Πώς κόβεται το κάπνισμα κατά τους πατέρες (Α'-Μέρος)


Ανάγνωση σε 7.2 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
"Εαν το κάπνισμα ήταν από τον Θεό, τότε ο άνθρωπος θα ήταν εξοπλισμένος με έναν καπνοδόχο." π. Βησαρίων Γιοργκουλέσκου 
1) Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης 
Το 1919, ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, πέρασε από τη Ρωσία, όπου και επισκέφθηκε διάφορες μονές. Σ’ ένα από τα ταξίδια του με τραίνο, καθόταν απέναντι από ένα έμπορο. Αυτός άνοιξε μπροστά του μια ταμπακιέρα και του προσέφερε τσιγάρο «φιλικά», ίσως ειρωνικά, αφού ο άθεος κομμουνισμός είχε ήδη επικρατήσει, μα πάνω απ’ όλα δοκιμαστικά για το φρόνημα του ασκητού.

Ο άγιος Σιλουανός ευχαρίστησε το συνεπιβάτη του και αρνήθηκε την προσφορά. Τότε ο έμπορος ρώτησε αν ο λόγος της άρνησης ήταν η θεώρηση του καπνίσματος ως «αμαρτία». Πρόσθεσε δε, ότι κατ’ αυτόν το κάπνισμα βοηθάει στην πολυάσχολη ζωή, αφού είναι αναγκαίο να σταματάει κανείς την ένταση στην εργασία και να αναπαύεται για λίγα λεπτά. Επίσης ανέφερε ότι διευκολύνει την επαγγελματική ή τη φιλική συνομιλία και γενικά τη ροή της ζωής. Συνέχισε δε, να προσθέτει και άλλα πλεονεκτήματα του καπνίσματος για να πείσει τον ασκητή.
Ο άγιος άκουγε αμίλητος και κάποια στιγμή είπε στο συνεπιβάτη του· «Κύριε πριν καπνίσετε προσευχηθείτε κάθε φορά λέγοντας το ‘Πάτερ ημών’». Ο έμπορος απάντησε ότι αυτό φαινόταν σ’ αυτόν ανάρμοστο.

Ο άγιος Σιλουανός τότε είπε· «Κάθε έργο προ του οποίου δεν αρμόζει η ατάραχος προσευχή καλύτερα να μη γίνεται». 

Πηγή: Κων/νου Μαμμά, «Κάπνισμα; Οι επιπτώσεις του στην υγεία και οι τρόποι διακοπής του». Αθήνα

2) Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
«Ο άνθρωπος έχει διαστρέψει την ηδονή των αισθήσεων. Για την όσφρηση και την γεύση ανακάλυψε έναν βρωμερό και πικρό καπνό που τον τραβάει σχεδόν συνεχώς στο στήθος του. Έτσι χαλάει τον αέρα εντός και εκτός της κατοικίας του και διαποτίζεται ο ίδιος από αυτήν την βρώμα. Ο καπνός που καταπίνουν κάνει κακό όχι μόνο στην υγεία αλλά και στην λεπτότητα της συναίσθησης της καρδιάς, κοινωνόντας σ'αυτήν τον σαρκικό χαρακτήρα, την χοντράδα της και την υποδούλωση των αισθήσεων

3) Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα
Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγια Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του. Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες. Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβροσίου και με επιστολή του ζήτησε να του υποδείξει τον τρόπο που θα καταπολεμήσει το πάθος του.

Σε γράμμα του με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1888 ο όσιος Αμβρόσιος απάντησε στον Αλέξιο Μαγιόρωφ τα εξής: «Γράφεις ότι δεν μπορείς να κόψης το κάπνισμα! Αυτό που είναι αδύνατο για τον άνθρωπο, είναι δυνατό με τη βοήθεια του Θεού. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποφασίσεις με σταθερότητα να απαλλαγής απ' αυτό, αφού αναγνωρίζεις την ζημία που προξενεί στην ψυχή και στο σώμα σου. Διότι ο καπνός εξασθενίζει την ψυχή, αυξάνει και δυναμώνει τα πάθη, σκοτίζει το νου και καταστρέφει σιγά-σιγά τη σωματική υγειά με έναν αργό θάνατο. Ταυτόχρονα οι πνευματικές ασθένειες της οξυθυμίας και μελαγχολίας εμφανίζονται στην ψυχή σαν συνέπεια του καπνίσματος. Σε συμβουλεύω να χρησιμοποίησης πνευματική θεραπεία για την καταπολέμηση του πάθους σου. Να κάνης λεπτομερή εξομολόγηση όλων των αμαρτιών που διέπραξες από την ηλικία των επτά χρόνων έως σήμερα και να μεταλάβεις τα Άχραντα Μυστήρια. Κάθε μέρα να διαβάζεις όρθιος ένα ή περισσότερα κεφάλαια του Ευαγγελίου. Μόλις αρχίζει να εμφανίζεται η αποθάρρυνση και η απελπισία, να διαβάζεις και πάλι μέχρι να περάσει. Αν ξαναεμφανισθεί, άρχισε πάλι την μελέτη του Ευαγγελίου. Ή, αν θέλεις, πήγαινε σε κάποιον απομονωμένο χώρο και κάνε τριάντα τρεις εδαφιαίες μετάνοιες σε ανάμνηση της επίγειας ζωής του Κυρίου και προς τιμή της Αγίας Τριάδος».

Μόλις έλαβε το γράμμα ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς το διάβασε και «άναψε ένα τσιγάρο», όπως εξηγεί ο ίδιος σε ιδιόγραφο σημείωμά του. «Άρχισα να το καπνίζω, αλλά ένιωσα ξαφνικά ένα φοβερό πονοκέφαλο και μια απέχθεια προς το καπνό του τσιγάρου. Εκείνο το βράδυ δεν κάπνισα. Την επόμενη ημέρα τέσσερις φορές άρχισα να καπνίζω μηχανικά και από συνήθεια. Δεν μπορούσα όμως να καταπιώ τον καπνό, γιατί με έπιανε δυνατός πονοκέφαλος. Έτσι έκοψα το κάπνισμα με ευκολία. Τα δυο προηγούμενα χρόνια δεν είχα μπορέσει να απαλλαγώ από το κάπνισμα, όσο κι αν είχα πιέσει τον εαυτό μου. Παρ` όλο που η υγεία μου επιδεινώθηκε σοβαρά, συνέχισα να καπνίζω γύρω στα 75 τσιγάρα την ημέρα. Όταν λοιπόν άρχισα να αισθάνομαι άρρωστος και ανίκανος να ξεριζώσω το πάθος μου, ακολούθησα τις συμβουλές των φίλων μου και κατέφυγα στο στάρετς Αμβρόσιο. Με ειλικρινή μετάνοια του ζήτησα να προσευχηθεί για μένα. Αργότερα, όταν πήγα να τον ευχαριστήσω, ο πατήρ Αμβρόσιος άγγιξε με το ραβδί του το κεφάλι μου που πονούσε και από εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνομαι πια κανενός είδους πονοκέφαλο.

Πηγή: Αγιορείτικη Μαρτυρία. Τριμηνιαία έκδοση Ιεράς Μόνης Ξηροποτάμου, Τεύχος 6

4) Γέροντας Ιλαρίωνας Αργκάτου 
-Γέροντα το κάπνισμα είναι πάθος,είναι αμαρτία;

-Όταν καπνίσεις μία φορά είναι αμαρτία, εαν το κάνεις συνέχεια γίνεται πάθος. Γιατί; Επειδή είναι κάτι που δεν ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση. Δεν είναι όπως το φαγητό. Είναι κάτι επιπλέον και δεν μπορείς να είσαι και με τον Θεό και με το κάπνισμα.

Έρχονται πιστοί να εξομολογηθούν και μου λένε ότι νηστεύουν και ότι προσεύχονται. ''Ναι, τους λέω, αλλά όλα αυτά τα γεμίζετε με καπνό''. Πρέπει να είσαι ελευθερος από οτιδήποτε και εαν είσαι ελευθερος από οτιδήποτε είσαι ελευθερος και από το κάπνισμα.

...Πολλοί άγιοι,στους οποίους φανερώθηκε η κόλαση, αισθάνθηκαν εκεί μία μυρωδιά πολύ άσχημη. Σε άλλους αγίους ο ψυχοκτόνος έχθρός τους έφερε πειρασμούς υπό την μορφή πολύ άσχημων μυρωδιών, τόσο άσχημων που δεν μπορούσαν να σταθούν στον τόπο που βρισκόνταν. Όταν όμως εμφανίστηκαν σε αυτούς άγγελοι φωτός αυτοί δεν έβγαζαν από την μύτη τους φωτιές και καπνούς.

Κρίμα για τα παιδιά που πρέπει να αναπνέουν τον γεμάτο καπνό αέρα από τα τσιγάρα των γονιών τους. Αυτά μένουν στο σπίτι με δαίμονες και όχι με γονείς, αφού μόνο οι δαίμονες βγάζουν από την μύτη και από το στόμα καπνό. Αυτό το περιγράφει καλύτερα ο Αγ. Αντώνιος όταν διηγείται πως του εμφανίστηκε ο διάβολος. "Έλεγε, πως πολλές φορές φαίνονται όπως φανέρωσε ο Κύριος τον διάβολο εις τον Ιώβ, λέγοντας του:

«Λάμπουν τα μάτια του ως είδος εωσφόρου - σαν ήλιος χαραυγής.

Από το στόμα του πηδούν λαμπάδες αναμμένες κι' εκσφενδονίζονται φωτιάς κομμάτια, απ' τα ρουθούνια του βγαίνει καπνός, όπως από καμίνι που σιγοκαίγεται με -πυρακτωμένα κάρβουνα. Είναι η ψυχή του θράκα αναμμένη και φλόγα βγαίνει απ' το στόμα του»

Έτσι και εσείς, δίπλα στους δαίμονες, θα δώσετε λόγο για την άσχημη μυρωδιά με την οποία γεμίσατε τους συνανθρώπους σας και τα προβλήματα υγείας που τους προκαλέσατε.

Καπνιστή. Όταν έρχεται ο διάβολος και σου λέει ''πάρε ένα τσιγάρο ακόμη'' να σκεφτείς πόσο ωραία είναι η ζωή και πόσο κακό κάνει το τσιγάρο και να σκεφτείς ότι μπορεί μετά από μία ώρα η ψυχή σου να βρεθεί μπροστά στον Χριστό και να σου ζητήσει τον λόγο γι' άυτήν την αμαρτία. Σταμάτα το τσιγάρο και προσευχήσου, προσευχήσου ξανά και ξανά.

Και εσείς που δεν καπνίζεις, μην αμαρτάνεις ούτε εσύ. Μην κατακρίνεις και μην κατηγορείς όταν βλέπεις έναν δούλο του τσιγάρου, ούτε με την σκέψη σου. Εαν είναι φίλος ή συγγενής σου πλησίασε τον και συμβούλευσέ τον. Μην επιμένεις και μην γίνεσαι ενοχλητικός για να μην σε μισήσει ο καπνιστής. Ξέρεις πως θα τον βοηθήσεις καλύτερα; Προσευχήσου γι' αυτόν συνεχώς.

*****
-Πάτερ τι συμβαίνει με αυτούς που καπνίζουν;

-Σε αυτούς που καπνίζουν έρχονται οι δαίμονες και καπνίζουν τον χιτώνα του βαπτίσματος με τον καπνό της κόλασης. Οι δαίμονες θα φέρουν μαρτυρία για τον καπνό που κάπνισε κάποιος και στην κόλαση οι καπνιστές θα βρίσκονται στον καπνό. Αυτό που τους αρέσει εδώ στη γη θα το έχουν και εκεί αλλά θα βασανίζονται. Η αίσθηση της ευχαρίστησης θα εξαφανιστεί. Αυτό που σου προκαλούσε ευχαρίστηση στην γη εκεί θα σε βασανίζει. Σου άρεσε ο καπνός του τσιγάρου όσο ζούσες,αιώνια θα πνίγεσαι στον καπνό.

*****
-Πάτερ γιατί το κάπνισμα είναι αμαρτία αφού η Αγία Γραφή δεν αναφέρει τίποτα;

-Η αμαρτία του καπνίσματος ισοδυναμεί με την αυτοκτονία. Αυτοκτονείς επειδή δηλητηριάζεις το σώμα σου με καπνό, τα κύτταρα αδυνατίζουν και πεθαίνεις πριν την ώρα σου. Εαν αρρωστήσεις από καρκίνο του πνεύμονα εξαιτίας του καπνίσματος, μόνος σου και συνειδητά προκαλείς την ασθένεια και επισπεύδεις τον θάνατό σου.

5) Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν 
 -Οι χριστιανοί ομολογούν και πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών.Πώς λοιπόν να περιφρονήσουμε το σώμα με το οποίο θα αναστηθούμε;

Κάποιοι μαθητές μου ομολόγησαν ότι παράτησαν το πάθος του καπνίσματος όταν πηγαίνοντας σε κάποιο μοναστήρι άκουσαν έναν δαιμονισμένο να φωνάζει:  «Δεν θέλω λιβάνι, θέλω καπνό από τσιγάρο»!

Ο γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν έλεγε ότι δεν αφήνει τους καπνιστές να κοινωνήσουν και ούτε τους διαβάζει την συγχωρητική ευχή. (Καθηγ. Λαουρέντσιου Ντουμίτρου) 

6) Γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ 
-Ο γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ δεν τόνιζε το πάθος αυτό περισσότερο από τα άλλα πάθη. Θυμάμαι ερχόνταν στο μοναστήρι μία Γαλλίδα που είχε γίνει ορθόδοξη. Καμία φορά έβγαινε έξω για να καπνίσει κάποιο τσιγάρο. Μετά μου έλεγε: «Αισθάνομαι σαν μία πόρνη, πως να ξεφύγω από τον καπνό;» Το ήθελε πολύ. Τότε της είπα (πιστεύω ότι της το είπε και ο γέροντας Σοφρώνιος):

«Άφησέ το αυτό τώρα. Έχεις άλλα προβλήματα». Εκείνη την εποχή είχε διάφορα προβλήματα και το κάπνισμα ήταν ένα πρόσθετο βάρος επειδή ήθελε να το κόψει.

Τελικά αυτή και άλλοι πολλοί το έκοψαν. Δεν είναι απαραίτητα αυτό το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι να πλησιάσεις τον Θεό. Να επιθυμείς να είσαι κοντά Του. Εαν ξέρεις ότι ο Θεός σε αγαπάει και με το τσιγάρο στο στόμα, τότε ίσως κάποια στιγμή να σου έρθει μία ιερή ντροπή, όχι μία ανθρώπινη ντροπή και να το παρατήσεις με αηδία, με αηδία ιερή και σωτήρια.

-Γνώρισα έναν Μολδαβό ο οποίος συχνά ταξιδεύει στην Ρωσία. Μου έλεγε ότι εκεί γνώρισε έναν Ρώσο γιατρό ο οποίος έχει 24 παιδιά με μία μόνο γυναίκα και υιοθέτησε και άλλα 4. Πηγαίνει συχνά στην Λαύρα του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ. Εκεί έχει ένα κελί δικό του. Όταν μπαίνει στο κελί μένει μέσα για 4 ημέρες χωρίς φαί, χωρίς ποτό. Κανείς δεν ξέρει τι κάνει εκεί. Όταν βγαίνει από εκεί νομίζει ότι πέρασαν δέκα λεπτά. Η εκκλησία θέλει να τον κάνει ιερέα αλλά εκείνος αρνείται. Και έχει μία προσευχή τόσο δυνατή που μία φορά έκανε κάποιους εξορκισμούς με προσευχές απλές που ούτε οι ιερείς δεν μπορούσαν να κάνουν. Μετά από τις προσευχές αυτές βγαίνει έξω και καπνίζει κανένα τσιγάρο. Συγνώμη, με αυτό δεν θέλω να πω ότι επικροτώ το κάπνισμα, αλλά ωστόσο ας υπάρχει καποια ισορροπία. Πρώτα να αγαπήσει κάποιος τον Θεό και όλα τα άλλα θα προστεθούν. (Μαρτυρία του ιερομ. Ραφαήλ Νόικα)

Συνεχίζεται... ΕΔΩ!


Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Εργασία και προσευχή

                      Ανέβηκε κάποτε στο Σινά ένας μοναχός από μακρινή σκήτη και φιλοξενήθηκε στο ησυχαστήριο του Αββά Σιλουανού.
                      Βλέποντας τους υποτακτικούς του να εργάζονται εντατικά, είπε στον Γέροντα κάπως υπεροπτικά: 
                      – Μη εργάζεσθε την απολλυμένην βρώσιν. «Μαρία γαρ την αγαθήν μερίδα εξελέξατο». 
                      – Ο Αββάς Σιλουανός δεν του έδωσε απόκριση. Πρόσταξε τον μαθητή του Ζαχαρία να οδηγήσει τον ξένο σ’ ένα αδειανό κελί και να του δώσει ένα βιβλίο να διαβάσει.
                      Διάβασε αρκετά, κλεισμένος στο κελί ο μοναχός, ώσπου κουράστηκε. Άρχισε να βαριέται και να πεινά. Όταν έφτασε η ενάτη, έβλεπε με λαχτάρα την πόρτα, μήπως φανεί κανένας να τον προσκαλέσει για φαγητό. Μα, σαν είδε πως δεν ερχόταν, αποφάσισε να πάει μόνος να εξετάσει. Βρήκε τον Γέροντα στον κήπο να ποτίζει.
                      - Δεν έφαγαν σήμερα οι αδελφοί, Αββά; τον ρώτησε, αφήνοντας κατά μέρος την ντροπή, αφού τον βασάνιζε η πείνα. 
                      – Βεβαίως έφαγαν, αποκρίθηκε ο Γέροντας.  – Και πως έγινε να λησμονήσετε να φωνάξετε κι εμένα;  – Μα εσύ, τέκνον μου, είπε με απλότητα ο Αββάς Σιλουανός, είσαι άνθρωπος πνευματικός και δεν έχεις ανάγκη από υλική τροφή. Εμείς που έχουμε σάρκα, χρειαζόμαστε τροφή και γι’ αυτό το λόγο, αναγκαζόμαστε ν’ ασχολούμεθα και με υλική εργασία. Εσύ που έχεις διαλέξει την «αγαθή μερίδα», διάβαζες όλη μέρα και, χωρίς άλλο, είσαι τώρα χορτασμένος.
                      Ο μοναχός κατάλαβε το σφάλμα του και ζήτησε συγχώρηση από το Γέροντα.
                      - Μάθε τέκνον μου, του είπε ο σοφός Αββάς, πως κι η Μαρία είχε ανάγκη από τη Μάρθα και δια μέσου εκείνης εγκωμιάστηκε αυτή.

                      Από το Γεροντικό

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_5270.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Καθαροί στο σώμα, καθαροί και στην ψυχή
                      Καθαροί στο σώμα, καθαροί και στην ψυχήπ. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 
                      Γνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν μπορούμε να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό, δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον Θεό, αν δεν έχουμε καθαρότητα. Καθαρότητα ψυχής και σώματος. Διότι οι πιο πολλές αμαρτίες γίνονται δια μέσου του σώματος. Βέβαια, είναι η ψυχή που λειτουργεί, είναι η ψυχή που εκδηλώνεται δια μέσου του σώματος, αλλά όμως συμμετέχει και το σώμα.
                      Όταν αμαρτάνουν τα μάτια μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τ’ αυτιά μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τα χέρια μας, τα πόδια μας, γενικώς το σώμα, αυτό το συγκεκριμένο σώμα, το υλικό σώμα, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν, ας πούμε, παραδίνεται κανείς στο φαγοπότι, πάντοτε και ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν παραδίνεται σε άλλες ευχαριστήσεις, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Και αν ποτέ ο άνθρωπος μπει στον δρόμο της καθαρότητος και αρχίσει να καθαρίζεται, και αρχίσει ο Θεός να τον καθαρίζει, θα καθαρίζει και το σώμα και την ψυχή. Και τα δύο.
                      Όλοι ξέρουμε τον μακαρισμό που είπε ο Κύριος· «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και φυσικά, δεν μπορεί να είναι καθαρή η καρδιά, αν δεν είναι και το σώμα καθαρό. Και δεν μπορεί να είναι καθαρό το σώμα, αν δεν είναι και η καρδιά καθαρή. Οι καθαροί τη καρδία θα δουν τον Θεό. Επειδή ο Θεός θέλει να έλθει σε κοινωνία μαζί μας, θέλει να εμφανισθεί σ’ εμάς, θέλει να κατοικήσει μέσα μας, θέλει να μας γεμίσει με τη Χάρι του, με την παρουσία του, μας καθαρίζει πρώτα και ύστερα έρχεται και μένει μέσα μας ή, όταν έλθει ο Θεός μέσα μας, η Χάρις του, δεν μπορούμε να είμαστε ακάθαρτοι. Καθαριζόμαστε.


                      Όταν κανείς δεν προσέχει και λερώνει το σώμα του, λερώνει την ψυχή του, και να είναι μέσα του ο Θεός, φεύγει. Ή, όπως έχουμε πει, η Χάρις του Βαπτίσματος που έχουμε μέσα μας, υποχωρεί και μένει ανενέργητος. Κοινωνούμε του σώματος και του αίματος του Χριστού. Παίρνουμε μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό, το σώμα του και το αίμα του. Αυτό σημαίνει ότι μένει μέσα μας ο Χριστός δια της Χάριτός του. Μένει, αν είμαστε καθαροί. Μένει, αν προσέχουμε και μένουμε καθαροί. Καθαροί στο σώμα και στην ψυχή.
                      Έχουμε υπ’ όψιν μας μερικούς ανθρώπους που έχουν μια ευαισθησία στην καθαρότητα· την καθαρότητα την υλική, θα λέγαμε. Να έχουν καθαρό σπίτι, να έχουν καθαρά ρούχα, γενικώς να είναι ντυμένοι καθαρά, να κάθονται σε καθαρό μέρος, να κινούνται σε καθαρούς χώρους κλπ. Έχουν μια ευαισθησία. Δεν δέχονται, ας πούμε, δεν μπορούν, δεν αισθάνονται καλά να καθίσουν όπου να ‘ναι, να βρεθούν όπου να ‘ναι ή να ‘χουν τον χώρο τους, το δωμάτιό τους, το γραφείο τους, το σπίτι τους, ας πούμε, ακάθαρτο ή ημιακάθαρτο. Θέλουν να είναι πολύ καθαρό το σπίτι· τα πάντα. Είναι άλλοι βέβαια οι οποίοι δεν πολυδίνουν σημασία.
                      Δεν το εξετάζουμε τώρα από την πλευρά ποιος έχει δίκαιο σ’ αυτό και ποιος δεν έχει, αλλά το χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα, για να καταλάβουμε τα πνευματικά. Στα πνευματικά πρέπει να έχουμε αυτή την ευαισθησία. Να είμαστε καθαροί. Ο άνθρωπος βέβαια δεν μπορεί να είναι καθαρός, ό,τι και να κάνει· ο Θεός τον καθαρίζει. Αλλά ο Θεός αυτό θέλει· να μας καθαρίσει. Όμως εμείς αν δεν προσέχουμε, καθιστούμε τον εαυτό μας ακάθαρτο. Μπορεί να καθαρίζει η νοικοκυρά το σπίτι, αλλά αν δεν προσέχουν τα άλλα μέλη του σπιτιού ή και η ίδια καμιά φορά, το σπίτι είναι πάλι ακάθαρτο.
                      Ο Θεός, εφόσον είμαστε παιδιά του, εφόσον προσευχόμαστε και αναφερόμαστε σ’ αυτόν και καλή ώρα τώρα είμαστε στην εκκλησία, είναι δυνατό να μην το δέχεται αυτό, να μην κλίνει πάνω μας, να μη μας καθαρίζει;


                      Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Συνάξεις Τριωδίου Β’ “, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 236
                      https://www.koinoniaorthodoxias.org/pnemvatiki-zwi/katharoi-sto-soma-katharoi-kai-stin-psixi/

                      Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_14.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Tην περίοδο της Τεσσαρακοστής ο διάβολος πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα!

                      Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα 

                      Ήταν μια ευσεβεστάτη κυρία, η οποία έπασχε από καλπάζουσα μορφή καρκίνου. Οι ιατροί δεν την έδιναν πολύ καιρό ζωής και την συνιστούσαν να τρώει καταλύσιμα, διότι αλλιώς θα πέθαινε πιο γρήγορα, αφού έφτιαχνε και χημειοθεραπείες. 

                      Ήταν περίοδος της Σαρακοστής και αυτή όχι μόνο νήστευε, αλλά και δεν έτρωγε απολύτως τίποτα! Παράλληλα παρακαλούσε την Παναγία να την κάνει καλά. Και πράγματι η γυναίκα αυτή σηκώθηκε στο πόδι και έγινε απολύτως καλά! Πέθανε μετά από μερικά χρόνια από άλλη αιτία. 

                      Διαπιστώνουμε, ότι η δυνατή νηστεία με την δυνατή προσευχή, κάνουν όλα τα θαύματα, αρκεί αυτό να είναι προς όφελος της ψυχής μας.

                      Επειδή η νηστεία (υλική δηλ. αποχή από τα καταλύσιμα και πνευματική δηλ. αποχή από τα αμαρτήματα) εμπεριέχει ταπείνωση και Χάρη, κατακαίει τον διάβολο, με μια φωτιά χειρότερη από αυτήν της κολάσεως! Γι' αυτό ο διάβολος κάνει τα πάντα, ώστε να εμποδίσει τον άνθρωπο να νηστέψει. Ειδικά την περίοδο της Τεσσαρακοστής πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα!

                      Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα


                      apantaortodoxias



                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2020/03/t.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Παπα-Γιώργης Ασπρόπουλος-Ο πρώτος πνευματικός οδηγός του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού




                      Στις 5 Μαρτίου 1929 κοιμήθηκε ο π.Γεώργιος Ασπρόπουλος, ο ενάρετος ιερέας των Λευκών Πάρου, εκείνος που βάπτισε τον πασίγνωστο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή και επέδρασε πολύ θετικά στην μετέπειτα πορεία του.Φτωχός και ταλαιπωρημένος πλήρης όμως ελεημοσυνών και αγαθών έργων. Υπόδειγμα πίστεως και αρετής, λαμπάδα φωτεινή για όλους. Έλιωνε και φώτιζε ταυτόχρονα.Η θυσιαστική του διακονία στην Εκκλησία σε χρόνια πολύ δύσκολα ήταν μία ευεργεσία για τους ενορίτες του και όλους τους παριανούς.Να έχουμε τις ευχές και των δύο.



                      Μέ τα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία που μπορέσαμε μετά δυσκολίας να συγκεντρώσουμε, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε την ιερή προσωπικότητα του εναρέτου ιερέως των Λευκών π. Γεωργίου Ασπροπούλου. Η όντος οσία βιοτή του παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του συγχρόνου του αγίου, Νικολάου Πλανά του Ναξίου.
                      Όλοι οι Άγιοί μας αγωνίσθηκαν επίμονα, με πόθο, ζήλο και αυταπάρνηση για να μιμηθούν τον κοινό Δεσπότη και αγωνοθέτη Χριστό. Γι’ αυτό είναι πολύ φυσικό η ζωή τους να παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες αν και οι συνθήκες που επικρατούσαν στις εποχές που έζησαν ήταν διαφορετικές. Το Ευαγγέλιο όμως παραμένει αναλλοίωτο και ο Ιησούς Χριστός που νέμει τα βραβεία, “ο αυτός εις τους αιώνας”.[…](από τον επίλογο του βιβλίου) 
                      https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_28.html


                      Πηγή: https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/03/blog-post_6187.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Μια Μικρή Ιστορία από τα Αριστουργήματα της Ρωσικής Λογοτεχνίας του Άντον Τσέχωφ


                      Ένας ηλικιωμένος χωρικός μετέφερε την άρρωστη σύζυγό του στο πίσω κάθισμα της άμαξας, που την τραβούσε ένα αδύναμο άλογο, πηγαίνοντας την σε μια μακρινή πόλη για θεραπεία.
                      Στο μακρύ ταξίδι, ο άντρας άρχισε να μιλάει, εκμυστηρευόμενος σαν να μιλούσε στον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα παρηγορούσε την άρρωστη σύζυγό του. Ζούσε μαζί του για σαράντα χρόνια, υπομένοντας κακουχίες, μιζέρια και βάσανα - δουλεύοντας ακούραστα στα χωράφια και διαχειρίζοντας μόνη της όλα τα βάρη του σπιτιού.
                      Ένιωθε ότι ήταν σκληρός μαζί της όλα αυτά τα χρόνια. Συνειδητοποίησε ότι πρέπει να της φέρεται με καλοσύνη και τρυφερότητα, αφήνοντάς την να ακούσει γλυκά και ευγενικά λόγια.
                      Της είπε ότι την αδίκησε και ότι η ζωή της ήταν άδικη, γιατί ποτέ δεν βρήκε χρόνο στην καθημερινότητά του να της προσφέρει έναν ευγενικό, τρυφερό λόγο, ένα ζεστό χαμόγελο αγνό σαν το νερό ή μια στιγμή τρυφερότητας!
                      Καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, μιλούσε με θλίψη και λύπη, τα λόγια του χάραζαν βαθιές αυλακώσεις στην ανθρώπινη ψυχή - σαν νερό που πέφτει σταθερά πάνω στην πέτρα. Επιδίωξε να την αποζημιώσει -μέσω των λέξεων- για την αγάπη, τη ζεστασιά και την τρυφερότητα που στερούσε για σαράντα χρόνια. Έδωσε υποσχέσεις, διαβεβαιώνοντάς την ότι θα εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες της τα επόμενα χρόνια...
                      Φτάνοντας στην πόλη, κατέβηκε από το μπροστινό κάθισμα για να την μεταφέρει στην αγκαλιά του -για πρώτη φορά στη ζωή του- στον γιατρό. Αλλά την βρήκε άψυχη. Ήταν κρύα, ένα απλό πτώμα. Είχε πεθάνει στο δρόμο - πριν ακούσει τα γλυκά και θλιβερά λόγια του!
                      Εδώ, η ιστορία του πόνου τελειώνει -που έγραψε ο Τσέχωφ- αφήνοντάς μας σαν τον παλιό χωριάτη, μιλώντας στον εαυτό μας αλλά μόνο αφού είναι πολύ αργά.
                      Τα λόγια δεν είναι πλέον χρήσιμα...
                      Έχουν χάσει το νόημά τους!
                      Συνειδητοποιούμε μόνο την αξία των γύρω μας στο τέλος!
                      Το να δίνεις ένα λουλούδι τη σωστή στιγμή είναι καλύτερο από το να προσφέρεις όλα όσα έχεις όταν είναι πολύ αργά.
                      Το να λες μια καλή κουβέντα την κατάλληλη στιγμή είναι καλύτερο από το να γράφεις ένα ποίημα αφού τα συναισθήματα έχουν σβήσει.
                      Δεν ωφελεί πράγματα που έρχονται πολύ αργά - όπως ένα φιλί συγγνώμης στο μέτωπο των νεκρών.
                      "Μην καθυστερείς τα όμορφα πράγματα... γιατί μπορεί να μην ξανάρθουν ποτέ.''                      πηγή

                      Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_31.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Ο Θεός είπε στον πιστό Αβραάμ ότι αν υπήρχαν δέκα δίκαιοι στα Σόδομα, θα έσωζε ολόκληρη την πόλη χάριν αυτών των δέκα. Ωστόσο, μόνον ένας δίκαιος βρέθηκε, ο Λωτ, και αυτός ήταν ξένος! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς





                      «Ο Λωτ, ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος εν μέσω πολλών ανόμων, και ζούσε στα Σόδομα με την σύζυγό του και τις δύο θυγατέρες του. Ο πιστός Αβραάμ ρώτησε τον Θεό: μή συναπολέσης δίκαιον μετά ασεβούς και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής; (Θα καταστρέψεις τον δίκαιο με τον ασεβή;) (Γένεση 18:23). Ο Θεός απάντησε τότε στον πιστό Αβραάμ ότι όχι μόνο δεν θα κατέστρεφε τον δίκαιο, αλλά αν υπήρχαν δέκα δίκαιοι σε αυτήν την πόλη, θα έσωζε ολόκληρη την πόλη χάριν αυτών των δέκα. Ωστόσο, μόνον ένας δίκαιος άνθρωπος βρέθηκε στα Σόδομα, ο Λωτ, και αυτός ήταν ξένος! Ακριβώς όπως πριν από τον κατακλυσμό υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος στον κόσμο, ο Νώε, έτσι και πριν από την καταστροφή των Σοδόμων υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος σε αυτήν την πόλη, ο Λωτ. Ο Λωτ ήταν όμοιος με τον θείο του τον Αβραάμ σε κάθε αρετή, κυρίως δε στην υπακοή του προς τον Θεό και στη φιλοξενία του. Οι Σοδομίτες τον μισούσαν, επειδή ήταν ξένος και ακόμη περισσότερο, επειδή ήταν δίκαιος.

                      Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους προέτρεψε ο Λωτ. Αποκάλεσε αδελφούς του τους διεφθαρμένους ανθρώπους, για να τους ηρεμήσει και να τους υπενθυμίσει να μην διαπράξουν κακό, προκειμένου να τους σώσει. Αλλά τα αδελφικά λόγια του τους προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη οργή. Ο Λωτ κρίθηκε άξιος να τον επισκεφτούν οι άγγελοι του Θεού και να τον ελευθερώσουν από αυτή τη διεφθαρμένη πόλη, της οποίας οι μεγάλες αμαρτίες έφθαναν σαν κραυγή μέχρι τον Θεό. Και οι διεφθαρμένοι Σοδομίτες επιτέθηκαν στο σπίτι του Λωτ με πονηρό σκοπό, για να μολύνουν την ιερότητα της φιλοξενίας.

                      Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους ζήτησε ο Λωτ. Αλλά γιατί να ακούσουν οι αποκτηνωμένοι αυτοί έναν άνθρωπο, αφού δεν φοβόταν τον Θεό; Αυτός είναι ο λόγος που οι άγγελοι του Θεού τους τιμώρησαν με τύφλωση: τους δε άνδρας τούς όντας επί της θύρας του οίκου επάταξαν εν αορασία από μικρού έως μεγάλου, (Και τιμώρησαν τους ανθρώπους που ήταν στην πόρτα του σπιτιού με τύφλωση, από μικρού εως μεγάλου (Γένεση 19:11).
                      Τότε οι άγγελοι οδήγησαν τον Λωτ έξω από την πόλη των αδίκων και άφησαν να πέσει καταιγίδα από θειάφι και φωτιά πάνω στην πόλη. Έτσι, η άνομη πόλη χάθηκε, και ο μόνος δίκαιος άνθρωπος στην πόλη σώθηκε· κρείσσων γάρ είς ή χίλιοι (Προτιμότερος είναι ένας δίκαιος άνθρωπος από χίλιους αμαρτωλούς (Σειρ. 16: 3).

                      Ω Δίκαιε Θεέ, Εσύ που ουδέποτε εγκαταλείπεις τον δίκαιο άνθρωπο, διόρθωσέ μας τις αδικίες μας και σώσε μας, Κύριε.

                      Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

                      (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» -Δεκέμβριος)

                      +++

                      Ομιλία για τον Αβραάμ – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

                      «Εγώ δε ειμί γη και σποδός», (Γεν. 18. 27)

                      Αυτά είναι τα λόγια που είπε για τον εαυτό του ο δίκαιος Αβραάμ. Αδελφοί μου, πόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι που καυχώνται για τις γνωριμίες τους με κοσμικούς άρχοντες και άλλους επιφανείς του κόσμου τούτου και έχουν, γι’ αυτό τον λόγο, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους!

                      Ο Αβραάμ αξιώθηκε να συνομιλεί με τον Παντοδύναμο και Αιώνιο Βασιλέα, με τον ίδιο τον Θεό. Εντούτοις, παρέμεινε απαράτρεπτος και αταλάντευτος στην ταπείνωσή του, αποκαλώντας τον εαυτό του γη και σποδό. Ποιός ήταν αυτός ο Αβραάμ, ο οποίος αξιώθηκε εν ζωή μιας τόσο μεγάλης ευλογίας από το Θεό και μιας τέτοιας εξυμνήσεως, μετά το θάνατό του, από τον Παύλο (Γαλ. 3, Εβρ, 11), αλλά και από τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό (Λουκ. 16, 22, Ιωάν. 8, 39);

                      Ήταν ένας χωρικός που είχε όλες τις αρετές και ζούσε σύμφωνα με το νόμο του Θεού, ένας άνθρωπος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, ένας εραστής του δικαίου, ένας εξαιρετικά φιλόξενος και συμπονετικός άνθρωπος, γενναίος, ευπειθής, γνήσιος και ταπεινός.

                      Μολαταύτα, ο Αβραάμ δοξάζεται κυρίως για την πίστη του, μια πολύ δυνατή πίστη! Ο Αβραάμ ήταν ήδη εκατό ετών, όταν ο Θεός του είπε πως η γυναίκα του, στείρα έως τότε, θα γεννούσε έναν γιό. Εκείνος πίστεψε το Θεό. Ακόμη και προτού γεννήσει η Σάρα τον Ισαάκ, ο Θεός είπε στον Αβραάμ: και ποιήσω το σπέρμα σου ως την άμμον της γης (Γεν. 13, 16). Ο Αβραάμ πίστεψε και διόλου δεν αμφέβαλε. Όταν γεννήθηκε ο μοναδικός υιός του Αβραάμ, ο Θεός τον πρόσταξε, ως δοκιμασία, να προσφέρει το μοναχοπαίδι του θυσία. Ο Αβραάμ ετοιμάστηκε για να το κάνει, αλλά ο Θεός την τελευταία στιγμή τον απέτρεψε απ’ αυτή την πράξη. Πόσο πλήρης ήταν η πίστη και τελεία η υπακοή του θαυμάσιου αυτού ανθρώπου στο Θεό! Ως αποτέλεσμα, ο Θεός τον ευλόγησε δαψιλώς και τον έκανε ένδοξο τόσο στη γη όσο και στον ουρανό.

                      Αδελφοί μου, είναι μακάριοι αυτοί που, χωρίς ενδοιασμούς, πιστεύουν στο Θεό και εκπληρώνουν τις άγιες εντολές Του. Η ευλογία του Θεού τους συνοδεύει και στους δύο κόσμους!

                      Ω παντευλόγητε Δημιουργέ μας, ευλόγησε κι εμάς τους αμαρτωλούς και συναρίθμησέ μας ανάμεσα στους εκλεκτούς Σου, οι οποίοι έχουν μερίδιο μαζί με τον Αβραάμ στο Βασίλειό Σου».

                      Απόσπασμα

                      (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – 10 Δεκέμβριος, εκδ. Άθως)

                      πηγή: iconandlight 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_38.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου:Περί καταλαλιάς



                        "Κλίμαξ"
                      ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣΠερί καταλαλιάς
                      1. Κανείς από όσους σκέπτονται ορθά δεν θα έχη, νομίζω, αντίρρησι ότι η καταλαλιά γεννάται από το μίσος και την μνησικακία. Γι΄αυτό και την ετοποθετήσαμε στην σειρά της μετά τους προγόνους της. Καταλαλιά σημαίνει γέννημα του μίσους, ασθένεια λεπτή, αλλά και παχειά∙ παχειά βδέλλα, κρυμμένη και αφανής, που απορροφά και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης. Σημαίνει υπόκρισις αγάπης, αιτία της ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφάνισις της αγνότητος.2. Υπάρχουν κόρες που διαπράττουν αίσχη, χωρίς να κοκκινίζουν. Υπάρχουν και άλλες οι οποίες φαίνονται ντροπαλές, και όμως διαπράττουν, κρυφά, χειρότερα αίσχη από τις προηγούμενες. Κάτι παρόμοιο παρατηρούμε και στα πάθη της ατιμίας. Τέτοιες κόρες είναι η υποκρισία, η πονηρία, η λύπη, η μνησικακία, η εσωτερική καταλαλιά της καρδιάς. Άλλη εντύπωσι δημιουργούν εξωτερικά και άλλος είναι ο στόχος τους.3. Άκουσα μερικούς να καταλαλούν και τους επέπληξα. Και για να δικαιολογηθούν οι εργάτες αυτοί του κακού μου απήντησαν ότι το έκαναν από αγάπη και ενδιαφέρον προς αυτόν που κατέκριναν. Εγώ τότε τους είπα να την αφήσουν αυτού του είδους την αγάπη, για να μη διαψευσθή εκείνος που είπε: «Τον καταλαλούντα λάθρα τον πλησίον αυτού, τούτον εξεδίωκον» (Ψαλμ. ρ΄ 5). Εάν ισχυρίζεσαι ότι αγαπάς τον άλλον, ας προσεύχεσαι μυστικά γι΄ αυτόν και ας μη τον κακολογής. Διότι αυτός ο τρόπος της αγάπης είναι ευπρόσδεκτος από τον Κύριον.
                      4. Επί πλέον ας μη λησμονής και τούτο, και έτσι οπωσδήποτε θα συνέλθης και θα παύσης να κρίνης αυτόν που έσφαλε: Ο Ιούδας ανήκε στην χορεία των μαθητών, ενώ ο ληστής στην χορεία των φονέων. Και είναι άξιο θαυμασμού πως μέσα σε μία στιγμή ο ένας επήρε την θέσι του άλλου!5. Όποιος θέλει να νικήση το πνεύμα της καταλαλιάς, ας επιρρίπτη την κατηγορία όχι στον άνθρωπο που αμάρτησε, αλλά στον δαίμονα που τον έσπρωξε στην αμαρτία. Διότι κανείς δεν θέλει να αμαρτήση στον Θεόν, μολονότι όλοι αυτοπροαίρετα αμαρτάνομε.6. Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετενόησε. Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον εθεωρούσε αγνό, διότι με την μετάνοιά του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.7. Αυτόν που σου κατακρίνει τον πλησίον, ποτέ μη τον σεβασθής, αλλά μάλλον να του ειπής: «Σταμάτησε, αδελφέ. Εγώ καθημερινώς σφάλλω σε χειρότερα, και πως μπορώ να κατακρίνω τον άλλον»; Έτσι θα έχης δύο οφέλη, με ένα φάρμακο θα θεραπεύσης και τον εαυτό σου και τον πλησίον.8. Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων, είναι το να μη κρίνωμε, εφ΄ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου «μη κρίνετε, και ού μη κριθήτε» (Λουκ. στ΄ 37). Όπως δεν συμβιβάζεται η φωτιά με το νερό, έτσι και η κατάκρισις με εκείνον που αγαπά την μετάνοια.9. Ακόμη και την ώρα του θανάτου του, αν ιδής κάποιον να αμαρτάνη, μήτε τότε να τον κατακρίνης. Διότι η απόφασις του Θεού είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Μερικοί έπεσαν φανερά σε μεγάλα αμαρτήματα, κρυφά όμως έπραξαν πολύ μεγαλύτερα καλά. Έτσι εξαπατήθηκαν οι φιλοκατήγοροι, και εκείνο που εκρατούσαν στα χέρια τους ήταν καπνός και όχι ήλιος.10. Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριταί των ξένων αμαρτιών. Εάν είναι αλήθεια, όπως και πράγματι είναι, ότι «έν ώ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. ζ΄ 2), τότε ας είσθε βέβαιοι, ότι για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον είτε ...ψυχικά είτε σωματικά, θα περιπέσωμε σ΄αυτά. Και δεν είναι δυνατόν να γίνη διαφορετικά.11. Όσοι είναι αυστηροί και σχολαστικοί κριταί των σφαλμάτων του άλλου, νικώνται από αυτό το πάθος, επειδή δεν απέκτησαν ακόμη για τα ιδικά τους αμαρτήματα ολοκληρωτική φροντίδα (γνώσι) και μνήμη. Διότι όποιος αφαιρέση «το περικάλυμμα της φιλαυτίας» και ιδή με ακρίβεια τα ιδικά του κακά, για τίποτε άλλο δεν θα φροντίση πλέον στην ζωή του, αναλογιζόμενος ότι ο χρόνος της ζωής του δεν του επαρκεί για να πενθήση τις ιδικές του αμαρτίες, έστω και αν θα εζούσε εκατό έτη, και αν θα έβλεπε ολόκληρο τον Ιορδάνη ποταμό να βγαίνη από τους οφθαλμούς του ως δάκρυ.12. Περιεργάσθηκα καλά την κατάστασι του πένθους και δεν ευρήκα σ΄ αυτήν ίχνος καταλαλιάς ή κατακρίσεως.13. Οι δαίμονες μας σπρώχνουν πιεστικά ή στο να αμαρτήσωμε ή, αν δεν αμαρτήσωμε, στο να κατακρίνωμε όσους αμάρτησαν, ώστε με το δεύτερο να μολύνουν οι κακούργοι το πρώτο. Ας γνωρίζης ότι γνώρισμα των μνησικάκων και φθονερών ανθρώπων είναι και τούτο: Τις διδασκαλίες, τα πράγματα ή τα κατορθώματα του άλλου τα κατηγορούν και τα διαβάλλουν με ευχαρίστησι και ευκολία, (νικημένοι και) καταποντισμένοι άθλια από το πνεύμα του μίσους.14. Είδα μερικούς οι οποίοι μυστικά και κρυφά διαπράττουν σοβαρώτατα αμαρτήματα, και στηριζόμενοι στην υποκριτική καθαρότητά τους, επιτιμούν με αυστηρότητα αυτούς που υποπίπτουν σε μερικά μικρά σφάλματα, τα οποία και φανερώνουν.15. Η κρίσις είναι αναιδής αρπαγή του δικαιώματος του Θεού, ενώ η κατάκρισις όλεθρος της ψυχής αυτού ο οποίος κατακρίνει.16. Όπως η «οίησις» και χωρίς να υπάρχη άλλο πάθος, μπορεί να καταστρέψη τον άνθρωπο, έτσι και η κατάκρισις, εάν και μόνη υπάρχη μέσα μας, μπορεί να μας καταστρέψη ολοσχερώς, αφού άλλωστε και ο Φαρισαίος εκείνος της παραβολής εξ αιτίας αυτής κατεδικάσθη.17. Ο καλός «ραγολόγος» τρώγει τις ώριμες ρώγες των σταφυλιών και δεν πειράζει καθόλου τις άγουρες. Παρόμοια ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια, ενώ ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες. Γι΄ αυτόν μάλιστα έχει λεχθή: «Εξηρεύνησαν ανομίαν, εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις» (Ψαλμ. ξγ΄ 7).18. Μη κατακρίνης και όταν ακόμη βλέπης κάτι με τους ίδιους τους οφθαλμούς σου, διότι και αυτοί πολλές φορές εξαπατώνται.Βαθμίς δεκάτη! Όποιος την κατέκτησε είναι εργάτης της αγάπης ή του πένθους.
                      από το βιβλίο "Κλίμαξ"Ι.Μ.Παρακλήτου
                      πηγή:εδώhttps://imverias.blogspot.com/2012/10/blog-post_12.html

                      Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2025/03/blog-post_14.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς, Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
                      Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου ψυχούλα Α.
                      Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας.
                      Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα.
                      Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς.
                      Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω.
                      Για να σου δώση ο Θεός τέτοιον μεγάλον σταυρόν, πάει να πη ότι τον αξίζεις. Σου ανήκει, σου πρέπει.
                      Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς.
                      Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνον που τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετήν, την υπομονήν.
                      Οι πρώτοι μάρτυρες μίαν φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν.
                      «Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν», λέει η Θεία Γραφή (Ρωμ. 8:36).
                      Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμον, αλλά φανεροί στον Θεόν.
                      Ω!! Μακαρία ψυχή Α.
                      Μαθήτρια γνησία του Χριστού.
                      Ο γλυκύτατός σου Νυμφίος ανέβηκε στον Γολγοθά, στον Σταυρόν. Και εσύ κάθε μέρα και κάθε ώρα σταυρώνεσαι.
                      Φαντάζομαι πόσο θα προσεύχεσαι, με πόσα δάκρυα θα παρακαλάς Αυτόν, ίνα φωτίση η Αγαθότης Του και αυτήν την ψυχήν… διότι άνδρας σου είναι, αδελφός μας είναι, αλλά έφυγε από τον σωστόν δρόμον.
                      Καλή ψυχή είναι, αλλά δεν προσέχει τον εαυτόν του.
                      Α. – Α., εσύ θα τον σώσης. Κρυφά, και από αυτόν ακόμη τον ίδιον, η ψυχή του σε ικετεύει, σε παρακαλεί ίνα τον βοηθήσης. Η ψυχή του κλαίει. Από σένα εξαρτάται να γίνη και αυτός καλός – γλυκύς – ταπεινός – ήμερος.
                      Με τα γλυκά σου λόγια, με την τρυφερότητά σου, με την αγάπη σου, με την ταπεινήν σου συμπεριφοράν θα τον καταφέρης, θα γίνης άλλη Ερμιόνη.
                      Η Ερμιόνη ήτο μία διαλεχτή ψυχή, αλλά παντρεύθηκε έναν άπιστον, έναν άθεον άνθρωπον, και όσα και να έκαμε, δεν μπόρεσε να τον πείση, να πιστεύση και αυτός στον Χριστόν.
                      Και όταν η Ερμιόνη εγέννησε το πρώτο τους παιδί, αυτός ο άπιστος είπε σε αυτήν:
                      «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου κάμω, από την χαράν που μου έδωσες, με αυτό το μωρό που γέννησες;»
                      Η Ερμιόνη είπε: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                      Είναι ωσάν να μιλάς σε έναν κωφόν.
                      Και όταν το δεύτερο παιδί εγέννησε, και πάλιν τα ίδια είχανε.
                      «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου προσφέρω;»
                      Η Ερμιόνη είπε και πάλιν: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                      Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις κτύπα, βρόντα, δεν πρόκειται να σου ακούση και να σου ανοίξη.
                      Όταν όμως, κατά σύμπτωσιν, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιον της Ερμιόνης και διάβασε: 22 του τάδε του μηνός: Σήμερα πολλή προσευχή έκαμα για τον Γιώργο μου, ίνα φωτίση ο Θεός και αυτήν την ψυχήν.
                      23 του μηνός: Πολλά δάκρυα έχυσα σήμερον στον Θεόν, για τον Γιώργο μου.
                      24… 25…
                      Επεσκίασε πλέον η χάρις και αυτόν, και εφώναξε με όλην του την ψυχήν:
                      «Ερμιόνη – Ερμιόνη – ενίκησες – ενίκησες».
                      Έτσι, παιδί μου Α., θα γίνη μία ημέρα και σε σένα. Θέλει όμως και υπομονή πολλή.
                      Και όπως ο Γιώργος έκλαυσε για τις παρεκτροπές του του παρελθόντος και εζήτησε συγγνώμην πρώτα από την Ερμιόνην, την γυναίκα του, και έπειτα από τον Θεόν, έτσι, γίγαντα Α., μία ημέρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα ζητήση και ο Δ. συγγνώμην και από σένα και από τον Θεόν και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικώς. Σου το εύχομαι.
                      Σε αυτόν τον αγώνα, βλέπω να εξέρχεσαι νικηφόρος και τροπαιοφόρος ως γνησία μαθήτρια του γλυκυτάτου μας Ιησού, ο οποίος δια του σταυρού ενίκησε τον διάβολον.
                      Θάρρος λοιπόν, Α., νικήτρια και θριαμβεύτρια.


                      Με πολλές πατρικές ευχές
                      παπα-Εφραίμ


                      Από το βιβλίο: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Έκδοση Ι. Ησυχ. «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ. 273.
                      https://www.koinoniaorthodoxias.org/gerontes/megalos-stavros-megali-doxa-stous-ouranous/

                      Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_13.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Πώς να πείσω το παιδί να έρθει στην εκκλησία;
                      Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                      Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Νιώθεις ανασφάλεια;
                      Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                      Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                      Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Ο διάβολος μου έμαθε την ευχή (!)

                      http://amfoterodexios.blogspot.com/2020/11/blog-post_87.html

                      Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2020/11/blog-post_44.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!