδρασης έναντι των γονέων τους (πολλές φορές έναντι και του Θεού). Οι περισσότερες εξ αυτών αναφέρουν ότι όλη η ενήλικη ζωή ενός παιδιού στην ουσία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη βρεφική και παιδική του ηλικία1 και από την οικογενειακή του ζωή, χωρίς βέβαια να αναιρείται και να μηδενίζεται η προσωπική ελευθερία, το αυτεξούσιο, η προσωπικότητα και οι μετέπειτα επιλογές του κάθε παιδιού. Στούς «Αδελφούς Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφσκι, ο Στάρετς Ζωσιμάς αναφέρει το εξής σημαντικό: «Απ’ το πατρικό μου απεκόμισα μονάχα τις πολυτιμότερες αναμνήσεις, γιατί δεν υπάρχουν πολυτιμότερες αναμνήσεις για τον άνθρωπο απ’ τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας στο πατρικό του σπίτι, κι αυτό γίνεται πάντα, αρκεί να ....βασιλεύει στήν οικογένεια έστω κι ελάχιστη ομόνοια κι αγάπη».2 Πρίν χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματος στο Άγιον Όρος, επισκέφθηκα τον Άγιο Παΐσιο τόν Αγιορείτη († 12 Ιουλίου). Μεταξύ των άλλων τον ρώτησα, πως να μιλάμε καί να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας, και ο Γέροντας μου είπε τα εξής: «Οι σύγχρονοι άνθρωποι, παιδί μου, από τότε που βγήκαν τα ηλεκτρονικά ρολόγια, έχουν ξεχάσει πως να κουρδίζουν. Όταν τα παλαιά ρολόγια τα κούρδιζες παραπάνω, έσπαγε το ελατήριό τους. Θέλει τέχνη καί διάκριση πότε και πόσο θα μιλήσεις στο κάθε παιδί. Άλλο είναι δεκτικό και αντέχει περισσότερα, άλλο λιγότερα. Να μιλάς, λοιπόν, στό κάθε παιδί σου όσο αντέχει!». 1. Κάποιες σύγχρονες θεωρίες υπογραμμίζουν τη μεγάλη σημασία που διαδραματίζει η ζωή του εμβρύου στη μήτρα της μητέρας του, από τη σύλληψή του έως τη γέννηση. Αυτό ακριβώς επεσήμαινε πρίν πολλά χρόνια ο θεοφόρος Άγιος Πορφύριος. «Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’τήν ώρα της συλλήψεώς τους. Τό έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναί, ακούει καί βλέπει με τα (αυτιά και τά) μάτια της μητέρας…». (Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, «Βίος και Λόγοι», εκδ. Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά 22003, σελ. 415). 2. www.lingq.com/el/learn-greek-online/courses/1076841/6-ii-b-oliga-peri-tes-epi draseos-13814497/ 10 Αυτή η φωτισμένη παιδαγωγική του Αγίου έχει συνήθως εφαρμογή όσο τα παιδιά μας είναι σχετικά μικρά ή όσο είναι σε κάποιο μεγάλο ή μικρότερο βαθμό δεκτικά. Όταν όμως μεγαλώσουν και δεν ακούν τίποτα και πολλές φορές ξεφεύγουν, τότε τι μπορούμε να κάνουμε; Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς αναλωνόμαστε σε κηρύγματα, φωνές, απειλές και εντάσεις χωρίς αποτέλεσμα. Με καλή πρόθεση, βέβαια, γιατί ανησυχούμε για τη λανθασμένη πορεία τους, μα σχεδόν πάντα μέ ακατάλληλο τρόπο. Καί πάλι θα προστρέξουμε στις αγιασμένες και χαριτωμένες συμβουλές του αγαπημένου μας Αγίου Παϊσίου, μεταφέροντας ένα περιστατικό που μας το εμπιστεύθηκε φιλικό μας πρόσωπο: «Ο μεγάλος γιός τής οικογένειας, στη δύσκολη ηλικία των 18–19 ετών, είχε αρχίσει νά βγαίνει τακτικά τα βράδια με διάφορες παρέες και να ξενυχτά. Έκανε, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, την επανάστασή του. Όπως ήταν φυσικό, αυτή του η συμπεριφορά προβλημάτιζε, ανησυχούσε και στενοχωρούσε τους γονείς του. Έτσι, κάθε φορά που επέστρεφε στο σπίτι περασμένα μεσάνυχτα διαπληκτίζονταν, ιδιαίτερα με τον πατέρα του, χωρίς βέβαια να βρίσκεται μιά λύση. Πήγε, λοιπόν, στενοχωρημένος ο πατέρας στην «Παναγούδα», στό κελλί του Αγίου στο Άγιον Όρος και του ανέφερε το πρόβλημα. Τότε ο Γέροντας του είπε: «Άκου να δείς. Όσο του μιλάς θα τσακώνεστε και δεν πρόκειται νά αλλάξει κάτι. Ίσα-ίσα, από τις ενοχές του, θα βρίσκει αφορμή να τσακώνεστε περισσότερο. Γι’ αυτό τις επόμενες φορές που θα βγεί βράδυ, εσύ θα κάθεσαι να τον περιμένεις, όσο αργά και εάν γυρίζει. Θα κάνεις τήν προσευχή σου, κανένα κομποσκοίνι και θα διαβάζεις κάποιο πνευματικό βιβλίο. Κι όταν μπαίνει στο σπίτι, θα του λές: “Γύρισες παιδί μου; Είσαι καλά;” και αφού τον καληνυχτίζεις θα πηγαίνεις να κοιμηθείς». Έτσι κι έκανε ο πατέρας. Το πρώτο βράδυ που γύρισε πολύ αργά ο γιός, βρήκε τον πατέρα του να τον περιμένει κάνοντας προσευχή. Μόλις τον είδε ετοιμάσθηκε για καβγά… Μα έμεινε έκπληκτος, όταν ο πατέρας του, αφού τον ρώτησε εάν είναι καλά, τον καληνύχτισε και πήγε γιά ύπνο, χωρίς να αρχίσει τις φωνές και τις παρατηρήσεις! Αυτό έγινε αρκετές φορές. Και κάθε φορά ο γιός ήταν έτοιμος για καβγά, όμως ο πατέρας δεν του έδινε την αφορμή. Ώσπου, σιγάσιγά σταμάτησε να ξενυχτά, περιόρισε τις πολλές εξόδους του και επέστρεφε στο σπίτι φυσιολογικές ώρες. Η παιδαγωγική των Αγίων Πατέρων μας, όπως του Αγίου Παϊσίου, βασίζεται στην προσευχή και στη βοήθεια του Θε­ 11 ού. Η προσευχή των γονέων και ιδιαίτερα της μητέρας στο Χριστό καί τήν Παναγία μας δρά σαν βάλσαμο στις ψυχές των παιδιών μας καί τίς μαλακώνει. Άλλωστε, αυτό συνιστούσε και ο Άγιος Πορφύριος († 2 Δεκεμβρίου) στους γονείς που τα παιδιά τους αντιδρούσαν και επαναστατούσαν έναντι του Θεού και των γονέων τους: «Νά τα λέτε στό Θεό. Να τους μιλάτε με την προσευχή. Να τα λέτε στο Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους!».3 Τίς περισσότερες φορές τα πολλά λόγια, τα κηρύγματα και οι νουθεσίες είναι περιττά και μάλιστα όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση μέ τίς πράξεις μας. Η παιδαγωγική είναι σε τελική ανάλυση η επιστήμη τής διάκρισης, αλλιώς κουράζει τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά, τα οποία αισθάνονται ότι καταπιέζονται.4 Και μπορεί όντως, στίς περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις, αυτό το αίσθημα της καταπίεσης να οφείλεται στον εγωισμό των ίδιων των παιδιών, αλλά και στήν επίδραση του περιβάλλοντος, όμως με την προσευχή, την ταπείνωση καί τη μετάνοια των γονέων έρχεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος καί αγκαλιάζει τις μπερδεμένες και τραυματισμένες ψυχές των παιδιών, τίς δροσίζει «ως δρόσος Αερμών»,5 τις αλλοιώνει και τις θεραπεύει. Δέν θα πρέπει να λησμονούμε ότι τα παιδιά δεν είναι δικά μας, αλλά μοναδικά δώρα του Θεού, που μας τα εμπιστεύθηκε για να τα οδηγήσουμε κοντά Του, και θα δώσουμε λόγο στο Θεό γι’ αυτά. Πρέπει συνέχεια να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο Δεσπότης Χριστός μας προτρέπει και μας προσκαλεί να Του τα εμπιστευτούμε: «Άφετε τα παιδία καί μή κωλύετε αυτά ελθείν πρός με…».6 «Αλλά για να μπορέσουμε να κατηχήσουμε καλά τα παιδιά μας πρέπει και εμείς να κάνουμε αυτό που θέλει ο Χριστός. Πως θέλουμε τα δικά μας παιδιά να μας υπακούουν, όταν εμείς δεν κάνουμε υπακοή στό θέλημα του Ουρανίου Πατέρα μας; Και όταν λέμε να κάνουμε υπακοή, εννοούμε ότι πρέπει και εμείς να γίνουμε καλοί χριστιανοί και να τηρούμε τις εντολές Του και είναι σίγουρο ότι τα παιδιά μας θα τα προσέχει και θα τα καθοδηγεί ο Ίδιος ο Θεός...».7 Κλείνοντας, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η διαπαιδαγώγηση τών παιδιών μας έχει αφετηρία και τέλος στο δικό μας πνευματικό αγώνα να γίνουμε άγιοι και όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο Θεός. Άλλωστε, αυτή είναι και η προτροπή Του σε καθένα από εμάς, που συνοψίζει το σκοπό της ζωής μας: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι».8 3. Άγιος Πορφύριος, «Βίος και Λόγοι», ό. α., σελ. 429. 4. «Άκου να σου πώ: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάεις. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Άμα διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν θα μεγαλώσουν, θά αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως…». (Άγιος Πορφύριος, «Βίος και Λόγοι», ό. α.). 5. Ψαλμ. 132, 2. 6. Ματθ. 14, 2. 7. Μακαριστός μοναχός π. Ζωσιμάς (1937 – †2010)‧ https://apantaortodoxias. blogspot.com/2011/11/blog-post_1843.html 8. Α΄ Πέτρου 1, 16. https://pefip.gr/wp-content/uploads/2022/12/WEB-%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-176.pdf

                Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2023/03/blog-post_15.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Γέροντας Θαδδαίος: Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση…





                Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση… 

                Τώρα όλα μας είναι πιο ξεκάθαρα. Μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο εκείνο, που ο απόστολος Ιωάννης λέει για μάς’ 



                «οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάνθησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών» (Άποκ. Ιωάννου 9, 20)… 

                «Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους». 

                Τί σημαίνει αυτό; 

                Σημαίνει πως τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, που εξέπεμψαν στον αέρα που αναπνέουμε και στο νερό που πίνουμε… 

                Τα έργα των χεριών μας δημιούργησαν πολλά και διάφορα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι, πως τα τελευταία εκατό χρόνια δηλητηρίασαν τα πάντα, δηλαδή τον αέρα, το νερό και την γη. Όλα! 

                Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας 

                Πνευματικές Συζητήσεις, 

                Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”, 2014


                Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2023/01/blog-post_29.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Μακαρόνια με σάλτσα ντομάτας ,κλασσική αγαπημένη συνταγή!!





                ΥΛΙΚΑ
                1 πακέτο μακαρόνια
                5 ώριμες ντομάτες
                1 κουταλιά σούπας κοφτή πελτέ [προαιρετικά]
                1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο ,η ,τριμμένο στο τρίφτη
                1 ποτηράκι κρασί [ότι έχετε]
                1 κουταλάκι ζάχαρη-αλάτι-πιπέρι
                6-7 κλωναράκια μαιντανό ψιλοκομμένο
                1 φύλλο δάφνη [προαιρετικά]
                τυρί τριμμένο κεφαλοτύρι ,η ,παρμεζάνα
                βούτυρο φρέσκο για τα μακαρόνια [μπορείτε και με λαδάκι]
                λάδι
                ΕΚΤΕΛΕΣΗ
                1]βράζετε τα μακαρόνια,τα στραγγίζετε ,βάζετε στην κατσαρόλα που βράσανε λάδι,η βούτυρο και τα ρίχνετε μέσα και ανακατεύετε
                2]Σε ένα κατσαρολάκι βάζετε το λάδι ,μόλις λίγο ζεσταθεί προσθέστε το κρεμμύδι ανακατεύοντας μέχρι να μαραθεί.Σβήνετε με το κρασί,προσθέτετε τις ντομάτες,τόν πελτέ,την ζάχαρη,αλάτι,πιπέρι,μαιντανό,δάφνη [αν σας αρέσει].Την αφήνετε να σιγοβράσει  μέχρι να δέσει.
                3]Σερβίρετε τα μακαρόνια με την ωραία σάλτσα ντομάτας κι από πάνω ρίχνετε την σαλτσούλα ,και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
                ΜΥΣΤΙΚΟ !!
                Μπορείτε να προσθέσετε στην σάλτσα και ψιλοκομμένη πιπεριά,που θα προσθέσετε μαζί με το κρεμμύδι,[τότε μην βάλετε δάφνη]
                Επίσης μπορείτε να αντικαταστήσετε το μαιντανό με φρέσκο βασιλικό!
                καλή όρεξη !!
                Αφαιρώντας το τυρί έχουμε νηστίσιμο πιάτο.

                https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2011/07/blog-post_08.html
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Αν το έχεις αυτό... σώθηκες!
                Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. Διότι δεν λέει ο Προφήτης· “ίδε, Κύριε, τον κόπον μου”, αλλά “ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου”. Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.
                Ποιός νίκησε το διάβολο; Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει. Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. Αυτός δεν βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα- δεν βλέπει στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό ελάττωμα των ανθρώπων του καιρού μας που δεν αναγνωρίζουμε ο ένας το χάρισμα του άλλου. Ο ένας στερείται πολλά, μα οι πολλοί τα έχουν όλα. Αυτό που έχει ο ένας δεν το έχει ο άλλος. Και, αν αυτό το αναγνωρίζουμε, υπάρχει πολλή ταπείνωση. Γιατί έτσι τιμάται και δοξάζεται ο Θεός, ο οποίος με πολλούς τρόπους στόλισε τους ανθρώπους και έκανε όλα τα δημιουργήματά του άνισα, δηλαδή διαφορετικά. Όχι όπως προσπαθούν οι ασεβείς να φέρουν ισότητα ανατρέποντας την θεία Δημιουργία.
                Ο Θεός «τα πάντα εν σοφία εποίησεν».
                Γι’ αυτό, παιδί μου, τώρα που είναι αρχή φρόντισε να γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου, για να βάλεις θεμέλιο στερεό την ταπείνωση. Φρόντισε να μάθεις την υπακοή, να αποκτήσεις την ευχή. Γι’ αυτό πρώτα γνώριζε, παιδί μου, ότι κάθε αγαθό από το Θεό έχει την αρχή. Δεν γίνεται αγαθός λογισμός που να μην έχει αιτία το Θεό, ούτε πονηρός που να μην έχει αιτία το Διάβολο. Ό,τι καλό λοιπόν διανοηθείς, πεις, κάνεις, όλα είναι της δωρεάς του Θεού. “Παν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι καταβαίνον”. Όλα είναι της δωρεάς του Θεού· δικό μας δεν έχουμε τίποτε.
                Καθένας λοιπόν που επιθυμεί και ζητεί να λάβει τη χάρη, να του δώσει δωρεάν ο Θεός, πρέπει πρώτον να γνωρίσει καλά την ύπαρξή του, το “γνώθι σαυτόν”. Και αυτή είναι η όντως αλήθεια. Γιατί κάθε πράγμα έχει αρχή. Και αν δεν αρχίσεις καλά δεν θα έχεις τέλος καλό.
                Και αρχή λοιπόν και αλήθεια είναι να γνωρίσει κανείς ότι είναι μηδέν – 0 – και εκ του μηδενός δημιουργήθηκαν τα πάντα. “Είπε και εγεννήθησαν ενετείλατο και εκτίσθησαν”. Είπε και έγινε γη. Και αφού πήρε πηλό έπλασε άνθρωπο. Άψυχο, άνουν ένα πήλινο άνθρωπο. Αυτή η ιδία σου ύπαρξη. Αυτό είμαστε όλοι μας. Χώμα και λάσπη. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα σ’ εκείνον που θέλει να λάβει, αλλά και να μένει διαπαντός η χάρη κοντά του. Απ’ αυτό αποκτά την επίγνωση και απ’ αυτό γεννιέται ταπείνωση. Όχι με λόγια μόνο, να ταπεινολογεί, αλλά στηριζόμενος στην πραγματικότητα λέει την αλήθεια: Είμαι χώμα, είμαι πηλός, είμαι λάσπη. Αυτή είναι η πρώτη μητέρα μας. Λοιπόν το χώμα πατιέται, και συ ως χώμα οφείλεις να πατηθείς. Είσαι λάσπη, δεν έχεις καμίαν αξία.
                Σε πετούν εδώ και εκεί, σε κτίζουν από ένα σημείο σε άλλο σε χρησιμοποιούν ως άχρηστη ύλη.
                Και λοιπόν σου «ενεφύσησεν» ο Δημιουργός και σου έδωσε πνεύμα ζωής. Και να, αμέσως έγινες ένας άνθρωπος λογικός. Ομιλείς, εργάζεσαι, γράφεις, διδάσκεις· έγινες ένα μηχάνημα του Θεού. Όμως μη λησμονείς ότι η ρίζα σου είναι το χώμα. Και αν λάβει το πνεύμα αυτός που σου το έδωσε, εσύ πάλι θα κτίζεσαι στα ντουβάρια.
                Γι’ αυτό “μιμνήσκου τα έσχατά σου και ου μη αμαρτήσης εις τον αιώνα”.
                Αυτή είναι η πρώτη αίτια, που όχι μόνον ελκύει τη χάρη, αλλά την πληθύνει και τη συγκρατεί. Αυτή ανεβάζει το νου στην πρώτη θεωρία της φύσεως. Και έξω απ’ αυτή την αρχή βρίσκει μεν κάτι λίγο, αλλά μετά από καιρό θα το χάσει. Γιατί δεν κτίζει σε έδαφος στερεό, αλλά προσπαθεί με τρόπους και τέχνη.
                Λες λόγου χάριν είμαι αμαρτωλός! Αλλά εσωτερικά πιστεύεις ότι είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να αποφύγεις την πλάνη. Η χάρη θέλει να μείνει, αλλ’ επειδή ακόμη πρακτικά δεν έχεις βρει την αλήθεια, κατ’ ανάγκη πρέπει να φύγει. Γιατί αναμφίβολα θα πιστέψεις στο λογισμό σου ότι είσαι αυτό το οποίο δεν είσαι, και χωρίς άλλο θα πλανηθείς. Ως εκ τούτου δεν παραμένει η χάρη. Επειδή έχουμε τον αντίπαλο, που είναι τεχνίτης ισχυρός, είναι εφευρέτης κακών, και της κάθε πλάνης δημιουργός. Που αγρυπνεί πλάι μας. Που από φως έγινε σκότος και όλα τα γνωρίζει. Που είναι εχθρός του Θεού και ζητεί όλους να μας κάνει εχθρούς Του. Και εν τέλει είναι πνεύμα πονηρό και εύκολα αναμειγνύεται με το πνεύμα, που μας χάρισε ο Θεός, και παίρνει τη μηχανούλα μας και την κινεί όπως θέλει αυτός. Κοιτάζει, που ρέπει η όρεξη της ψυχής, και με ποιό τρόπο τη βοηθά ο Θεός, και αμέσως σκέφτεται και εκείνος τα ίδια.
                Πηγή: «Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας». Εκδ.: Ι.Μ.Φιλοθέου, Άγ. Όρος -αποσπάσματα σε νεοελληνική απόδοση. (pemptousia.gr) (imverias.blogspot.gr)
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Πώς να κάνω τα παιδιά μου να αγαπήσουν τον Χριστό;
                Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Αν η ζωή σου δεν πάει καλά...
                Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Μάθε λοιπόν, ότι το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις στα πάθη…





                Μάθε λοιπόν, ότι το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις στα πάθη, δεν οφείλεται στη δική σου αρετή, αλλά στη χάρη του Θεού, που σε βαστάζει στα χέρια του, για να μη φοβηθείς.



                Αυτά να σκέφτεσαι τον καιρό της πνευματικής χαράς σου, και όταν αρχίζεις να υψηλοφρονείς, είπε ο άγιος …αυτός πατέρας μας, κλάψε και δάκρυσε …και να θυμάσαι συνεχώς τα πρότερα παραπτώματα σου, στα όποια έπεσες με την παραχώρηση του Θεού.

                Κάνε έτσι, για να αποκτήσεις ταπείνωση και να γλιτώσεις από την πτώση.

                Όμως και πάνω στις πτώσεις σου, μην απελπισθείς, αλλά με ταπεινούς λογισμούς εξιλέωσε το Θεό και άφησε τον να συγχωρήσει τα αμαρτήματα σου.

                Όσιος Ισαάκ ο Σύρος  

                psigmataorthodoxias3.wordpress , akrovolistishellas.blogspot.com


                Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/05/blog-post_376.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Ταράζει τα νεύρα

                Η υπερηφάνεια ταράζει τα νεύρα, θερμαίνει το αίμα, διεγείρει τη φαντασία, συντηρεί τη ζωή της πτώσεως. 
                Η ταπείνωση γαληνεύει τα νεύρα, κατευνάζει την κυκλοφορία του αίματος, καταπαύει την ονειροπόληση, τερματίζει τη ζωή της πτώσεως, δίνει τη ζωή που έφερε ο Ιησούς Χριστός.

                Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ πηγή

                Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2016/04/blog-post_75.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!